Ακούμπησε τους χόμπιτ κάτω. Πριν απομακρυνθούν, υποκλίθηκαν βαθιά. Αυτά το κατόρθωμα φάνηκε να διασκεδάζει πάρα πολύ τους Εντ, αν κρίνουμε απ’ τον τόνο των μουρμουρητών τους και το τρεμοπαΐξιμο των ματιών τους· αλλά γρήγορα ξαναγύρισαν στις υποθέσεις τους. Ο Μέρι κι ο Πίπιν ανηφόρισαν το μονοπάτι που ερχόταν από δυτικά και κοίταξαν από το άνοιγμα του μεγάλου φράχτη. Μακριές δεντροντυμένες πλαγιές ανηφόριζαν απ’ την άκρη της κοιλάδας και, πίσω τους μακριά, ψηλότερα απ’ τα έλατα της πιο μακρινής κορυφογραμμής, υψωνόταν μυτερή κι άσπρη η κορυφή ενός ψηλού βουνού. Προς το νοτιά αριστερά τους μπορούσαν να δουν το δάσος να κατηφορίζει γκρίζο μακριά. Εκεί πολύ μακριά είχε ένα ανοιχτό πράσινο αμυδρό φως, που ο Μέρι έκανε την υπόθεση πως ήταν από τον κάμπο του Ρόαν.
— Προς τα πού να πέφτει άραγε το Ίσενγκαρντ; είπε ο Πίπιν.
— Δεν ξέρω πού βρισκόμαστε ακριβώς, είπε ο Μέρι· αλλά εκείνη η κορφή είναι πιθανότατα ο Μεθέντρας κι απ’ όσο θυμάμαι ο δακτύλιος του Ίσενγκαρντ πέφτει σε μια διακλάδωση ή βαθιά σχισμή στην άκρη των βουνών, Είναι πιθανό να βρίσκεται πίσω από κείνη τη μεγάλη κορυφογραμμή. Φαίνεται λες κι έχει καπνό ή μια θολούρα εκεί πάνω, αριστερά απ’ την κορφή, δε νομίζεις;
— Πώς είναι το Ίσενγκαρντ; είπε ο Πίπιν. Κι αναρωτιέμαι, έτσι κι αλλιώς, τι μπορούν να κάνουν οι Εντ γι’ αυτό.
— Κι εγώ το ίδιο, είπε ο Μέρι. Το Ίσενγκαρντ είναι ένα είδος κύκλου από βράχους ή λόφους, νομίζω, μ’ ένα επίπεδο χώρο στο εσωτερικό κι ένα νησί ή πέτρινη κολόνα στη μέση, που τη λένε Όρθανκ. Ο Σάρουμαν έχει έναν πύργο εκεί πάνω. Υπάρχει μια πύλη, ίσως και περισσότερες, στο τείχος που υπάρχει ολόγυρα και νομίζω πως το διατρέχει κι ένα ποτάμι, που έρχεται απ’ τα βουνά και φτάνει κυλώντας στο Άνοιγμα του Ρόαν. Δε μου φαίνεται πως είναι ο καταλληλότερος τόπος για να τον αναλάβουν οι Εντ: κάπως δε νομίζω πως είναι τόσο ακίνδυνοι και, να, τόσο αστείοι, όσο φαίνονται. Δείχνουν αργοί, αλλόκοτοι κι υπομονετικοί, σχεδόν θλιμμένοι· κι όμως πιστεύω πως μπορούν ν’ αγριέψουν. Κι αν γίνει κάτι τέτοιο, θα προτιμούσα να μη βρεθώ αντιμέτωπός τους.
— Ναι, είπε ο Πίπιν. Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Μπορεί να διαφέρουν τόσο, όσο μια γριά αγελάδα που κάθεται και μασουλάει σκεφτικά, από έναν αγριεμένο ταύρο· κι η μεταμόρφωση μπορεί να γίνει απότομα. Θα καταφέρει άραγε να τους ξεσηκώσει ο Δεντρογένης; Είμαι σίγουρος πάντως πως σκοπεύει να το προσπαθήσει. Αλλά δεν τους αρέσει να τους ξεσηκώνουν. Ο Δεντρογένης άναψε χτες βράδυ κι ύστερα συγκρατήθηκε ξανά.
