“Μου το έδωσε”. Ο Ραντ κατέβασε από την πλάτη του το δέμα που ήταν φτιαγμένο από τον μανδύα του Βάρδου και το ακούμπησε στο χώμα, ανοίγοντάς το λιγάκι για να δείξει τα πολύχρωμα μπαλώματα και τη θήκη της άρπας. “Ο Θομ πέθανε”, αφέντη Γκιλ. Αν ήταν φίλος σου, λυπάμαι. Ήταν και δικός μου φίλος”.
“Πέθανε, λες. Πώς;”
“Ένας... κάποιος προσπάθησε να μας σκοτώσει. Ο Θομ μου πέταξε το δέμα και μας είπε να το σκάσουμε”. Τα μπαλώματα φτερούγιζαν στον άνεμο σαν πεταλούδες. Ο Ραντ ένιωσε έναν κόμπο στο λαιμό του· ξαναδίπλωσε προσεκτικά το μανδύα όπως ήταν. “Θα σκοτωνόμασταν, αν δεν ήταν αυτός. Ερχόμασταν μαζί στο Κάεμλυν. Μας είπε να έρθουμε εδώ, στο πανδοχείο σου”.
“Θα πιστέψω ότι πέθανε”, είπε αργά ο πανδοχέας, “όταν δω το πτώμα του”. Σκούντηξε απαλά το διπλωμένο μανδύα με το δάχτυλο του ποδιού του και έβηξε τραχιά για να καθαρίσει το λαιμό του. “Όχι, όχι, πιστεύω ότι είδατε αυτό που είδατε, ό,τι και να ’ταν αλλά δεν πιστεύω ότι πέθανε. Μην νομίζετε ότι σκοτώνεται έτσι εύκολα ο γέρο-Θομ”.
Ο Ραντ ακούμπησε τον ώμο του Ματ. “Ησύχασε, Ματ. Είναι φίλος”.
Ο αφέντης Γκιλ έριξε ένα βλέμμα στον Ματ και αναστέναξε. “Ε, μάλλον ναι”.
Ο Ματ ορθώθηκε αργά, σταυρώνοντας τα χέρια στο στήθος του. Όμως ακόμα παρακολουθούσε τον πανδοχέα επιφυλακτικά και ένας μυς στο μάγουλό του τρεμόπαιζε.
“Ερχόσασταν στο Κάεμλυν, είπες;” Ο πανδοχέας κούνησε το κεφάλι. “Είναι το τελευταίο μέρος στη γη που θα περίμενα να πάει ο Θομ, εκτός ίσως από την Ταρ Βάλον”. Περίμενε να περάσουν οι σταβλίτες που έφερναν ένα άλογο και χαμήλωσε τη φωνή, παρ’ όλο που ήταν πάλι μόνοι. “Απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, έχετε μπλεξίματα με τις Άες Σεντάι”.
“Ναι”, μούγκρισε ο Ματ, ενώ την ίδια στιγμή ο Ραντ έλεγε, “Γιατί το λες αυτό;”
Ο αφέντης Γκιλ άφησε ένα ξερό χαχανητό. “Επειδή ξέρω τον άνθρωπο, να γιατί. Θα χωνόταν ως το λαιμό σε τέτοιους μπελάδες, ειδικά αν ήταν να βοηθήσει δυο παλικαράκισ στην ηλικία σας...” Η νοσταλγία χάθηκε από τα μάτια του και σηκώθηκε όρθιος με μια διστακτική έκφραση. “Τώρα... ε... δεν πάω να κατηγορήσω κανέναν, έτσι, αλλά... α... φαντάζομαι πως δεν μπορείτε να... α... αυτό που θέλω να πω είναι... α... τι ακριβώς αφορά το πρόβλημα που έχετε με την Ταρ Βάλον, αν δεν σας πειράζει που ρωτάω;”
Ο Ραντ ένιωσε ανατριχίλα, όταν συνειδητοποίησε τι υπαινισσόταν ο άλλος. Τη Μία Δύναμη. “Οχ, όχι, τίποτα τέτοιο. Ορκίζομαι. Υπήρχε μάλιστα και μια Άες Σεντάι που μας βοηθούσε. Η Μουαραίν ήταν...” Δάγκωσε τη γλώσσα του, αλλά η έκφραση του πανδοχέα δεν άλλαξε.
