35 Αλλά, θα πει κάποιος: Πώς ανασταίνονται οι νεκροί; Και με ποιο σώμα έρχονται; 36 Άφρονα, εκείνο που εσύ σπέρνεις, δεν ζωογονείται, αν δεν πεθάνει. 37 Και εκείνο που σπέρνεις, δεν σπέρνεις το σώμα που πρόκειται να γίνει, αλλά έναν γυμνό κόκκο, σιταριού ίσως ή κάποιον από τους υπόλοιπους. 38 Ο Θεός, όμως, του δίνει σώμα όπως θέλησε, και σε κάθε ένα από τα σπέρματα το ιδιαίτερό του σώμα. 39 Κάθε σάρκα δεν είναι η ίδια σάρκα· αλλά, άλλη μεν είναι η σάρκα των ανθρώπων, άλλη η σάρκα των κτηνών, άλλη δε η σάρκα των ψαριών, και άλλη των πτηνών. 40 Υπάρχουν και σώματα επουράνια, και σώματα επίγεια· πλην, άλλη είναι η δόξα των επουρανίων, άλλη δε η δόξα των επιγείων. 41 Άλλη είναι η δόξα τού ήλιου, και άλλη η δόξα τού φεγγαριού, και άλλη η δόξα των αστεριών· επειδή, αστέρι από αστέρι διαφέρει σε δόξα. 42 Έτσι και η ανάσταση των νεκρών· σπέρνεται με φθορά, ανασταίνεται με αφθαρσία· 43 σπέρνεται χωρίς τιμή, ανασταίνεται με δόξα· σπέρνεται με ασθένεια, ανασταίνεται με δύναμη· 44 σπέρνεται ως σώμα ζωικό, ανασταίνεται ως σώμα πνευματικό. Υπάρχει σώμα ζωικό, υπάρχει και σώμα πνευματικό. 45 Έτσι, εξάλλου, είναι γραμμένο: Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ «έγινε σε ψυχή που ζει»· ο έσχατος Αδάμ έγινε σε πνεύμα που ζωοποιεί. 46 Όμως, όχι πρώτα το πνευματικό, αλλά το ζωικό, έπειτα το πνευματικό. 47 Ο πρώτος άνθρωπος είναι από τη γη, χωματένιος· ο δεύτερος άνθρωπος, ο Κύριος από τον ουρανό. 48 Όπως ήταν ο χωματένιος, τέτοιοι είναι και οι χωματένιοι· και όπως είναι ο επουράνιος τέτοιοι θα είναι και οι επουράνιοι. 49 Και καθώς φορέσαμε την εικόνα του χωματένιου, θα φορέσουμε και την εικόνα του επουράνιου. 50 Και λέω τούτο, αδελφοί, ότι σάρκα και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού ούτε η φθορά κληρονομεί την αφθαρσία. 51 Δέστε, ένα μυστήριο λέω προς εσάς· όλοι μεν δεν θα κοιμηθούμε, όλοι όμως θα μεταμορφωθούμε, 52 σε μια στιγμή, σε χρόνο ανοιγοκλεισίματος του ματιού, στην έσχατη σάλπιγγα· επειδή, θα σαλπίσει, και οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι, κι εμείς θα μεταμορφωθούμε. 53 Επειδή, πρέπει τούτο το φθαρτό να ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό να ντυθεί αθανασία. 54 Όταν τούτο το φθαρτό ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος, που είναι γραμμένος: «Καταβροχθίστηκε ο θάνατος με νίκη». 55 «Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου; Άδη, πού είναι η νίκη σου;». 56 Το δε κεντρί τού θανάτου είναι η αμαρτία· και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος. 57 Αλλά, ευχαριστία ανήκει στον Θεό, ο οποίος μάς δίνει τη νίκη διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού. 58 Ώστε, αγαπητοί μου αδελφοί, γίνεστε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντας πάντοτε στο έργο τού Κυρίου, γνωρίζοντας ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.
Κεφάλαιον 16
1 ΣΕ ΣΧΕΣΗ δε με τη συνεισφορά, για τις ανάγκες των αγίων, όπως διέταξα στις εκκλησίες τής Γαλατίας, έτσι να κάνετε κι εσείς. 2 Κατά την πρώτη ημέρα τής εβδομάδας, κάθε ένας από σας, ας εναποθέτει κατά μέρος, θησαυρίζοντας ό,τι αν ευπορεί· ώστε, όταν έρθω, να μη συγκεντρώνονται τότε συνεισφορές. 3 Και όταν έρθω, όποιους εγκρίνετε με επιστολές, αυτούς θα στείλω να μεταφέρουν τη δωρεά σας στην Ιερουσαλήμ. 4 Και αν είναι άξιο να πάω και εγώ, θάρθουν μαζί μου.
