Οι αναρχικοί — όπως έχω ξαναπεί — γράφουν μερικά πράγματα πολύ αληθινά στους τοίχους και μου 'χε κάνει εντύπωση που κάποτε έλεγε σ' έναν τοίχο, «Αν υπάρχει Θεός, τη βάψαμε όλοι»! Γι' αυτό δεν υπάρχει Θεός. Δε βολεύει κάποιους ανθρώπους να υπάρχει ο Θεός. Δεν συμφέρει να υπάρχει ο Θεός, διότι, αν υπάρχει ο Θεός, αλίμονο μας!.. Αν υπάρχει ο Αναστημένος Χριστός σημαίνει ότι Αυτός που ζει, έχει μια σχέση και μαζί μου. Σημαίνει ότι Αυτός που ζει, θα 'ρθει κάποια στιγμή και θα με κρίνει κι εμένα. Θα 'ρθει να θέσει έναν έλεγχο στη ζωή μου, να δει πώς έχω ζήσει, πώς σκέφτομαι, πώς κινούμαι, κι αυτό δεν το αντέχω!.. Γι' αυτό, αν πιστεύεις στον Χριστό τον Αναστημένο, θα το δείξεις με την αλλαγή της ζωής σου. Αναστήθηκε ο Κύριος. Είναι Αναστημένος ο Χριστός, αδελφοί μου. Είναι αυτό που ζείτε, είναι αυτό που πιστεύετε, είναι αυτό που νοιώσατε στην Εκκλησία, όταν πήρατε το Άγιο Φως. «Δεῦτε λάβετε φως έκ του ανεσπέρου φωτός καί δοξάσατε Χριστόν τόν αναστάντα έκ νεκρών».
Ποιος μπόρεσε εκείνη τη στιγμή να δει το πρόσωπό σας, να δει τη λάμψη σας, να δει την ανακούφισή σας, να δει αυτή τη γλυκιά ελπίδα κι αυτήν την παρηγοριά που γεμίζει την καρδιά μας η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού!.. Αναστήθηκε ο Κύριος. Αλλιώς, πώς διαδόθηκε αυτή η πίστη; Αλλιώς πώς τώρα κάνουμε αυτήν την εκπομπή και μιλάμε; Για ποιον; Για ένα νεκρό; Για έναν πεθαμένο μπορεί κανείς να μιλάει μετά από δυο χιλιάδες χρόνια, να πανηγυρίζει, να φωνάζει, να τραγουδάει, να ψέλνει, να χαίρεται, να διασκεδάζει, να τρώει και να γλεντάει και να πίνει με τ' αδέλφια του, με την οικογένεια του; Γιατί; Για ένα ψέμα; Ο Κύριος είναι ζωντανός και Αναστημένος και υπάρχει.