“Χαίρομαι που το ακούω. Όχι ότι έχω μεγάλη αγάπη για τις Άες Σεντάι, αλλά καλύτερα αυτές παρά το... το άλλο”. Κούνησε το κεφάλι του αργά. “Πολλά λέγονται γι’ αυτό, τώρα που φέρνουν εδώ τον Λογκαίν. Δεν σκόπευα να σας προσβάλλω, αντιλαμβάνεστε, αλλά... να, έπρεπε να ξέρω, σωστά;”
“Καμία προσβολή”, είπε ο Ραντ. Το μουρμουρητό του Ματ ήταν εντελώς δυσνόητο, αλλά ο πανδοχέας το δέχθηκε, σαν να είχε πει ό,τι και ο Ραντ.
“Φαίνεστε σωστά παιδιά και πιστεύω πως ήσασταν —είστε — φίλοι του Θομ, αλλά είναι δύσκολοι καιροί και οι μέρες άσπλαχνες. Δεν φαντάζομαι να έχετε λεφτά; Όχι, καλά το σκέφτηκα. Όλα είναι λιγοστά και τα λίγα που υπάρχουν κοστίζουν πανάκριβα, γι’ αυτό θα σας δώσω κρεβάτια ―όχι τα καλύτερα, αλλά ζεστά και στεγνά- και κάτι να φάτε και δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα παραπάνω, όσο και να το θέλω”.
“Σ’ ευχαριστούμε”, είπε ο Ραντ, ρίχνοντας μια ερωτηματική ματιά στον Ματ. “Είναι παραπάνω απ’ όσα περίμενα”. Τι σήμαινε «σωστά παιδιά», και γιατί έπρεπε να υποσχεθεί κάτι παραπάνω;
“Ε, ο Θομ είναι καλός φίλος. Παλιός φίλος. Ευέξαπτος και έχει την τάση να λέει το χειρότερο πράγμα στο μόνο άτομο που δεν θα έπρεπε, αλλά πάντως είναι καλός φίλος. Αν δεν εμφανιστεί... ε, κάτι θα βρούμε στο μεταξύ. Καλύτερα να μην λέτε πολλές κουβέντες για το ότι σας βοήθησαν Άες Σεντάι. Είμαι άνθρωπος της Βασίλισσας, αλλά τώρα είναι πολλοί στο Κάεμλυν που θα το έπαιρναν στραβά και δεν εννοώ μόνο τους Λευκομανδίτες”.
Ο Ματ ξεφύσηξε. “Αν θες τη γνώμη μου, μακάρι να έπαιρναν τα κοράκια όλες τις Άες Σεντάι και να τις πήγαιναν στο Σάγιολ Γκουλ!”
“Για πρόσεχε τα λόγια σου”, είπε απότομα ο αφέντης Γκιλ “Είπα ότι δεν τις αγαπάω. Δεν είπα όμως ότι είμαι από τους βλάκες που νομίζουν πως αυτές φταίνε για ό,τι πάει στραβά. Η Βασίλισσα υποστηρίζει την Ελάιντα και οι Φρουροί είναι με το μέρος της Βασίλισσας. Το Φως να δώσει να μην έρθουν τα χειρότερα κι αλλάξει αυτό. Τέλος πάντων, τώρα τελευταία μερικοί Φρουροί ξεχνιούνται κι όταν ακούνε κάποιους να μιλάνε κατά των Άες Σεντάι, τους δίνουν να καταλάβουν, Όχι εν ώρα υπηρεσίας, δόξα στο Φως, αλλά πάντως έχει τύχει. Δεν θέλω να μου ρημάξουν την κοινή αίθουσα τίποτα Φρουροί εκτός βάρδιας για να σας δώσουν ένα μάθημα και δεν θέλω να ζωγραφίσει κανείς το Δόντι του Δράκοντα στην πόρτα μου, παρασυρμένος από τους Λευκομανδίτες· έτσι, αν περιμένετε να σας βοηθήσω, μη λέτε τη γνώμη σας για τις Άες Σεντάι, καλή ή κακή”. Κοντοστάθηκε σκεφτικός, έπειτα πρόσθεσε, “Ίσως θα είναι καλύτερα να μη μελετάτε ούτε τον Θομ, αν ακούει άλλος εκτός από μένα. Μερικοί Φρουροί έχουν καλή μνήμη, το ίδιο και η Βασίλισσα. Δεν χρειάζεται να το ρισκάρουμε”.