5 Θάρθω δε σε σας, αφού περάσω διαμέσου τής Μακεδονίας, (επειδή, τώρα περνάω διαμέσου τής Μακεδονίας)· 6 και, ίσως, θα παραμείνω κοντά σας ή και θα μείνω με σας όλο τον χειμώνα, ώστε να με κατευοδώσετε εσείς, όπου αν πάω. 7 Επειδή, δεν θέλω να σας δω τώρα ως περαστικός· ελπίζω, όμως, να μείνω κοντά σας λίγο καιρό, αν το επιτρέψει ο Κύριος. 8 Μάλιστα, θα μείνω στην Έφεσο μέχρι την Πεντηκοστή· 9 επειδή, μου ανοίχθηκε μια μεγάλη και ενεργητική θύρα, και οι ενάντιοι είναι πολλοί. 10 Και αν έρθει ο Τιμόθεος, προσέχετε να είναι ανάμεσά σας χωρίς φόβο· επειδή, εργάζεται το έργο τού Κυρίου, όπως και εγώ. 11 Κανένας, λοιπόν, ας μη τον εξουθενήσει· και κατευοδώστε τον με ειρήνη, για νάρθει σε μένα· επειδή, τον περιμένω μαζί με τους αδελφούς. 12 Όσο δε για τον αδελφό Απολλώ, πολύ τον παρακάλεσα νάρθει σε σας μαζί με τους αδελφούς· και δεν ήθελε με κανέναν τρόπο νάρθει τώρα· θάρθει, όμως, όταν ευκαιρήσει.
13 Αγρυπνείτε, στέκεστε στην πίστη· ανδρίζεστε, ενδυναμώνεστε. 14 Όλα τα έργα σας ας γίνονται με αγάπη. 15 Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, (ξέρετε την οικογένεια του Στεφανά, ότι, είναι η απαρχή τής Αχαϊας, και αφιέρωσαν τον εαυτό τους στη διακονία των αγίων)· 16 υποτάσσεστε κι εσείς σε τέτοιους αδελφούς, και σε καθέναν που συνεργεί και κοπιάζει. 17 Χαίρομαι δε για την έλευση του Στεφανά και του Φορτουνάτου και του Αχαϊκού, επειδή αυτοί αναπλήρωσαν την έλλειψή σας· 18 δεδομένου ότι, ανέπαυσαν το δικό μου πνεύμα και το δικό σας· τιμάτε, λοιπόν, τους αδελφούς αυτού τού είδους. 19 Σας χαιρετούν οι εκκλησίες τής Ασίας. Σας χαιρετούν πολύ εν Κυρίω ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα, μαζί με την κατ' οίκον εκκλησία τους. 20 Σας χαιρετούν όλοι οι αδελφοί. Χαιρετήστε μέ άγιο φίλημα ο ένας τον άλλον. 21 Ο δε χαιρετισμός γράφτηκε με το δικό μου χέρι, του Παύλου. 22 Όποιος δεν αγαπάει τον Κύριο Ιησού Χριστό, ας είναι ανάθεμα: Μαράν αθά. 23 Η χάρη τού Κυρίου Ιησού Χριστού είθε να είναι μαζί σας. 24 Η αγάπη μου μαζί με όλους σας εν Χριστώ Ιησού. Αμήν.
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β'
Κεφάλαιον 1
1 Ο ΠΑΥΛΟΣ, απόστολος του Ιησού Χριστού, κατά το θέλημα του Θεού, και ο αδελφός Τιμόθεος, προς την εκκλησία τού Θεού, που είναι στην Κόρινθο, μαζί με όλους τούς αγίους, που είναι σε ολόκληρη την Αχαϊα. 2 Χάρη και ειρήνη είθε να είναι σε σας από τον Θεό τον Πατέρα μας, και τον Κύριο Ιησού Χριστό.