Πώς άλλαξε όλος ο κόσμος; Πώς δώδεκα άνθρωποι άλλαξαν όλον τον πλανήτη μας; Πώς είμαστε Χριστιανοί τόσα εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο; Στο όνομα τίνος; Ενός νεκρού; Άλλαξαν τον κόσμο οι Άγιοι Απόστολοι. Πώς αυτοί οι δώδεκα απλοί άνθρωποι, οι αγράμματοι, οι ασήμαντοι, οι φοβισμένοι, οι οποίοι, όταν είδαν τον Κύριο στο Όρος των Ελαιών να συλ-λαμβάνεται έφυγαν, Τον άφησαν, Τον εγκατέλειψαν φοβισμένοι… Πώς έφυγε αυτός ο φόβος τους; Τι μεταμόρφωσε την ψυχή τους; Τι έκανε τον Απόστολο Πέτρο, ο οποίος μπροστά σε μια κοπέλα μικρή αρνήθηκε τον Κύριο κι έλεγε: «δεν Τον ξέρω» και φοβόταν να ομολογήσει την πίστη του… Τι του έδωσε μετά τέτοιο πυρ, τέτοια φλόγα στην ψυχή, τέτοια όρεξη, τέτοιο ζήλο, να μιλήσει για τον Κύριο; Αν ο Κύριος ήταν ένας νεκρός, ποιος μπορεί να μεταμορφωθεί έτσι στο όνομα ενός νεκρού; Εσύ θα το 'κανες αυτό ποτέ; Ποιος τους έδινε δύναμη; Ποιος τους στήριζε;…
Κοίταξε να δεις. Είναι πολύ εύκολο να διαδίδεις παραμύθια. Είναι ωραίο, διασκεδαστικό. Όταν, ας πούμε, περνάς καλά, το κάνεις. Όταν έχεις οπαδούς, το κάνεις. Αλλά τι οπαδούς είχαν οι Άγιοι Απόστολοι; Ποιοι τους ακολούθησαν και πού καλούσαν οι Άγιοι Απόστολοι τον κόσμο να φτάσει; Σε μια εύκολη ζωή; σε μια παραμυθένια, ξεκούραστη καλοπέραση, ζωή ανέσεων, ευκολιών; Όχι. Τους καλούσαν σε μια ζωή δύσκολη. Σε μια ζωή που έπρεπε να τους αγγίξουν τα ευαίσθητα σημεία της ψυχής τους, και να τους πονέσουν. Και το έκαναν. Μπήκαν σε περιπέτειες φοβερές, γιατί ζούσαν μέσα τους ότι είναι ένα θέμα ζωής και θανάτου η Ανάσταση του Κυρίου. Αν δεν πιστεύεις σ' αυτό, τίποτα δεν πιστεύεις! Αν πιστεύεις απλώς ότι ο Κύριος ήταν ένας καλός διδάσκαλος, ένας καλός άνθρωπος που είπε ωραία πράγματα, αλλά δεν πιστεύεις στην Ανάσταση, δεν είσαι Χριστιανός. Χριστιανός, αυτό θα πει. Πιστεύω στο ζωντανό Χριστό που ήρθε, έζησε, κήρυξε, δίδαξε, θαυματούργησε, βοήθησε τούς ανθρώπους, μαρτύρησε για την πίστη Του δια σταυρικού θανάτου, ετάφη και ανέστη εκ νεκρών, και έστειλε στον κόσμο το Πανάγιο Πνεύμα να μας φωτίζει στους αιώνες των αιώνων. Αυτόν τον Χριστό πιστεύουμε· και μοιάζει σαν παραμύθι, αλλά δεν είναι παραμύθι! Κι αυτό αποδείχτηκε, όταν είδαν οι Άγιοι Απόστολοι, κι όλοι οι άγιοι όλων των αιώνων, κι οι μάρτυρες όλων των αιώνων, όταν είδαν το σπαθί να στέκεται πάνω απ' το κεφάλι τους. Εκείνη τη στιγμή που προσγειώνεσαι, εκείνη τη στιγμή που γειώνεσαι και φεύγουν από μέσα σου τα οράματα και οι ιδεαλισμοί και οι ιδεολογίες και οι φαντασιώσεις και προσγειώνεσαι και λες: «Οπα!».
Συγγνώμη· όταν βλέπεις το σπαθί, δεν μπορεί να λες παραμύθια. Όταν νιώθεις το σπαθί να τρυπά το λαιμό σου, αν αυτό που πίστευες ήταν ένα παραμύθι, ξεσκεπάζεσαι. Ξεσκεπάζεται κι αυτό, και το ομολογείς, όπως κάνουν πολλοί άνθρωποι. Πιστεύουν διάφορα πράγματα. Μπροστά στο θάνατο, μπροστά στον πόνο, μπροστά στον κίνδυνο και στη απειλή της ζωής τους τα αρνούνται, γιατί λένε: «Συγγνώμη! Αυτά που λέω, τα λέω σε συνθήκες ευνοϊκές, όταν περνάω καλά». Οι Άγιοι Απόστολοι όμως κυρίως τότε, κυρίως όταν κινδύνευσαν, τότε ένιωσαν ότι αυτό που πιστεύουν είναι τόσο αληθινό, που τώρα κυρίως πρέπει να το υπερασπίσω, να το ζήσω, να το βγάλω προς τα έξω. Ήταν κάτι που τούς στοίχισε τη ζωή.
