Βασίλη Χατζηνικολάου, πολύ σ' ευχαριστώ που και σήμερα μας παρηγόρησες και — αλήθεια σού λέω — χωρίς αυτήν την όμορφη μουσική που πλαισιώνει και στολίζει τα φτωχά μου λόγια, εγώ δε θα μπορούσα να σταθώ. Στο λέω αλήθεια! Σ' ευχαριστώ πολύ και ευχαριστώ για το τελευταίο κλείσιμο που θα μας βάλεις.
Εύχομαι να είστε ευλογημένοι, εύχομαι η χάρη της Παναγίας μας, η χάρη όλων των Αγιορειτών Πατέρων, των Αγιορειτών Αγίων της Εκκλησίας να επισκιάζει τη ζωή όλων μας και να βοηθήσει όλους μας η Παναγία να καταλάβουμε ότι ο κάθε τόπος είναι το Αγιο Όρος. Το κάθε σπίτι, το κάθε δωμάτιο, μπορεί να είναι Άγιο Όρος και ότι, τελικά, αυτό που όλοι ζητάμε είναι ο Χριστός μας η Παναγία μας, οι Αγιοί μας. Η παρηγοριά αυτή που μας δίνει η Εκκλησία, η τόσο ζεστή, η τόσο αληθινή.
Καλή δύναμη, αγαπητοί μου φίλοι· και θα χαρώ πολύ να σας συναντήσω και την επόμενη φορά στην εκπομπή μας. Χαίρετε!
Πάσχα
«Έχουμε ξαναβρεθεί σε αυτό το νοσοκομείο όταν ο αδερφός μας έκανε θεραπεία αφού είχε διαγνωσθεί με όγκο στο κεφάλι. Ο αδερφός μας μετά από αρκετούς μήνες γεμάτους αφόρητους πόνους έφυγε από αυτή τη ζωή. Οι γιατροί ένα βράδυ του είχαν πει ότι είχε άλλες δύο μέρες ζωής. Τότε ο αδερφός μας, σε μία από τις ελάχιστες φορές που ξέσπασε σε κλάμα, σκεφτόμενος το μωρό που άφηνε πίσω του, άρχισε να ψέλνει το „Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος!“ Ήρθαμε στο σπίτι το Σάββατο, την Κυριακή κοινώνησε και είχε ήδη αρχίσει να ταξιδεύει μέχρι τη Δευτέρα που κοιμήθηκε. Τις τελευταίες ημέρες μας έλεγε συνέχεια μόνο μιά λέξη: „σας αγαπώ“…»
Κ. και Λ.Ε. Κρήτη (e-mail)
Γιατί να μην το πω κι εγώ; Ας το πω κι ας μην είμαι καλλίφωνος, κι ας μην είμαι μούσικολογιότατος, κι ας μην έχω ωραία φωνή… Όλοι αυτή τη μέρα, κι όλοι αυτές τις μέρες, αδελφοί μου, μπορούμε να ψέλνουμε κι ας είμαστε φάλτσοι, κι ας είμαστε μικροί, κι ας είμαστε μεγάλοι. Μπορούμε να ψέλνουμε, να κουράσουμε τη φωνή μας και να βραχνιάσουμε απ' τη φωνή αυτή κι απ' την ψαλμωδία, και να λέμε όλοι το «Χριστός Ἀνέστη».
Ο Χριστός αναστήθηκε! Αυτό είναι το μεγάλο θαύμα που ζούμε αυτές τις μέρες. Αυτή είναι η μεγάλη χαρά της ψυχής μας. Αναστήθηκε ο Κύριος. Τέρμα τα ψέματα, τέρμα ο πόνος, τελείωσαν όλα! Πέρασε η Μεγάλη Εβδομάδα, πέρασε ο Σταυρός του Κυρίου. Και τώρα ο Κύριός μας είναι ένδοξος πλέον, Αναστημένος, λαμπρός, γεμάτος φως! Ένας νέος ήλιος βγήκε απ' το κενό αυτό μνημείο, από τον τάφο του Κυρίου. Ο Κύριος Ανέστη. Ο Χριστός είναι Αναστημένος, κι αυτή είναι η μεγάλη απόδειξη, αυτή είναι η μεγάλη στήριξη, το μεγάλο στήριγμα της πίστης μας! Ο Χριστός είναι αναστημένος και ζει. Αλλιώς δεν εξηγείται το φαινόμενο της Εκκλησίας. Αλλιώς δεν εξηγείται το ότι υπάρχει Εκκλησία. Γιατί εκπέμπουμε τώρα; Γιατί κάνω τώρα αυτή την εκπομπή; Γιατί τώρα ακούμε το σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας Γιατί υπάρχει η Πειραϊκή Εκκλησία; Γιατί υπάρχουμε εμείς Γιατί σε λένε όπως σε λένε; Γιατί έχεις το όνομα αυτό, Κώστας Βασίλης Γεωργία, Αναστασία, Φώτης, Παναγιώτα; Γιατί λέγεσαι έτσι; Στο όνομα τίνος σε βάφτισαν; Στο όνομα ενός νεκρού; Στο όνομα ενός ανύπαρκτου;
Όχι, αδελφοί μου. Δεν είναι ψέμα! Είναι Αναστημένος ο Κύριός μας. Υπάρχει ο Χριστός και ζει. Νίκησε το θάνατο, νίκησε τη φθορά και ζει ανάμεσά μας. Αυτό είναι το μεγαλείο της πίστης μας. Αυτό είναι αυτό που ζούμε όλοι αυτή την περίοδο, από την Ανάσταση του Κυρίου, για πενήντα μέρες συνέχεια, Του τραγουδάμε. Συνέχεια Του λέμε μέχρι να το χωνέψουμε. Που δεν μπορούμε να το χωνέψουμε, γιατί είμαστε ακόμα πεπερασμένοι, ζυμωμένοι με αυτή τη φθορά και το θάνατο, ζυμωμένοι με τη ματαιότητα αυτής της ζωής κι ο νους μας δεν μπορεί να χωρέσει αυτό το αχώρητο, το μεγάλο, το άρρητο μυστήριο της Ανάστασης του Κυρίου.
