Πόσα βιβλία έχουν γραφτεί για τον Κύριο, κατά του Κυρίου, εναντίον του Κυρίου; Πόσα βιβλία, πόσες ταινίες, πόσες απόψεις, πόσες θεωρίες, πόσες αντιλήψεις κυκλοφορούν; Πόσα ρεύματα υπάρχουν για τον Χριστό! Όλοι γύρω από Αυτόν περιστρέφονται. Κανένα άλλο πρόσωπο, κανένας άλλος ιδρυτής θρησκείας, δεν έχει γίνει τόσο πολύ σημείο αντιλεγόμενο, όσο ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριός μας! Όλοι μ' Αυτόν ασχολούνται. Τόμοι, χιλιάδες τόμοι έχουν γραφτεί γι' Αυτόν, για τον Ιησού μας. Πάνω στο Γολγοθά, αδελφοί μου, υπήρχε σε σμίκρυνση όλη η ανθρωπότητα. Ο δεξιός και αριστερός ληστής. Ο ευγνώμων και ο αχάριστος ληστής. Όλη η ανθρωπότητα παίρνει μια θέση. Ή θα παραταχθούμε και θα καθίσουμε δίπλα στον ευγνώμονα ληστή, που θα πούμε κι εμείς: «Κύριε, σε δεχόμαστε», «Μνησθητί μου Κύριε, όταν έλθης έν τη βασιλεία Σου». Κύριο Τον είπε. Κύριε μου, Θεέ μου, ότι είσαι ο Κυρίαρχος του κόσμου, ότι είσαι ο Δεσπότης του σύμπαντος, ότι υπάρχεις, ότι είσαι ο αληθινός Θεός. Πώς είναι δυνατόν να σε θυμηθώ, καλέ μου ληστή, καλό μου παιδί, του είπε ο Κύριος. Πώς είναι δυνατόν να σε θυμηθώ, αφού σε λίγο πεθαίνω, αφού σε λίγο θα ξεψυχήσω κι Εγώ κι εσύ. Πώς Μου λες να σε θυμηθώ στη Βασιλεία Μου; Και ποια είναι αυτή η Βασιλεία; Δηλαδή με παραδέχεσαι ότι είμαι Βασιλιάς; Με παραδέχεσαι ότι ζω; Με παραδέχεσαι ότι μετά από λίγο που θα ξεψυχήσω θα εξακολουθήσω να ζω και θα είμαι Βασιλιάς σε μια Βασιλεία ολοφώτεινη; Ναι! Ναι! Αυτό είπε ο ληστής. Σε παραδέχομαι ότι ζεις! Να, λοιπόν! Κάποιοι δέχονται τον Κύριο ότι ζει ακόμα κι όταν Τον βλέπουνε στο πάθος Του. «Κατάστικτον τοίς μώλωψιν καί πανσθενουργόν». Γεμάτο στίγματα από πληγές, καταπληγωμένο, και παντοδύναμο. «Πανσθενουργόν». Έχει σθένος, έχει δύναμη.
Σε πιστεύω, Κύριε. Πιστεύω ότι ενώ πεθαίνεις, ζεις! Είσαι ζωντανός, αληθινός νικητής του θανάτου. Νικητής της φθοράς. Εσύ νικάς τα πάντα. Λοιπόν, Σε πιστεύω. Σ' αυτόν τον ληστή ανήκουμε κι εμείς. Σ' αυτόν τον ληστή από πίσω κάθεσαι κι εσύ τώρα! Γιατί ακούς· γιατί πιστεύεις· γιατί κι εσύ προσκυνάς την Ανάσταση του Κυρίου. Κι η άλλη ανθρωπότητα, το άλλο μέρος, είναι δίπλα στον αχάριστο ληστή που προκαλεί τον Χριστό. Που προκαλεί να δει πάλι θαύμα. Και δε βλέπει ότι είναι ήδη μπροστά του ένα θαύμα· που είναι ο Κύριος πάνω στο Σταυρό. Και ζητάει απ' τον Κύριο να κατέβει απ' τον Σταυρό, να Τον δούνε να σώσει τον εαυτό Του, να σώσει κι αυτούς. Δηλαδή, δοκιμάζει τον Θεό… Παίζει με τον Θεό και παίζει και με τη σωτηρία του. Και στο τέλος τη χάνει. Να, λοιπόν. Όλη η ανθρωπότητα είναι πάνω στο Γολγοθά. Εμείς είμαστε…, θέλουμε να είμαστε μαζί με τον ληστή τον ευγνώμονα και να πούμε: «…Κύριε, θέλουμε να Σε πιστεύουμε ζωντανό, αναστημένο, πραγματικότητα ολοζώντανη δίπλα μας…». Αυτός είναι ο Κύριος· κάποιος που υπάρχει κοντά μας.