Είναι εύκολο να κάνω μια εκπομπή. Είναι εύκολο να λέω λόγια· είναι εύκολο κι εσύ να λες θεωρίες. Όταν όμως γι' αυτή τη θεωρία κληθείς να δώσεις τη ζωή σου, κι έχεις τέτοια αντοχή και τέτοια δύναμη και τέτοιο γέμισμα ψυχής και ευτυχία ανείπωτη, όχι από φανατισμό, όχι ότι είσαι πωρωμένος. Όχι επειδή έχεις μια άρρωστη, μια νοσηρή ψυχική κατάσταση, αλλά επειδή αυτό νοιώθεις ότι είναι η αλήθεια που γεμίζει τη ζωή σου. Και το κάνεις, και μεταμορφώνεις τον κόσμο κι αλλάζεις προς το καλύτερο την κοινωνία. Τότε πραγματικά αυτό που πιστεύεις είναι αληθινό. Είναι αυτό που αντέχει στο χρόνο. Είναι αυτό που νικά το θάνατο. Είναι αυτό που νικά τη φθορά και τη ματαιότητα αυτού του κόσμου, και τη λογική των ανθρώπων αυτής της εποχής.
Ο Χριστιανισμός διαδόθηκε με πολύ αίμα, γιατί ήταν το αίμα αυτών που πίστεψαν στην Ανάσταση του Χριστού. Και οι άλλες θρησκείες, διαδίδονται κι αυτές με πολύ αίμα. Και το Ισλάμ με πολύ αίμα διαδόθηκε· κι ο Παπισμός με πολύ αίμα διαδόθηκε· και πολλές άλλες θρησκείες με πολύ αίμα διαδόθηκαν. Αλλά η ορθοδοξία μας, η ξεκάθαρη πίστη στον αληθινό Χριστό, τον Αναστημένο Κύριο, διαδόθηκε με το αίμα, όχι των ξένων, όχι των άλλων, αλλά των ίδιων των Χριστιανών. Χύσαμε το δικό μας αίμα οι Χριστιανοί, γι' αυτό που πιστέψαμε. Για τον Αναστημένο Χριστό. Δεν χύσαμε το αίμα των άλλων για να διαδώσουμε την πίστη μας. Δεν σκοτώσαμε άλλους, δεν θυσιάσαμε άλλους, αλλά θυσιάστηκαν οι ίδιοι οι Χριστιανοί. Γι' αυτό που πίστεψαν, για τον Αναστημένο Κύριο. Γιατί ένιωθαν ότι αξίζει τον κόπο!.. Γι' Αυτόν που πιστεύω, να κάνω αυτή τη μεγάλη θυσία.