Οι χόμπιτ γύρισαν πίσω. Οι φωνές των Εντ εξακολουθούσαν να υψώνονται και να χαμηλώνουν στο συνέδριό τους. Ο ήλιος είχε τώρα ανεβεί αρκετά ψηλά κι έβλεπε πάνω απ’ τον ψηλό φράχτη: έλαμπε στις κορφές των σημύδων και φώτιζε τη βορινή πλευρά της κοιλάδας μ’ ένα δροσερό κίτρινο φως. Εκεί είδαν ένα μικρό αστραφτερό σιντριβάνι. Ακολούθησαν το χείλος της μεγάλης γαβάθας στα πόδια του πράσινου φράχτη — ήταν ελάχιστο να νιώθουν πάλι το δροσερό χορτάρι στα δάχτυλα των ποδιών τους και να μη βιάζονται — κι ύστερα κατέβηκαν εκεί που ξεπηδούσε το νερό. Ήπιαν λιγάκι, μια καθαρή, παγωμένη, τσουχτερή ρουφηξιά και κάθισαν σε μια μαλλιαρή πέτρα, κοιτάζοντας τις φωτοσκιάσεις που σχημάτιζε ο ήλιος στο χορτάρι και τις σκιές των ταξιδιάρικων σύννεφων καθώς περνούσαν πάνω στο δάπεδο της κοιλάδας. Το μουρμουρητό των Εντ εξακολουθούσε. Έμοιαζε τόπος πολύ παράξενος κι απόμακρος, διαφορετικός από τον κόσμο τους κι έξω απ’ οτιδήποτε είχαν ποτέ γνωρίσει. Τους κυρίεψε μεγάλη επιθυμία για τα πρόσωπα και τις φωνές των συντρόφων τους, ιδιαίτερα του Φρόντο, του Σαμ και του Γοργοπόδαρου.
Τέλος, οι φωνές των Εντ σταμάτησαν και, σηκώνοντας το κεφάλι, είδαν το Δεντρογένη να ’ρχεται προς το μέρος τους μ’ έναν άλλο Εντ στο πλευρό του.
— Χμ, χουμ, εδώ είμαι πάλι, είπε ο Δεντρογένης. Κουραστήκατε ή ανυπομονείτε, χμ, ε; Λοιπόν, φοβάμαι πως δεν πρέπει ν’ ανυπομονείτε ακόμα. Έχουμε τελειώσει το πρώτο μέρος τώρα· αλλά πρέπει ακόμα να εξηγήσω πάλι την κατάσταση σ’ εκείνους που ζουν πολύ μακριά, μακριά απ’ το Ίσενγκαρντ, και σ’ εκείνους που δεν μπόρεσα να δω πριν τη Συνέλευση, κι ύστερα θα πρέπει ν’ αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Πάντως το ν’ αποφασίσουν τι θα κάνουν δεν παίρνει τόση ώρα για τους Εντ, όση το να εξετάσουν όλα τα δεδομένα και τα γεγονότα που χρειάζονται για να πάρουν την απόφαση. Όμως, θα ’ταν μάταιο να τ’ αρνηθώ, θα μείνουμε εδώ για πολύν καιρό ακόμα: κατά πάσα πιθανότητα δυο μέρες. Γι’ αυτό σας έφερα συντροφιά. Έχει ένα σπίτι εδώ κοντά. Το Ξωτικό του όνομα είναι Μπρεγκάλαντ. Λέει πως έχει κιόλας αποφασίσει και δε χρειάζεται να μείνει στη Συνέλευση. Χμ, χμ, είναι για μας, θα ’λεγα, ένας βιαστικός Εντ. Θα πρέπει να τα πάτε καλά μαζί. Γεια σας.