3 Ευλογητός ο Θεός και Πατέρας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Πατέρας των οικτιρμών και Θεός κάθε παρηγορίας, 4 αυτός που μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη, για να μπορούμε κι εμείς να παρηγορούμε εκείνους που είναι σε κάθε μορφής θλίψη, με την παρηγορία, με την οποία εμείς οι ίδιοι παρηγορούμαστε από τον Θεό· 5 επειδή, καθώς περισσεύουν τα παθήματα του Χριστού σε μας, έτσι διαμέσου τού Χριστού περισσεύει και η παρηγορία μας. 6 Και είτε θλιβόμαστε, θλιβόμαστε χάρη τής παρηγορίας σας και σωτηρίας, που ενεργείται διαμέσου τής υπομονής των ίδιων παθημάτων, που κι εμείς πάσχουμε· είτε παρηγορούμαστε, παρηγούμαστε χάρη τής παρηγορίας σας και σωτηρίας· και η ελπίδα που έχουμε είναι βέβαιη για σας. 7 Επειδή, ξέρουμε ότι, όπως είστε κοινωνοί των παθημάτων, έτσι είστε και της παρηγορίας. 8 Επειδή, δεν θέλουμε να αγνοείτε, αδελφοί, για τη θλίψη μας, που μας συνέβηκε στην Ασία, ότι στενοχωρηθήκαμε σε υπερβολικό βαθμό, περισσότερο από τη δύναμή μας, ώστε απελπιστήκαμε και από το να ζούμε. 9 Αλλά, εμείς οι ίδιοι πήραμε μέσα μας την απόφαση του θανάτου, για να μη έχουμε την πεποίθηση στον εαυτό μας, αλλά στον Θεό, που ανασταίνει τούς νεκρούς· 10 ο οποίος μάς ελευθέρωσε από έναν τέτοιο μεγάλο θάνατο, και ελευθερώνει· στον οποίο ελπίζουμε ότι και ξανά θα ελευθερώσει. 11 Ενώ κι εσείς συνεργείτε για μας με τη δέηση, για να γίνει ευχαριστία για μας από πολλά πρόσωπα, με πολλούς τρόπους, για το χάρισμα που δόθηκε σε μας.
12 Επειδή, το καύχημά μας είναι τούτο, η μαρτυρία τής συνείδησής μας, ότι με απλότητα και ειλικρίνεια Θεού, όχι με σαρκική σοφία, αλλά με χάρη Θεού, πολιτευτήκαμε μέσα στον κόσμο, περισσότερο μάλιστα σε σας. 13 Επειδή, δεν σας γράφουμε άλλο, παρά εκείνα που διαβάζετε ή και γνωρίζετε· ελπίζω, μάλιστα, και θα γνωρίσετε μέχρι τέλους. 14 Καθώς και μας γνωρίσατε κατά μέρος, ότι είμαστε καύχημα σε σας, καθώς εσείς σ' εμάς, κατά την ημέρα τού Κυρίου Ιησού. 15 Και μ' αυτή την πεποίθηση ήθελα νάρθω σε σας πρωτύτερα, για να έχετε μια δεύτερη χάρη. 16 Και περνώντας από σας να διαβώ στη Μακεδονία· και πάλι από τη Μακεδονία νάρθω σε σας, και να συνοδευτώ από σας στην Ιουδαία. 17 Καθώς, λοιπόν, το σκεφτόμουν αυτό, μήπως τάχα μεταχειρίστηκα ελαφρότητα; Ή, όσα σκέφτομαι, τα σκέφτομαι με σαρκικό τρόπο, για να είναι σε μένα το Ναι, ναι, και το Όχι, όχι; 18 Αλλ' όμως, είναι πιστός ο Θεός, ότι ο λόγος μας, που μίλησα σε σας, δεν έγινε Ναι και Όχι. 19 Επειδή, ο Υιός τού Θεού, ο Ιησούς Χριστός, που κηρύχθηκε ανάμεσά σας από μας, από μένα και τον Σιλουανό και τον Τιμόθεο, δεν έγινε Ναι και Όχι, αλλά έγινε σ' αυτόν Ναι· 20 επειδή, όλες οι υποσχέσεις τού Θεού είναι σ' αυτόν το Ναι, και σ' αυτόν το Αμήν, προς δόξαν τού Θεού μέσα από μας. 21 Αυτός δε που μας βεβαιώνει μαζί σας στον Χριστό, κι αυτός ο οποίος μάς έχρισε, είναι ο Θεός· 22 ο οποίος και μας σφράγισε, και μας έδωσε τον αρραβώνα τού Πνεύματος μέσα στις καρδιές μας. 23 Εγώ, μάλιστα, επικαλούμαι μάρτυρα στην ψυχή μου τον Θεό, ότι επειδή σας λυπόμουν δεν ήρθα ακόμα στην Κόρινθο· 24 όχι επειδή έχουμε εξουσία επάνω στην πίστη σας, αλλά είμαστε συνεργοί τής χαράς σας· για τον λόγο ότι, στέκεστε στην πίστη.