Αναστήθηκε ο Κύριος και ζει και υπάρχει. Αναστήθηκε! Πόσα κινήματα έσβησαν; Πόσοι άνθρωποι ήρθαν και μίλησαν, κι είπαν ωραία πράγματα· και κάποιοι τους ακολούθησαν, και επηρεάστηκε η ζωή τους για λίγο… Επηρεάστηκαν για λίγο, και μετά όλα αυτά χάθηκαν. Πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα με τον Κύριο! Όταν όλα νομίζαμε ότι χάθηκαν, τότε άρχισαν!.. Όταν σταύρωσαν τον Κύριο, έτριβαν τα χέρια τους από χαρά οι Γραμματείς κι οι Φαρισαίοι, κι όλοι αυτοί που αποφάσισαν το θάνατό Του. Και τι είπαν;: «Τελείωσε αυτή η υπόθεση. Ησυχάσαμε». Εμ…, δεν ησυχάσατε! Από τότε που νομίζατε ότι ησυχάσατε, από τότε άρχισε αυτή η έκρηξη της αγάπης· αυτή η έκρηξη της διάδοσης του Χριστιανισμού. Σαν ένα μεγάλο ποτάμι ορμητικό που πέρασε και αναγέννησε όλη την ανθρωπότητα και πότισε τον κόσμο με τα δροσερά νερά του Παραδείσου. Άλλαξε όλη η ανθρωπότητα. Με το που πεθαίνει ο Κύριος, αρχίζει και ανασταίνεται ένας νέος κόσμος, μια νέα πραγματικότητα. Αναστήθηκε ο Κύριος, και μετά το θάνατό Του και την Ανάστασή Του, έχει πολύ περισσότερους ανθρώπους που Τον αγαπούν απ' ό,τι είχε, όταν ζούσε. Τότε Τον αγάπησαν, πόσοι; Οι Άγιοι Απόστολοι, ο ευρύτερος κύκλος των Αγίων Αποστόλων, οι μαθητές και οι μαθήτριέςΤου, όσοι ζούσαν στα Ιεροσόλυμα, και πόσοι άλλοι; Λίγοι άνθρωποι τότε.
Μετά την Ανάσταση, κηρύττει ο Απόστολος Πέτρος. Πέντε χιλιάδες άνθρωποι αλλάζουν αμέσως. Μετανιώνουν κι αρχίζει και διαδίδεται αυτό σαν μια σκυταλοδρομία φωτός και αγάπης και πίστης αληθινής στα πέρα-τα της οικουμένης. Πώς έγινε αυτό; Πώς έγινε αυτό, αν ο Χριστός μας δεν είναι ζωντανός δεν είναι Αναστημένος, δεν κυκλοφορεί ανάμεσά μας Και πού είναι το σώμα του Χριστού; Πού είναι το σώμα Του; Πού είναι το σώμα του Κυρίου; Λένε μερικοί ότι δεν ανέστη. Δεν αναστήθηκε ο Κύριος. Αυτά είναι παραμύθια. Κλέψανε το σώμα Του. Είναι ψέματα που τα λένε η Εκκλησία, που τα λένε οι ιερείς, γιατί έτσι τους συμφέρει. Τι μας συμφέρει; Γιατί μας συμφέρει; Ποιος μπορεί να στηριχτεί σ' ένα ψέμα; Ψυχολογικά αυτό πώς θα με στηρίξει; Πώς θα βγω να πω κάτι που δεν το 'χω ζήσει, και δε με γεμίζει· και πώς γι' αυτό το κάτι, θα παρατήσω τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, το σπίτι μου, την περιουσία μου, το συμφέρον μου, την καλοπέρασή μου, για να πάω στα πέρατα της οικουμένης· να πω τι; Να πω κάτι που ξέρω μέσα μου ότι είναι ένα παραμύθι κι ένα ψέμα; Η συνείδησή μου δεν θα μου λέει συνέχεια: «Μα τι κάνεις; Ηλίθιος είσαι; Ανόητος είσαι; Τι κάθεσαι και λες πράγματα που δεν ισχύουν· και το ξέρεις ότι δεν ισχύουν». Θα το έκανε ποτέ κανείς αυτό; Εσύ το κάνεις αυτό ποτέ; Να πας να λες πράγματα ψεύτικα, και να πηγαίνεις σ' όλον τον κόσμο να τα λες Καλά στην παρέα σου· μπορεί να κάνεις τον έξυπνο και να λες τις φαντασιώσεις σου και ψέματα και εικόνες και περιστατικά φανταστικά, που νομίζεις ότι γίνανε. Ναι, αλλά δεν μπορεί κανείς να πάει σ' όλη την οικουμένη και να 'χει τέτοια πειθώ, τέτοια μεταδοτικότητα, τέτοια αναγεννητική δύναμη για ένα ψέμα!..