«Τότε κατάλαβα τι ήταν αυτό που φοβόμουν χωρίς να το ξέρω.
» “Ο Εχθρός πρέπει να έχει μεγάλη ανάγκη ή κάποιο σκοπό, είπε ο Ράνταγκαστ· αλλά δεν μπορώ να μαντέψω τι τον κάνει να ψάχνει σ’ αυτά τα μακρινά κι έρημα μέρη”.
» “Τι εννοείς; είπα.”
»“Μου έχουν πει ότι όπου πάνε οι Καβαλάρηδες ζητούν πληροφορίες για μια χώρα που ονομάζεται Σάιρ.
»“Το Σάιρ,” είπα· μα η καρδιά μου βάρυνε. Γιατί ακόμα κι οι Σοφοί μπόρει να φοβούνται ν’ αντισταθούν στους Εννέα, όταν συγκεντρωθούν όλοι μαζί κάτω απ’ τον απαίσιο αρχηγό τους. Τα παλιά τα χρόνια ήταν μεγάλος βασιλιάς και μάγος, και τώρα εμπνέει ένα θανάσιμο φόβο. “Ποιος σ’ το ’πε και ποιος σ’ έστειλε;” ρώτησα.
»“Ο Σάρουμαν ο Λευκός, απάντησε ο Ράνταγκαστ. Και μου είπε να σου πω αν έχεις ανάγκη, θα σε βοηθήσει. Πρέπει όμως να ζητήσεις τη βοήθεια του αμέσως, αλλιώς θα ’ναι πολύ αργά.”
» Εκείνο το μήνυμα μου έδωσε ελπίδα. Γιατί ο Σάρουμαν ο Λευκός είναι ο πιο μεγάλος από μας. Ο Ράνταγκαστ, βέβαια, είναι ένας άξιος μάγος, κύριος των σχημάτων και της αλλαγής των χρωμάτων. Ξέρει πολλά γύρω απ’ τα βότανα και τα ζώα, και τα πουλιά είναι οι κυριότεροι φίλοι του. Αλλά ο Σάρουμαν έχει μελετήσει πολύ τις τέχνες του ίδιου του Εχθρού κι έτσι μπορέσαμε συχνά να τον προλάβουμε. Με τις εφευρέσεις του Σάρουμαν διώξαμε τον Εχθρό απ’ το Ντολ Γκούλντουρ. Ίσως, λοιπόν, να είχε βρει τίποτα όπλα να διώξουμε τους Εννέα.
»“Θα πάω στο Σάρουμαν” είπα.
» “Τότε θα πρέπει να πας τώρα αμέσως, είπε ο Ράνταγκαστ· γιατί εγώ έχω χάσει καιρό ψάχνοντάς σε, και οι μέρες λιγοστεύουν. Μου είπε να σε βρω πριν το Μεσοκαλόκαιρο κι αυτό έχει φτάσει τώρα. Ακόμα κι αν ξεκινήσεις τώρα από δω, δύσκολα θα φτάσεις πριν οι Εννιά ν’ ανακαλύψουν τη χώρα που ζητούν. Κι εγώ ο ίδιος θα γυρίσω πίσω αμέσως”. Και μ’ αυτά τα λόγια καβάλησε τ’ άλογό του για να φύγει.
» “Στάσου μια στιγμή! είπα. Θα χρειαστούμε τη βοήθειά σου και τη βοήθεια όλων των πλασμάτων που θα θελήσουν να την προσφέρουν. Στείλε μηνύματα σ’ όλα τα ζώα και στα πουλιά που είναι φίλοι σου. Πες τους να φέρνουν νέα για οτιδήποτε έχει σχέση με την υπόθεση, στο Σάρουμαν και στον Γκάνταλφ. Πες να στέλνουν τα μηνύματα στο Όρθανκ.”
» “Εντάξει”, είπε, κι έφυγε καλπάζοντας λες κι οι Εννέα τον κυνηγούσαν.