Λοιπόν, είναι πολύ φοβερό να πιστεύει κανείς στην Ανάσταση του Κυρίου. Τόσο πολύ δυνατή εμπειρία είναι αυτή, τόσο πολύ δυνατή, που δε φοβάσαι μετά τίποτα να υποστείς· όπως ο Απόστολος Παύλος, όπως όλοι οι Άγιοι Απόστολοι, όπως όλοι οι Αγιοι Μάρτυρες. Να υποστείς περιπέτειες ισόβιες, ναυάγια, διωγμούς, μαστιγώσεις, μαρτύριο και στο τέλος το θάνατο. Όλοι οι Άγιοι Απόστολοι πέθαναν για τον Κύριο. Μαρτύρησαν για τον Κύριο. Δεν ξέρω, κάνα δυο μόνο — νομίζω — ειρηνικά έφυγαν απ' τον κόσμο αυτό. Όλοι μαρτύρησαν για τον Κύριο με φριχτούς πόνους· αλλά λέγανε, «αξίζει τον κόπο, αφού ο Κύριος είναι Αναστημένος. Και το είδαμε και το νοιώσαμε!..».
Λοιπόν δεν μπορείς, αδελφέ μου, να λες ψέματα και ν' αλλάζεις τον κόσμο όλο. Δεν αλλάζει ο κόσμος με παραμύθια. Δεν χτίζονται αυτοί οι πανέμορφοι ναοί, δεν γίνονται αυτοί οι ωραιότατοι πολιτισμοί, δεν μπορεί να έχει γίνει το Βυζάντιο και ο πολιτισμός του ολόκληρος, στηριγμένος πάνω σ' ένα ψέμα. Δεν μπορεί όλα αυτά που γίνανε με την επιρροή του Χριστιανισμού στον κόσμο να στηρίζονται σ' ένα ψέμα. Το ψέμα δεν έχει τέτοια μεταμορφωτική δύναμη. Το ψέμα δεν ειρηνεύει τον άνθρωπο, δεν γαληνεύει την ψυχή. Φέρνει ταραχή, φέρνει κενό, φέρνει ανικανοποίητο. Εδώ έχουμε ανθρώπους στην Εκκλησία που έχουν τρελαθεί από την αγάπη του Χριστού και από την αγάπη της Ανάστασής Του κι από την αίσθηση της Ανάστασης, και έβγαιναν στο δρόμο και φωνάζανε και λέγανε: «…Κύριε, δεν αντέχουμε τόση χαρά κοντά Σου! Δεν μπορούμε άλλο ν' αντέξουμε την ευτυχία που μας δίνεις…». Δεν μπορεί ένα ψέμα να σε κάνει να λες τέτοια πράγματα.
Εγώ δεν έχω δει ποτέ απ' την τηλεόραση κάποιος που πάει σε μια συναυλία, κάποιος που πάει να ξενυ-χτήσει, να διασκεδάσει, να χορέψει, να τα σπάσει, να βγει μετά και να πει…, ή σε μια πολιτική συγκέντρωση, να πάει σπίτι του μετά και να πιάσει να ταρακουνάει τ' αδέλφια του, τους φίλους του και να τους λέει: «Γίνε κι εσύ σαν κι εμένα! Έχω βρει το μυστικό της ευτυχίας! Αυτή είναι η αληθινή χαρά. Αυτό που πιστεύω». Κανείς δεν το κάνει. Παρά τι κάνουνε; Γυρνάνε σπίτι τους κουρασμένοι, ταλαιπωρημένοι, ξοδεμένοι ψυχικά και σωματικά και υπαρξιακά· φτωχοί· πιο φτωχοί απ' ό,τι ήταν πριν πάνε στη διασκέδαση και πέφτουν για ύπνο μέσα στην κατάθλιψη και τη μελαγχολία. Ενώ, όταν γυρίζεις από την Εκκλησία, έχεις χαρά. Σε βλέπουν οι άλλοι. Ρώτησα κάποιον που βγήκε από μια εκκλησία: «Πώςείσαι; Χαρούμενος; Εντάξει;». Και μου λέει: «Δεν φαίνεται;». Το αισθανόταν ότι αυτή η χαρά που ζει κοντά στον Χριστό, είναι κάτι που ακτινοβολεί και βγαίνει προς τα έξω.
Διαβάστε, διαβάστε αυτές τις μέρες τις «Πράξεις των Αποστόλων». Διαβάστε τις «Πράξεις των Αποστόλων», διότι αυτές δείχνουν ακριβώς τι σημαίνει Ανάσταση στη πράξη της ζωής. Οι «Πράξεις των Αποστόλων» είναι ακριβώς η πράξη του Αγίου Πνεύματος. Είναι οι πράξεις του Αναστημένου Χριστού μέσα από τα χέρια και από την ύπαρξη των Αγίων Αποστόλων. Τι έκανε ο Χριστός ο Αναστημένος χρησιμοποιώντας τους Αγίους Αποστόλους. Τι έκανε ο Κύριος· τα θαύματα που επιτέλεσε, την αλλαγή του κόσμου, την μεταμόρφωση των ψυχών τους… Κι αυτό αποδεικνύει πως η Ανάσταση είναι κάτι δυναμικό. Είναι κάτι που μεταμορφώνει και αλλάζει τον άνθρωπο. Ο Κύριος ζει κι είναι Αναστημένος.
