“Τι εννοούσε;” ρώτησε η Εγκουέν αφηρημένα, με το βλέμμα στην πόρτα που έκρυβε τη Μουαραίν και τη Νυνάβε. Έπαιζε με τα μαλλιά της, σαν να βρισκόταν σε δίλημμα αν έπρεπε να κατεβάσει την κουκούλα, ή αν έπρεπε να κρύψει κι άλλο το γεγονός ότι δεν είχε πια πλεξούδα.
“Μας έδωσε μια συμβουλή”, είπε ο Ματ.
Ο Πέριν του έριξε μια αιχμηρή ματιά. “Είπε να μην ανοίγουμε το στόμα μας, αν δεν ξέρουμε τι να πούμε”.
“Μου φαίνεται σωστή συμβουλή”, είπε η Εγκουέν, μα ήταν φανερό ότι δεν την ενδιέφερε.
Ο Ραντ ήταν χαμένος στις σκέψεις του. Πώς ήταν δυνατόν να είναι αναμεμιγμένη και η Νυνάβε; Πώς ήταν δυνατόν κάποιοι από την ομάδα να έχουν σχέση με Τρόλοκ και Ξέθωρους και να εμφανίζεται ο Μπα’άλζαμον στα όνειρά τους; Ήταν τρελό. Αναρωτήθηκε, αν η Μιν είχε πει στη Μουαραίν για τη Νυνάβε. Τι έλεγαν εκεί μέσα;
Όταν, τελικά, η πόρτα άνοιξε, δεν είχε ιδέα πόση ώρα είχε περάσει όρθιος εκεί. Η Νυνάβε βγήκε έξω και ξαφνιάστηκε, βλέποντας τον Λαν. Ο Πρόμαχος μουρμούρισε κάτι που την έκανε να #νάξει το κεφάλι θυμωμένα κι έπειτα την προσπέρασε και μπήκε μέσα.
Εκείνη γύρισε κατά τον Ραντ και εκείνος μόλις τότε κατάλαβε ότι οι άλλοι σιγά-σιγά είχαν εξαφανιστεί. Δεν ήθελε να αντιμετωπίσει τη Σοφία μόνος του, αλλά δεν μπορούσε να φύγει, τώρα που είχε ανακρίσει το βλέμμα της. Ένα βαθύ κι ερευνητικό βλέμμα, σκέφτηκε μπερδεμένος. Τι έλεγαν; Ίσιωσε το κορμί του καθώς τον πλησίαζε.
Η Σοφία έδειξε το σπαθί του Ταμ. “Φαίνεται να σου ταιριάζει, τώρα, αν και θα προτιμούσα να μην ήταν έτσι. Μεγάλωσες, Ραντ”.
“Σε μια βδομάδα;” Γέλασε, αλλά το γέλιο ακούστηκε βεβιασμένο κι εκείνη κούνησε το κεφάλι, σαν να μην την είχε καταλάβει. “Σε έπεισε;” τη ρώτησε. “Είναι στ’ αλήθεια ο μοναδικός δρόμος”. Σταμάτησε, σκέφτηκε τις σπίθες που είχε πει η Μιν. “Θα έρθεις μαζί μας;”
Τα μάτια της Νυνάβε άνοιξαν διάπλατα. “Να έρθω μαζί σας! Για ποιο λόγο; Η Μάβρα Μάλεν ήρθε από το Ντέβεν Ράιντ για να έχει το νου της στο χωριό μέχρι να επιστρέψω, αλλά θα θέλει να γυρίσει πίσω το συντομότερο δυνατόν. Ακόμα και τώρα ελπίζω να σας λογικέψω και να έρθετε μαζί μου”.
“Δεν μπορούμε”. Του φάνηκε πως είχε δει κάτι να κινείται στην πόρτα, που ήταν ακόμα ανοιχτή, αλλά ήταν μόνοι τους στο διάδρομο.
“Αυτό μου είπες, το ίδιο κι αυτή”. Η Νυνάβε έσμιξε τα φρύδια. “Αν δεν ήταν αυτή στη μέση... Οι Άες Σεντάι δεν είναι της εμπιστοσύνης, Ραντ”.