Να σου πω κάτι; Άσε τα κοινωνικά στοιχεία του Χριστιανισμού αυτές τις μέρες περί δικαιοσύνης, περί ισότητας, περί κοινοκτημοσύνης κ.λπ., και πες μου αυτό το ερώτημα. Απάντησέ το. Πιστεύεις στην Ανάσταση του Κυρίου; Μην ακούς αυτά που λένε ότι ο Κύριος είπε ωραία διδασκαλία, ωραία λόγια, μίλησε για την αγάπη. Ακόμα έχω δει και βιβλιαράκια στα διάφορα περιοδικά που έχουν ρητά σοφών ανθρώπων και βάζουν και του Κυρίου ωραία λόγια, και λένε (ότι) ο Κύριος μίλησε για την αγάπη, για την ταπείνωση, για την προσευχή. Όλα αυτά είναι ωραία, αλλά όλα αυτά στηρίζονται στο μεγάλο γεγονός της Ανάστασης του Κυρίου. Ποιος Κύριος; Ο Κύριος που ζει! Ο Κύριος που υπάρχει και τώρα· ο Χριστός που νίκησε το θάνατο, που νίκησε τη φθορά. Όχι κάποιος που ήρθε, που έζησε και πέθανε και έσβησε όπως σβήνουμε εμείς και χανόμαστε. Δηλαδή, δεν υπάρχουμε πλέον, όπως υπάρχει ο Κύριος ολοζώντανος. Ο Κύριος είναι Αυτός που ζει και πάντοτε θα ζει.
Ήρθε στον κόσμο κάποια στιγμή, κι από τότε υπάρχει πάντοτε ως Θεάνθρωπος στην αιωνιότητα. Ο Κύριος του σύμπαντος, ο Κύριός μου και ο Θεός μου!.. Αυτόν τον Χριστό Τον πιστεύεις; Δεν είναι κάτι λογικό αυτό που λέμε. Δεν εξηγείται αυτό λογικά. Είναι ένα θαύμα υπερφυσικό. Ένα θαύμα που το ζεις με την καρδιά σου· ένα θαύμα που το ψηλαφάς με την πίστη σου· ένα θαύμα που το αγγίζεις με την καρδιά σου, με την ψυχή σου, με την ύπαρξή σου. Δεν εξηγείται λογικά. Μα, δεν είναι όλα στη ζωή λογικά. Δεν εξηγούνται όλα λογικά. Υπάρχουν και τα «υπέρ φύση». Υπάρχουν και τα βιώματα μιας άλλης τάξης, ενός άλλου κόσμου. Αυτό το βίωμα, αυτό το θαύμα, αυτή η πραγματικότητα, είναι αυτή που μας προβάλλεται αυτές τις μέρες απ' την Αγία μας Εκκλησία. Πιστεύουμε στην Ανάσταση του Κυρίου. Πιστεύουμε. Τη ζούμε, τη νιώθουμε στην καρδιά μας, λάμπει στα πρόσωπά μας, το βλέπουμε στους αδελφούς μας. Ο Χριστός Ανέστη! Ο Κύριος υπάρχει. Ο Κύριος ζει ανάμεσά μας. Αλλιώς, αν αυτό δεν το πιστεύουμε, λένε οι Άγιοι Απόστολοι, είμαστε οι πιο ταλαιπωρημένοι άνθρωποι. Είμαστε τα πιο δυστυχισμένα πλάσματα αυτού του κόσμου· να λέμε κάτι που δεν ισχύει, να δίνουμε τη ζωή μας για ένα ψέμα. Δεν είναι ψέμα, είναι μια αλήθεια! Όμως χρειάζεται κατάλληλους δέκτες για να δεχτούν αυτή την αλήθεια. Χρειάζεται κατάλληλες καρδιές, ταπεινές ψυχές, αναγεννημένες υπάρξεις· ειλικρινείς ανθρώπους που αναζητούν καλοπροαίρετα την αλήθεια. Φιλότιμους ανθρώπους με αρχοντική ψυχή κι ευγενική καρδιά. Αλλιώς, δεν μπορείς να καταλάβεις τίποτα από την Ανάσταση του Κυρίου. Αλλιώς, απλώς τρως, πίνεις, διασκεδάζεις, χαίρεσαι χάρη στην Ανάσταση του Κυρίου, αλλά δεν καταλαβαίνεις αυτήν την Ανάσταση του Κυρίου, που σου χαρίζει όλα αυτά τα δώρα.