Και μη ζηλεύεις τα Ιεροσόλυμα του 30 μ.Χ. Μη ζηλεύεις τα Ιεροσόλυμα και την Αγία Γη εκείνης της εποχής και λες: «Θα 'θελα να ζω κι εγώ τότε». Το λέει ο Άγιος Χρυσόστομος. Δεν χρειάζεται να πας τότε. Τώρα είσαι πιο καλά. Τώρα πιστεύεις στον Χριστό και η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού, είναι πολύ δυνατό βίωμα, πολύ πιο δυνατό απ' ό,τι αν ζούσες τότε. Ίσως, ίσως αν ζούσες τότε, να μην πίστευες στον Χριστό όπως τώρα· που υπάρχει το Άγιο Πνεύμα, που υπάρχουν τα Άγια Μυστήρια, που υπάρχει μια πορεία είκοσι αιώνων. Που έχεις δει τόσα θαύματα, μια πορεία Αγίων τόσο μεγάλη και βαδίζεις στ' αχνάρια τους. Τότε, όσοι Τον έζησαν και τους ζηλεύεις κάποιοι Τον είπαν πλανεμένο, δαιμονισμένο, ψεύτη. Θέλησαν να Τον αρνηθούν. Δεν Τον πίστεψαν. Τον έβλεπαν και δεν Τον καταλάβαιναν.
Εσύ δεν Τον βλέπεις, και Τον πιστεύεις! Εσύ δεν Τον έχεις αγγίξει σαν τον Απόστολο Θωμά, κι όμως λες: «Ο Κύριός μου καί ό Θεός μου». Εσύ δε ζεις τότε, αλλά έχεις τον Κύριο μέσα σου κοινωνώντας Τον μυστηριακά, και παίρνοντας μέσα σου το Σώμα και το Αίμα Του· κάτι που δεν το έζησαν τότε εκείνοι οι άνθρωποι. Τον έβλεπαν με τα μάτια του σώματος, αλλά κάποιοι δεν Τον άγγιξαν με τα μάτια της ψυχής τους. Είμαστε σε πιο πλεονεκτική θέση λέει ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, γιατί εκείνοι έβλεπαν έναν απλό άνθρωπο τότε. Εμείς, όμως, καταλαβαίνουμε ότι είναι ο Λυτρωτής μας, ο Κύριός μας, ο Παντοκράτορας, ο Πανάγαθος Θεός. Κι έχουμε ένα άπειρο δέος, γιατί έχουμε δει την πορεία του Κυρίου στην ανθρώπινη ιστορία είκοσι αιώνες τώρα… Έχουμε καταλάβει τι θα πει Χριστός είκοσι αιώνες. Και μας το απέδειξε, και δεν μας απογοήτευσε είκοσι αιώνες. Δεν απογοήτευσε ο Κύριος την ανθρωπότητα είκοσι αιώνες. Εμείς Τον απογοητεύσαμε, εμείς Τον εγκαταλείψαμε… Εκείνος είναι πιστός στις υποσχέσεις Του.
Κι αν ο κόσμος δεν πάει καλά — παρόλο που αναστήθηκε ο Κύριος — είναι διότι δεν κάνουμε τα δώρα της Ανάστασης δικά μας δώρα. Αυτός μας γέμισε δώρα. Εμείς δεν απλώσαμε τα χέρια να τα πιάσουμε αυτά τα δώρα, να τα κάνουμε κτήμα μας. Αυτός μας ποτίζει με ύδωρ της αθανασίας· εμείς κρατάμε το στόμα μας κλειστό και δε θέλουμε να πιούμε αυτό το νερό. Δεν φταίει ο Χριστός που δεν ανασταίνεται η ζωή μας. Φταίμε εμείς που καθόμαστε κλειδαμπαρωμένοι μέσα στο κέλυφοςτου εγωισμού μας και δεν ανοίγουμε την καρδιά μας να δεχτεί τον Χριστό. Δεν προσκυνούμε τον Κύριο ούτε εμείς, ούτε οι πολιτικοί μας, ούτε οι άρχοντες του κόσμου αυτού. Δεν προσκυνούν τον Χριστό, γι' αυτό δεν αφήνουν να εισρεύσει, να γίνει αυτή η απέραντη εισροή των αναστάσιμων αγαθών στην πατρίδα μας και στον κόσμο ολόκληρο.