«Δεν μπορούσα να τον ακολουθήσω αμέσως. Είχα κιόλας ταξιδέψει πολύ εκείνη τη μέρα κι ήμουν κουρασμένος κι εγώ και τ’ άλογό μου· και χρειαζόμουν καιρό να σκεφτώ τα πράγματα. Διανυκτέρευσα στο Μπρι κι αποφάσισα πως δεν είχα καιρό να επιστρέψω στο Σάιρ. Ποτέ στη ζωή μου δεν έκανα μεγαλύτερο σφάλμα!
»Έγραψα όμως ένα μήνυμα για το Φρόντο κι εμπιστεύτηκα το φίλο μοι τον πανδοχέα να το στείλει. Ξεκίνησα το χάραμα· και κάποτε επιτέλους έφτασα στην κατοικία του Σάρουμαν, που βρίσκεται στο νοτιά μακριά στο Ίσενγκαρντ, στην άκρη των Συννεφιασμένων Βουνών, όχι μακριά απ’ το άνοιγμα του Ρόαν. Και ο Μπορομίρ θα σας πει πως αυτό είναι μια μεγάλη ανοιχτή κοιλάδα που βρίσκεται ανάμεσα στα Συννεφιασμένα Βουνά και στις πιο βορινές λοφοπλαγιές απ’ τα Έρεντ Νίμρες, τα Λευκά Όρη της πατρίδας του. Α?νλά το Ίσενγκαρντ είναι ένας κύκλος από απόκρημνους βράχους που περικλείνουν μια κοιλάδα σαν τείχος, και στη μέση της κοιλάδας είναι ένας πέτρινος πύργος που λέγεται Όρθανκ. Δεν τον έφτιαξε ο Σάρουμαν, αλλά οι Άνθρωποι του Νούμενορ πολύ παλιά. Είναι πολύ ψηλός κι έχει πολλά μυστικά κι όμως δε φαίνεται πως κρύβει τόση τέχνη. Για να τον φτάσεις πρέπει να περάσεις τον δακτύλιο του Ίσενγκαρντ· και σ’ αυτόν τον κύκλο υπάρχει μόνο μια πύλη.
»Αργά ένα βραδάκι έφτασα στην πύλη, που είναι μια μεγάλη καμάρα στο τείχος του βράχου, και τη βρήκα να τη φρουρούν καλά. Αλλ’ οι φρουροί της πύλης είχαν το νου τους για μένα και μου είπαν πως ο Σάρουμαν με περίμενε. Πέρασα κάτω απ’ την καμάρα και η πύλη έκλεισε αθόρυβα πίσω μου και ξαφνικά φοβήθηκα, αν και δεν ήξερα το γιατί.
» Πήγα όμως στη βάση του Όρθανκ κι έφτασα στη σκάλα του Σάρουμαν. Εκεί με υποδέχτηκε και με οδήγησε πάνω στη μεγάλη του αίθουσα. Στο δάχτυλό του φορούσε ένα δαχτυλίδι.
— “Λοιπόν, ήρθες, Γκάνταλφ”, μου είπε σοβαρά· αλλά μες στα μάτια του φαινόταν να υπάρχει ένα άσπρο φως, λες κι ένα κρύο γέλιο να φώλιαζε στην καρδιά του.
»“Ναι, ήρθα, είπα. Ήρθα να σε βοηθήσω, Σάρουμαν Λευκέ,” Κι αυτός ο τίτλος φάνηκε να τον θυμώνει.
» “Ώστε ήρθες στ’ αλήθεια, Γκάνταλφ Γκρίζε! κορόιδεψε. Για βοήθεια; Σπάνια έχουμε ακούσει να ζητάει βοήθεια ο Γκάνταλφ ο Γκρίζος, που είναι τόσο παμπόνηρος και τόσο σοφός, που γυρίζει εδώ κι εκεί κι ανακατεύεται σε κάθε υπόθεση είτε τον αφορά είτε όχι”.
»Τον κοίταξα κι απόρησα.
»“Αλλά, αν δεν απατάμαι, είπα, τα πράγματα τώρα εξελίσσονται έτσι που θα χρειαστεί να ενώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.”