“Μιλάς σαν να μας πιστεύεις στ’ αλήθεια”, είπε εκείνος αργά. “Τι έγινε στη συνέλευση του χωριού;”
Η Νυνάβε κοίταξε την πόρτα πριν απαντήσει· εκεί τώρα δεν φαινόταν καμία κίνηση. “Χάβρα, αλλά δεν είναι ανάγκη να ξέρει εκείνη ότι δεν βγάζουμε άκρη μόνοι μας. Και ένα πράγμα πιστεύω:
ότι όσο είστε μαζί της κινδυνεύετε όλοι”.
“Κάτι συνέβη”, επέμεινε εκείνος. “Γιατί θέλεις να γυρίσουμε πίσω, αν νομίζεις πως υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να έχουμε δίκιο; Και γιατί να έρθεις εσύ; Ο δήμαρχος θα προτιμούσε να έρθει ο ίδιος, παρά να στείλει τη Σοφία”.
“Πράγματι μεγάλωσες”. Του χαμογέλασε και, για μια στιγμή, η καλή της διάθεση τον έκανε να κουνήσει τα πόδια αμήχανα. “Θυμάμαι που κάποτε δεν θα αμφισβητούσες που διαλέγω να πάω και τι διαλέγω να κάνω, ότι κι αν ήταν αυτό. Κάποτε, μόλις πριν μια βδομάδα”.
Ο Ραντ ξερόβηξε για να καθαρίσει το λαιμό του και συνέχισε πεισματικά. “Δεν είναι λογικό. Γιατί είσαι εδώ, στ’ αλήθεια;”
Εκείνη έριξε μια πλάγια ματιά στην ανοιχτή πόρτα και μετά τον έπιασε από το χέρι. “Ας μιλήσουμε περπατώντας”. Την άφησε να τον οδηγήσει και, όταν ήταν αρκετά μακριά από την πόρτα και δεν μπορούσαν να ακουστούν, η Σοφία ξανάρχισε να μιλά. “Όπως είπα, στη συνέλευση έγινε χάβρα. Όλοι συμφωνούσαν ότι έπρεπε να στείλουν κάποιον να σας φέρει, αλλά το χωριό χωρίστηκε σε δύο ομάδες. Η μια ήθελε να σας σώσουν, αν και υπήρχαν αρκετές αντιρρήσεις για το πώς θα γινόταν αυτό, δεδομένου ότι ήσασταν μαζί με μια... σαν αυτήν”.
Ο Ραντ χάρηκε που η Νυνάβε θυμόταν και πρόσεχε τα λόγια της. “Οι άλλοι πίστεψαν τον Ταμ;” είπε.
“Όχι ακριβώς, αλλά σκέφτονταν ότι επίσης δεν θα έπρεπε να είστε μαζί με ξένους, πολύ περισσότερο με κάποιαν σαν αυτήν. Είτε για το ένα, είτε για το άλλο, όμως, σχεδόν όλοι οι άνδρες ήθελαν να είναι στην ομάδα. Και ο Ταμ και ο Μπραν αλ’Βερ με το σήμα του αξιώματος του στο λαιμό του και ο Χάραλ Λούχαν, ώσπου η Άλσμπετ τον ανάγκασε να κάτσει κάτω. Ακόμα και ο Τσεν Μπούι. Το Φως να με φυλάει από τους άνδρες που σκέφτονται με τις τρίχες του στήθους τους. Αν και δεν ξέρω να υπάρχουν διαφορετικοί”. Ξεφύσηξε με νόημα και του έριξε μια κατηγορηματική ματιά. “Όπως και να ’χει, είδα ότι θα έτρωγαν άλλη μια μέρα, ίσως και περισσότερες, μέχρι να καταλήξουν σε κάποια απόφαση και, κατά κάποιον τρόπο... κατά κάποιον τρόπο ήμουν σίγουρη ότι δεν μπορούσαμε να περιμένουμε τόσο. Συγκάλεσα λοιπόν τον Κύκλο των Γυναικών και είπα τι έπρεπε να γίνει. Δεν μπορώ να πω ότι τους άρεσε, αλλά είδαν ότι ήταν το σωστό. Και να γιατί είμαι εδώ· έπειδή οι άνδρες στο Πεδίο του Έμοντ είναι πεισματάρηδες και κοκορόμυαλοι. Μάλλον ακόμα κουβεντιάζουν ποιον να στείλουν, αν και άφησα μήνυμα ότι θα το φροντίσω εγώ”.