“Βοσκέ”, τον έκοψε ο Λαν, “μιλάς, εκεί που πρέπει να ακούς”.
Ο Ραντ τους κοίταξε ανοιγοκλείνοντας τα μάτια. Συνειδητοποίησε ότι φλυαρούσε άσκοπα και ασταμάτητα, ενώ η Μουαραίν προσπαθούσε να μιλήσει. Ενώ μια Άες Σεντάι προσπαθούσε να μιλήσει. Αναρωτήθηκε τι έπρεπε να πει, πώς να ζητήσει συγνώμη, αλλά η Μουαραίν χαμογέλασε όσο ακόμα αυτός το σκεφτόταν.
“Καταλαβαίνω πώς νιώθεις, Ραντ”, του είπε κι αυτός ένιωσε με αμηχανία ότι, πραγματικά, τον καταλάβαινε. “Μην το σκέφτεσαι”. Τα χείλη της σφίχτηκαν και κούνησε το κεφάλι της. “Βλέπω ότι δεν το χειρίστηκα σωστά. Πρώτα έπρεπε να αναπαυτώ. Αυτός που φεύγει είσαι εσύ, Ραντ. Εσύ πρέπει να φύγεις, για χάρη του χωριού”.
“Εγώ;” Ξερόβηξε για να καθαρίσει το λαιμό του και ξαναπροσπάθησε. “Εγώ;” Τώρα ήταν κάπως καλύτερα. “Γιατί πρέπει να φύγω; Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Δεν θέλω να πάω πουθενά”.
Η Μουαραίν κοίταξε τον Λαν και ο Πρόμαχος ξεδίπλωσε τα χέρια. Τα μάτια του κοίταξαν τον Ραντ κάτω από το δερμάτινο κεφαλόδεσμό του και ο Ραντ είχε την αίσθηση ότι τον ζύγιζε σε αόρατη ζυγαριά. “Το ήξερες”, είπε ξαφνικά ο Λαν, “ότι μερικά σπίτια δεν δέχθηκαν επίθεση;”
“Το μισό χωριό είναι καμένο”, διαμαρτυρήθηκε, αλλά ο Πρόμαχος δεν κάμφθηκε.
“Μερικά σπίτια πυρπολήθηκαν για να δημιουργηθεί σύγχυση. Οι Τρόλοκ τα αγνόησαν μετά, όπως και τους ανθρώπους που το έσκασαν από κει, εκτός απ’ όσους μπήκαν εμπόδιο στις πραγματικές επιθέσεις. Οι περισσότεροι απ’ όσους ήρθαν, από τα αγροκτήματα έξω από το χωριό, δεν είδαν ούτε ρουθούνι Τρόλοκ, ή μόνο από μακριά. Οι πιο πολλοί δεν κατάλαβαν να έχει γίνει καμιά φασαρία, παρά μόνο όταν είδαν το χωριό”.
“Άκουσα για τον Νταρλ Κόπλιν”, είπε αργά ο Ραντ. “Φαντάζομαι ότι άργησε να το χωνέψει”.
“Δύο αγροκτήματα δέχθηκαν επίθεση”, συνέχισε ο Λαν. “Το δικό σας και ένα άλλο. Εξαιτίας του Μπελ Τάιν, εκείνοι που έμεναν στο δεύτερο ήταν ήδη στο χωριό. Πολλοί σώθηκαν, επειδή ο Μυρντράαλ αγνοούσε τα έθιμα των Δύο Ποταμών. Η Γιορτή και η Νύχτα του Χειμώνα σήμαιναν ότι αυτό που ήθελε να κάνει ήταν ακατόρθωτο, αλλά αυτός δεν το ήξερε”.
Ο Ραντ κοίταξε τη Μουαραίν, που έγερνε στην καρέκλα, αλλά εκείνη δεν είπε τίποτα, μονάχα τον παρακολουθούσε, ακουμπώντας με το δάχτυλο τα χείλη της. “Το αγρόκτημα το δικό μας και ποιανού άλλου;” ρώτησε τελικά.
