»Τώρα ήταν ψυχρός κι επικίνδυνος.
» “Ναι, είπε. Δε σε περίμενα να δείξεις σύνεση ούτε και γι’ αυτόν ακόμα τον ίδιο σου τον εαυτό. Αλλά σου έδωσα την ευκαιρία να με βοηθήσεις με τη θέλησή σου, για να γλιτώσεις πολλές φασαρίες και πόνο. Η τρίτη εκλογή είναι να μείνεις εδώ, μέχρι το τέλος.”
» “Μέχρι ποιο τέλος;”
»“Μέχρι να μου αποκαλύψεις πού μπορεί να βρεθεί το Ένα. Ίσως βρω τρόπους να σε πείσω. Ή μέχρι που αυτό να βρεθεί χωρίς εσένα κι ο κυβερνήτης να βρει καιρό ν’ ασχοληθεί με ελαφρότερες υποθέσεις: να επινοήσει, για παράδειγμα, μια πρεπούμενη αμοιβή για τις παρεμποδίσεις και την αυθάδεια του Γκάνταλφ του Γκρίζου.”
»“Μπορεί ν’ αποδειχτεί ότι αυτό δε θα ’ναι απ’ τις ελαφρότερες υποθέσεις”, είπα εγώ. Γέλασε κοροϊδευτικά, γιατί τα λόγια μου ήταν κούφια και το ξερε.
» Με πήραν και μ’ έβαλαν μόνο μου στην πιο ψηλή κορφή του Όρθανκ, στο μέρος που ο Σάρουμαν συνήθιζε να κοιτάζει τ’ άστρα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να κατεβείς από κει εκτός από μια στενή σκάλα με πολλές χιλιάδες σκαλοπάτια· και η κοιλάδα κάτω φαίνεται μακρινή. Την κοίταξα και είδα ότι, ενώ κάποτε ήταν καταπράσινη και όμορφη, τώρα ήταν γεμάτη χαντάκια και σιδηρουργεία. Λύκοι και ορκ κατοικούσαν στο Ίσενγκαρντ γιατί ο Σάρουμαν στρατολογούσε μεγάλη δύναμη για λογαριασμό του, συναγωνιζόμενος τον Σόρον και χωρίς να είναι στην υπηρεσία του ακόμα. Πάνω απ’ όλα τα έργα του ήταν απλωμένος μαύρος καπνός, που τυλιγόταν γύρω απ’ τα πλευρά του Όρθανκ. Εγώ στεκόμουν μόνος σ’ ένα νησί στα σύννεφα. Δεν υπήρχε τρόπος να δραπετεύσω και γι’ αυτό οι μέρες μου ήταν πικρές. Με περόνιαζε το κρύο κι είχε ελάχιστο χώρο για να περπατώ πίσω μπρος και να συλλογίζομαι τον ερχομό των Καβαλάρηδων στο Βοριά.
» Ότι οι Εννιά είχαν στ’ αλήθεια σηκωθεί ήμουν βέβαιος, ξέχωρα απ’ τα λόγια του Σάρουμαν, που μπορεί να ήταν και ψέματα. Πολύ πριν έρθω στο Ίσενγκαρντ είχα πληροφορίες που δεν μπορεί να ήταν λάθος. Η καρδιά μου ήταν συνεχώς γεμάτη φόβο για τους φίλους μου στο Σάιρ· αλλά έλπιζα ακόμα. Έλπιζα ότι ο Φρόντο θα ’χε ξεκινήσει αμέσως, όπως του έλεγα στο γράμμα μου κι ότι θα είχε φτάσει στο Σκιστό Λαγκάδι πριν αρχίσει η θανατερή καταδίωξη. Αλλά κι ο φόβος μου κι η ελπίδα μου αποδείχτηκαν με λαθεμένη βάση. Γιατί η ελπίδα μου ήταν βασισμένη σ’ ένα χοντρό άνθρωπο στο Μπρι κι ο φόβος μου στην πονηριά του Σόρον. Όμως οι χοντροί άνθρωποι που πουλάνε μπίρα έχουν πολλά στο κεφάλι τους και η δύναμη του Σόρον είναι ακόμα μικρότερη απ’ ό,τι την κάνει ο φόβος. Αλλά στον κύκλο του Ίσενγκαρντ, παγιδευμένος και μόνος, δε μου ήταν εύκολο να σκεφτώ πως οι κυνηγοί, που μπροστά τους όλοι το ’βαζαν στα πόδια ή έπεφταν, θα σκόνταφταν εκεί μακριά στο Σάιρ.
— Σε είδα! φώναξε ο Φρόντο. Περπατούσες πίσω μπρος. Το φεγγάρι έλαμπε στα μαλλιά σου.
Ο Γκάνταλφ σταμάτησε έκπληκτος και τον κοίταξε.
— Ήταν όνειρο μόνο, είπε ο Φρόντο, αλλά το θυμήθηκα ξαφνικά. Το είχα εντελώς ξεχάσει. Το είχα δει αρκετό καιρό πριν- είχα φύγει απ’ το Σάιρ νομίζω.
— Τότε το είδες αργά. είπε ο Γκάνταλφ, όπως θα διαπιστώσεις και μόνος σου. Βρισκόμουν σε πολύ δύσκολη θέση. Κι αυτοί που με ξέρουν θα συμφωνήσουν ότι σπάνια έχω βρεθεί σε τέτοια ανάγκη και γι’ αυτό μια τέτοια αναποδιά δε την υπομένω καλά. Εγώ ο Γκάνταλφ ο Γκρίζος να είμαι πιασμένος σαν μύγα στης αράχνης το προδοτικό δίχτυ! Όμως κι οι πιο πονηρές αράχνες μπορεί να ξεχάσουν κάποια αδύνατη κλωστή.
» Στην αρχή φοβήθηκα, όπως σίγουρα ο Σάρουμαν θα ήθελε να πιστέψω, πως κι ο Ράνταγκαστ είχε προδώσει. Δεν είχα όμως αντιληφθεί ούτε υπαινιγμό, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, στη μιλιά του ή στα μάτια του, όταν είχαμε συναντηθεί. Γιατί αν είχα αντιληφθεί κάτι τέτοιο, δε θα είχα πάει ποτέ στο Ίσενγκαρντ, ή θα είχα πάει πιο προσεκτικά. Αυτό το είχε μαντέψει ο Σάρουμαν και γι’ αυτό είχε κρύψει τις σκέψεις του κι είχε ξεγελάσει τον αγγελιοφόρο του. Γιατί, έτσι κι αλλιώς, θα ήταν χαμένος κόπος να προσπαθούσε να κάνει τον τίμιο Ράνταγκαστ προδότη. Ο Ράνταγκαστ με αναζήτησε καλοπροαίρετα και γι’ αυτό και μ’ έπεισε.
» Κι αυτή ήταν κι η αιτία που χάλασε το σχέδιο του Σάρουμαν. Γιατί ο Ράνταγκαστ δεν έβλεπε το λόγο να μην κάνει αυτό που του ζήτησα. Και πήγε στο Δάσος της Σκοτεινιάς που είχε πολλούς φίλους από παλιά. Κι οι Αετοί των Βουνών πήγαν παντού και είδαν πολλά πράγματα: τη συγκέντρωση των Λύκων και τη στρατολόγηση των Ορκ· και τους Εννιά Καβαλάρηδες να πηγαίνουν εδώ κι εκεί στις διάφορες χώρες· κι άκουσαν τα νέα για το Γκόλουμ που δραπέτευσε. Κι έστειλαν έναν αγγελιοφόρο να μου φέρει αυτά τα νέα.