— Εγώ δεν την έχω αυτή τη δύναμη, είπε ο Έλροντ, αλλά ούτε κι εκείνοι.
— Τότε αν δεν μπορούμε να κρατήσουμε το Δαχτυλίδι μακριά του για πάντα με τη δύναμη μας, είπε ο Γκλορφίντελ, δυο πράγματα μόνο μένουν να προσπαθήσουμε: ή να το στείλουμε πέρα απ’ τη Θάλασσα ή να το καταστρέψουμε.
— Ο Γκάνταλφ όμως μας αποκάλυψε πως δεν μπορούμε να το καταστρέψουμε με καμιά τέχνη απ’ όσες κατέχουμε, είπε ο Έλροντ. Κι εκείνοι που κατοικούν πέρα απ’ τη Θάλασσα δεν πρόκειται να το δεχτούν: γιατί για καλό ή για κακό αυτό ανήκει στη Μέση-Γη· πέφτει σε μας που κατοικούμε ακόμα εδώ ν’ αποφασίσουμε το τι θα κάνουμε.
— Τότε. είπε ο Γκλορφίντελ, ας το πετάξουμε στα βάθη της Θάλασσας, κάνοντας έτσι τα ψέματα του Σάρουμαν να βγουν αληθινά. Γιατί είναι ολοφάνερο πως από τότε που ήταν μέλος του Συμβουλίου ακολουθούσε ήδη στραβό μονοπάτι. Ήξερε ότι το Δαχτυλίδι δεν είχε χαθεί για πάντα, αλλά έτσι ήθελε να νομίζουμε εμείς· επειδή είχε κιόλας αρχίσει να το ποθεί για τον εαυτό του. Συχνά όμως η αλήθεια είναι κρυμμένη μέσα στα ψέματα: στη Θάλασσα θα είναι ασφαλισμένο.
— Όχι όμως για πάντα, είπε ο Γκάνταλφ. Υπάρχουν πολλά όντα στα βαθιά νερά και οι θάλασσες και οι στεριές μπορεί ν’ αλλάξουν. Και ο ρόλος μας εδώ δεν είναι να σκεφτούμε για μια εποχή μόνο, ή για μερικές γενιές Ανθρώπων, ή για έναν περαστικό αιώνα του κόσμου. Θα πρέπει να αναζητήσουμε μια ριζική καταστροφή αυτής της απειλής, ακόμα κι αν δεν ελπίζουμε πως θα το καταφέρουμε.
— Κι αυτή δε θα τη βρούμε στους δρόμους προς τη Θάλασσα, είπε ο Γκάλντορ. Αν η επιστροφή στο Γιαργουέιν θεωρήθηκε πολύ επικίνδυνη, τότε η φυγή προς τη Θάλασσα είναι τώρα γεμάτη με τους πιο μεγάλους κινδύνους. Κάτι μου λέει πως ο Σόρον περιμένει να πάρουμε την κατεύθυνση δυτικά, σα μάθει τι έχει συμβεί. Και γρήγορα θα το μάθει. Είναι αλήθεια πως οι Εννέα έχουν χάσει τ’ άλογά τους, αλλ’ αυτό δεν είναι παρά αναβολή ώσπου να βρουν καινούρια και γρηγορότερα άτια. Αυτή τη στιγμή μόνο η δύναμη της Γκόντορ που καταρρέει στέκεται ανάμεσα σ’ αυτόν και στην εισβολή του στο Βοριά απ’ τις ακτές· κι αν έρθει κι επιτεθεί στους Λευκούς Πύργους και στα Λιμάνια, τότε τα Ξωτικά μπορεί και να βρεθούν δίχως άλλο τρόπο για να ξεφύγουν απ’ τις σκιές που μακραίνουν στη Μέση-Γη.
— Παρ’ όλα αυτά, η εισβολή αυτή θα καθυστερήσει αρκετά ακόμα, είπε ο Μπορομίρ. Λες πως η Γκόντορ καταρρέει. Αλλά η Γκόντορ στέκεται και ακόμα και στα στερνά της εξακολουθεί να είναι πολύ δυνατή.
— Κι όμως η επαγρύπνησή της δεν μπορεί να συγκρατήσει τους Εννέα, είπε ο Γκάλντορ. Κι αυτός μπορεί να βρει άλλους δρόμους που δε φρουρεί η Γκόντορ.
— Τότε είπε ο Έρεστορ, δεν υπάρχουν παρά δύο δρόμοι, όπως έχει κιόλας πει ο Γκλορφίντελ; ή να κρύψουμε το Δαχτυλίδι για πάντα, ή να το χαλάσουμε. Αλλά και τα δυο είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις μας. Ποιος θα μας λύσει αυτό το δίλημμα;
— Κανείς από μας εδώ δεν μπορεί να το κάνει, είπε ο Έλροντ σοβαρά. Ή τουλάχιστον κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν ακολουθήσουμε τον ένα ή τον άλλο δρόμο. Αλλά βλέπω ξεκάθαρα τώρα ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε, Ο δρόμος προς τη δύση φαίνεται ο ευκολότερος γι’ αυτό ακριβώς και θα πρέπει να τον αποφύγουμε. Θα τον παρακολουθούν οπωσδήποτε. Τα Ξωτικά τον έχουν χρησιμοποιήσει για να ξεφύγουν πάρα πολύ συχνά, Τώρα σ’ αυτή την ώρα πρέπει ν’ ακολουθήσουμε ένα δρόμο δύσκολο, ένα δρόμο απρόβλεπτο. Μόνο εκεί υπάρχει ελπίδα, αν μπορούμε να την πούμε ελπίδα. Να πάμε προς το θανάσιμο κίνδυνο — στη Μόρντορ. Πρέπει να στείλουμε το Δαχτυλίδι στη Φωτιά.
Ξανάπεσε σιωπή. Ο Φρόντο, ακόμα και σ’ αυτό τ’ όμορφο σπίτι, με θέα στην ηλιόφωτη κοιλάδα γεμάτη με το θόρυβο των κρυσταλλένιων νερών, ένιωσε μια σκοτεινιά θανάτου στην καρδιά του. Ο Μπορομίρ κουνήθηκε κι ο Φρόντο τον κοίταξε. Ψηλαφούσε το μεγάλο του βούκινο κι ήταν συνοφρυωμένος. Τέλος, μίλησε:
— Δεν τα καταλαβαίνω όλα αυτά, είπε. Ο Σάρουμαν είναι προδότης, αλλά μας έδωσε και μια σοφή ιδέα. Γιατί συνεχώς μιλάτε να το κρύψουμε και να το χαλάσουμε; Γιατί να μη σκεφτούμε ότι το μεγάλο Δαχτυλίδι έχει έρ θει στα χέρια μας για να μας υπηρετήσει σ’ αυτή την ώρα της ανάγκης; Χρησιμοποιώντας το οι Ελεύθεροι Άρχοντες του Ελεύθερου Κόσμου σίγουρα θα μπορούσαν να νικήσουν τον Εχθρό. Αυτό πιστεύω πως φοβάται περισσότερο εκείνος.
» Οι άντρες της Γκόντορ είναι γενναίοι και ποτέ δε θα υποταχτούν· μπορεί όμως να ηττηθούν. Η γενναιότητα χρειάζεται πρώτα δύναμη κι έπειτα ένα όπλο. Ας γίνει το Δαχτυλίδι το όπλο σας, αν έχει τόση δύναμη όση λέτε. Πάρτε το και βαδίστε προς τη νίκη!