“Ποια άλλη να εννοώ; Έτσι που κάθεται εκεί στο Παλάτι σαν αράχνη. Είμαι πιστός στη Βασίλισσα ―μην πει κανείς ότι δεν είμαι — αλλά δεν είναι σωστό. Δεν είμαι από κείνους που λένε πως η Ελάιντα έχει υπερβολική· επιρροή στη Βασίλισσα. Δεν λέω κάτι τέτοιο. Κι όσο για τους βλάκες, που υποστηρίζουν πως, στην πραγματικότητα, βασίλισσα είναι η Ελάιντα σ’ όλα εκτός από το όνομα...” Έφτυσε στο πλάι. “Αυτό έχω να τους πω. Η Μοργκέις δεν είναι μαριονέτα, να χορεύει για μάγισσες της Ταρ Βάλον”.
Άλλη μια Άες Σεντάι. Αν... όταν η Μουαραίν έφτανε στο Κάεμλυν, πιθανόν να πήγαινε σε μια αδελφή Άες Σεντάι. Στη χειρότερη περίπτωση, αυτή η Ελάιντα ίσως τους βοηθούσε να φτάσουν στην Ταρ Βάλον. Κοίταξε τον Ματ και, σαν να είχε μιλήσει δυνατά, ο Ματ την ίδια στιγμή κούνησε το κεφάλι του. Δεν μπορούσε να δει το πρόσωπό του, αλλά ήξερε πως είχε μια έκφραση άρνησης.
Ο Μπουντ συνέχισε να μιλά, τινάζοντας τα γκέμια κάθε φορά που το άλογο έκοβε ταχύτητα, αλλά, συνήθως, είχε τα χέρια στα γόνατα. “Είμαι πιστός στη Βασίλισσα, όπως είπα, αλλά ακόμα και οι βλάκες λένε κάτι σωστό μια στις τόσες. Καμιά φορά, ακόμα κι ένα τυφλό γουρούνι μπορεί να βρει καλαμπόκι. Πρέπει να γίνουν κάποιες αλλαγές. Αυτός ο καιρός, τα σπαρτά που δεν φυτρώνουν, οι γελάδες που δεν βγάζουν άλλο γάλα, τα μοσχαράκια και τα αρνάκια που γεννιούνται πεθαμένα, ή με δυο κεφάλια. Οι άνθρωποι φοβούνται. Θέλουν να τα ρίξουν σε κάποιον. Σε μερικές πόρτες φάνηκε το Δόντι του Δράκοντα. Υπάρχουν πράγματα που τριγυρνούν στη νύχτα. Στάβλοι που καίγονται. Ανθρωποι, σαν τον φίλο του Χόλντγουιν, τρομάζουν τον κόσμο. Η Βασίλισσα πρέπει να κάνει κάτι, πριν να είναι πολύ αργά. Το καταλαβαίνετε, ε;” Ο Ραντ έκανε έναν ήχο που δεν σήμαινε πολλά. Του φαινόταν πως, βρίσκοντας αυτόν τον ηλικιωμένο με το κάρο του, είχαν σταθεί ακόμα πιο τυχεροί απ’ όσο νόμιζε. Πράγματα που τριγυρνούσαν στη νύχτα. Ίσως να μην έφταναν καν στο χωριό που είχαν αφήσει πίσω τους, αν είχαν κάτσει να περιμένουν το φως της μέρας. Πράγματα που σέρνονταν στη νύχτα. Σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε το σκοτάδι πάνω από το πλαϊνό του κάρου. Σκιές και μορφές έμοιαζαν να αναδεύονται στο σκοτάδι. Ξανάπεσε πίσω, πριν η φαντασία του τον πείσει πως υπήρχε κάτι εκεί πέρα.