Λοιπόν, αδελφοί μου, παρόλο που ζούμε σε μια τέτοια εποχή ορθολογισμού, λογικοκρατίας, προόδου της τεχνολογίας, των επιστημών των θετικών, παρόλα αυτά, η Εκκλησία μας συνεχίζει να εκπέμπει καρδιακά και ν' αγγίζει την καρδιά μας. Είμαστε σε εποχή ορθολογισμού, αλλά και σε εποχή μεγάλου αποκρυφισμού και έντονης παραθρησκείας κι όχι αληθινής θεολογίας. Λέει κάπου ότι, όταν δεν λειτουργεί σωστά η αληθινή θρησκεία — λέω τώρα καταχρηστικά την πίστη μας ως θρησκεία· δεν είναι θρησκεία, είναι αποκάλυψη θεϊκή. Έστω όμως, θα το πούμε για να βγει αυτό που θέλω να πω — όταν δε λειτουργεί σωστά η αληθινή θρησκεία, εκεί ανθίζει η παραθρησκεία. Σήμερα ο κόσμος πιστεύει σε πάρα πολλά πράγματα υπερφυσικά. Σε πολλά πράγματα που δεν εξηγούνται λογικά. Αλλά δεν μπορεί να πιστέψει εύκολα στην Ανάσταση του Χριστού. Πιστεύει σε θαύματα σκοτεινά, σε μαγικά υπερφυσικά φαινόμενα· πιστεύει σε προλήψεις, σε μαγείες, σε δεισιδαιμονίες, μα όχι στη δύναμη της Ανάστασης. Βλέπετε στις τηλεοράσεις, στις ειδήσεις, στα ραδιόφωνα, στα περιοδικά και τις εφημερίδες, υπάρχουν άνθρωποι που σου λένε το ωροσκόπιο, που κανονίζουν τη ζωή σου. Αυτά δεν είναι υπερφυσικά φαινόμενα; Αυτά δεν είναι πέρα από τη λογική; Και πέρα απ' την τετράγωνη λογική που λες ότι έχεις; Κι όμως αυτά τα πιστεύεις. Μαγικά θέματα, προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Τα ακολουθείς. Τα χαρτιά, τον καφέ, άλλες μαγικές εκδηλώσεις αυτού του κόσμου· παγανιστικά φαινόμενα. Τα ακολουθούμε και τα πιστεύουμε και τα υιοθετούμε. Την Ανάσταση, όμως, δυσκολευόμαστε να την πιστέψουμε. Εκεί σκοντάφτουμε· διότι με την Ανάσταση κρινόμαστε!.. Η Ανάσταση μάς βάζει αντιμέτωπους με την αλήθεια, και καλούμαστε να πάρουμε μια θέση απέναντι στην αλήθεια. Πράγμα πολύ επώδυνο, πολύ σοβαρό, πολύ υπεύθυνο, που ο άνθρωπος δεν θέλει να το κάνει. Λέει κάποιος: «Τι ν' ασχολούμαστε μ' αυτά, που έρχονται ν' αγγίξουν την καρδιά μας και Θέλουν να μας κάνουν ν' αλλάξουμε». Αυτό είναι δύσκολο. Είναι κάτι που πονά την καρδιά μου ν' αλλάξω· ενώ όλα τ' άλλα που πιστεύω είναι εύκολα. Δεν με επηρεάζει στην προσωπική μου ζωή, δε βάζει τον δάκτυλο «επί τόν τύπον των ήλων» το να πιστεύω σ' αστέρια. Δεν μου ζητάει κανείς να νικήσω τον εγωισμό μου, τα πάθη μου, τις κακίες μου· να μάθω να ταπεινώνομαι, ν' αγαπώ, να μεταμορφώσω την ψυχή μου, να αναγεννηθεί η ύπαρξή μου. Η Ανάσταση όμως, αν την πιστέψεις, τότε θέλει να σε κάνει ν' αλλάξεις. Πρέπει ν' αλλάξεις, αν πιστεύεις στην Ανάσταση του Χριστού.