“Το αγρόκτημα των Αϋμπάρα”, απάντησε ο Λαν. “Εδώ, στο Πεδίο του Έμοντ, χτύπησαν πρώτα το σιδεράδικο και το σπίτι του σιδερά και το σπίτι του αφέντη Κώθον”.
Το στόμα του Ραντ ξεράθηκε απότομα. “Αυτό είναι τρελό”, κατάφερε να πει και μετά τινάχτηκε, όταν η Μουαραίν ορθώθηκε.
“Δεν είναι τρελό, Ραντ”, είπε. “Ήταν σκόπιμο. Οι Τρόλοκ δεν ήρθαν στο Πεδίο του Έμοντ τυχαία και δεν έκαναν ό,τι έκαναν για την ευχαρίστηση που νιώθουν σκοτώνοντας και καίγοντας, όση χαρά κι αν τους δίνει αυτό. Ήξεραν τι ζητούσαν, ή μάλλον ποιον. Οι Τρόλοκ ήρθαν για να σκοτώσουν, ή να συλλάβουν τους νεαρούς μιας ορισμένης ηλικίας, που ζουν κοντά στο Πεδίο του Έμοντ”.
“Της ηλικίας μου;” Η φωνή του Ραντ έτρεμε, αλλά δεν τον ένοιαζε. “Φως μου! Ο Ματ. Τι έγινε ο Πέριν;”
“Είναι ολοζώντανος”, τον καθησύχασε η Μουαραίν, “αν και γεμάτος καπνίλα”.
“Ο Μπαν Κρω κι ο Λεμ Θέην;”
“Δεν κινδύνεψαν καθόλου”, είπε ο Λαν. “Ή τουλάχιστον δεν κινδύνεψαν περισσότερο από άλλους”.
“Μα είδαν κι αυτοί τον καβαλάρη, τον Ξέθωρο και είναι ίδιας ηλικίας με μένα”.
“Το σπίτι του αφέντη Κρω έμεινε ανέπαφο”, είπε η Μουαραίν, “και ο μυλωνάς και η οικογένειά του ως τα μισά της επίθεσης κοιμόνταν, πριν τους ξυπνήσει η φασαρία. Ο Μπαν είναι δέκα μήνες μεγαλύτερός σου και ο Λεμ οκτώ μήνες μικρότερός σου”. Χαμογέλασε ξερά με την έκπληξη του. “Σου είπα πως ρώτησα τον κόσμο. Και, επίσης, είπα για νεαρούς ορισμένης ηλικίας. Εσύ και οι δύο φίλοι σου έχετε διαφορά λίγων εβδομάδων. Εσάς τους τρεις αναζητούσε ο Μυρντράαλ και κανέναν άλλο”.
Ο Ραντ σάλεψε αμήχανα, ευχήθηκε να μην τον κοίταζε έτσι, σαν να μπορούσαν τα μάτια της να τρυπήσουν το μυαλό του και να διαβάσουν τι κρυβόταν σε κάθε γωνιά του. “Τι να θέλουν από μας; Δεν είμαστε παρά αγρότες, βοσκοί”.
“Αυτή η ερώτηση δεν έχει απάντηση στους Δύο Ποταμούς”, είπε ήρεμα η Μουαραίν, “αλλά η απάντηση είναι σημαντική. Αυτό δείχνει το γεγονός ότι ήρθαν Τρόλοκ, σε μέρος που έχουν να φανούν δύο χιλιάδες χρόνια, σχεδόν”.
“Πολλές ιστορίες λένε για επιδρομές των Τρόλοκ”, είπε πεισμωμένα ο Ραντ. “Απλώς δεν έτυχε να περάσουν από δω. Οι Πρόμαχοι συνέχεια πολεμούν με τους Τρόλοκ”.
Ο Λαν ξεφύσηξε. “Αγόρι μου, περίμενα να πολεμήσω Τρόλοκ στη Μεγάλη Μάστιγα, αλλά όχι εδώ, εξακόσιες σχεδόν λεύγες προς το νότο. Επιδρομή σφοδρή, σαν τη χτεσινοβραδινή, θα την περίμενα στο Σίναρ, ή στις Μεθόριους”.