Ο Μπουντ το πήρε για συμφωνία. “Σωστά. Είμαι πιστός στη βασίλισσα και θα σταθώ μπροστά σε όποιον πάει να την πειράξει, αλλά έχω δίκιο. Πάρε τώρα την Αρχόντισσα Ηλαίην και τον Άρχοντα Γκάγουιν. Να μια αλλαγή που δεν θα έβλαπτε κανέναν και μπορεί να έκανε και κάτι καλό. Εντάξει, ξέρω, πάντα έτσι το κάνουμε στο Αντορ. Στέλνουμε την Κόρη-Διάδοχο στην Ταρ Βάλον να σπουδάσει με τις Άες Σεντάι και τον μεγαλύτερο γιο να σπουδάσει με τους Πρόμαχους. Πιστεύω στην παράδοση, πραγματικά, αλλά κοίτα πού μας έμπλεξε την άλλη φορά. Ο Λουκ πέθανε στη Μάστιγα, πριν καν χριστεί Πρώτος Πρίγκιπας του Σπαθιού και η Τιγκραίν χάθηκε ―το ’σκασέ ή πέθανε— όταν ήρθε η ώρα να ανεβεί στο θρόνο. Ακόμα έχουμε βάσανα από τότε.
“Μερικοί λένε ότι ζει ακόμα, ξέρεις, ότι η Μοργκέις δεν είναι η νόμιμη Βασίλισσα. Οι πανηλίθιοι. Θυμάμαι τι έγινε. Το θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Δεν υπήρχε Κόρη-Διάδοχος για να πάρει το θρόνο, όταν πέθανε η προηγούμενη Βασίλισσα και όλοι οι Οίκοι του Άντορ συνωμοτούσαν και μάχονταν γι’ αυτό το δικαίωμα Και ο Τάρινγκεηλ Ντέημοντρεντ. Ούτε που θα καταλάβαινες ότι είχε χάσει τη γυναίκα του, έτσι ζεστά που είχε πάρει το θέμα για να βρει ποιος Οίκος θα κέρδιζε, να ξαναπαντρευτεί και να γίνει Πρίγκιπας Συνοδός. Ε, το κατάφερε, αν και γιατί η Μοργκέις διάλεξε.. α, οι άντρες δεν καταλαβαίνουν το γυναικείο μυαλό και οι βασίλισσες είναι δυο φορές γυναίκες, παντρεμένες μ’ έναν άντρα, παντρεμένες με τη γη. Εκείνος, πάντως, πήρε αυτό που ήθελε, αν και όχι έτσι όπως το ήθελε.
“Έμπλεξε την Καιρχίν στις μηχανορραφίες τους και ξέρεις τι κατάληξη είχε αυτό. Το Δέντρο κόπηκε και οι Αελίτες με το μαύρο πέπλο πέρασαν το Δρακότειχος και μας ήρθαν. Ε, κατάφερε να σκοτωθεί αξιοπρεπώς, αφού μας έδωσε πρώτα την Ηλαίην και τον Γκάγουιν, άρα μάλλον αυτό ήταν το τέλος. Μα γιατί να τους στείλουμε στην Ταρ Βάλον; Είναι καιρός να μην σκέφτονται πια οι άνθρωποι μαζί το Άντορ και την Ταρ Βάλον. Αν πρέπει να πάνε σε άλλο μέρος για να μάθουν ό,τι χρειάζεται, ε, το Ίλιαν έχει βιβλιοθήκες, καλές σαν της Ταρ Βάλον. Εκεί η Αρχόντισσα Ηλαίην θα μάθει όσα θα της μάθαιναν και οι μάγισσες για το πώς να μηχανορραφεί και πώς να κυβερνά. Για μηχανορραφίες κανείς δεν ξέρει πιο πολλά από τους Ιλιανούς. Κι αν οι Πρόμαχοι δεν μπορούν να μάθουν στον Άρχοντα Γκάγουιν όσα πρέπει για το στρατό, ε, το Ίλιαν έχει και στρατιώτες. Και το Σίναρ και το Δάκρυ, βεβαίως. Είμαι πιστός στη Βασίλισσα, αλλά αυτό που λέω είναι να σταματήσουμε κάθε πάρε-δώσε με την Ταρ Βάλον. Τρεις χιλιάδες χρόνια φτάνουν. Και παραφτάνουν. Η Βασίλισσα Μοργκέις μπορεί να μας καθοδηγεί και να διορθώνει τα στραβά χωρίς βοήθεια από το Λευκό Πύργο. Σου λέω, αυτή η γυναίκα κάνει τον άντρα περήφανο που γονατίζει για να δεχτεί την ευλογία της. Μια φορά...”