“Να σου φέρω κάτι να φας; Η κυρά αλ’Βερ έφερε ένα δίσκο”.
“Μου έδωσε φαγητό... αν ήταν φαΐ αυτό. Δεν με άφηνε να φάω τίποτα εκτός από ζωμό. Πώς να μην δει κανείς άσχημα όνειρα, όταν έχει μόνο ζωμό στην...” Ο Ταμ άπλωσε αργά το χέρι του κάτω από την κουβέρτα και άγγιξε το σπαθί στη μέση του Ραντ. “Άρα δεν ήταν όνειρο. Όταν η Μάριν μου είπε ότι ήμουν άρρωστος, φαντάστηκα ότι είχα... Αλλά είσαι γερός. Μόνο αυτό έχει σημασία. Τι έγινε το αγρόκτημα;”
Ο Ραντ πήρε μια βαθιά ανάσα. “Οι Τρόλοκ σκότωσαν τα πρόβατα. Νομίζω, επίσης, ότι πήραν και την αγελάδα και το σπίτι θέλει γερό καθάρισμα”. Κατάφερε να χαμογελάσει αδύναμα. “Ήμασταν πιο τυχεροί από άλλους. Έκαψαν το μισό χωριό”.
Είπε στον Ταμ όσα είχαν συμβεί, ή τουλάχιστον τα περισσότερα. Ο Ταμ τον άκουγε προσεκτικά κι έκανε εύστοχες ερωτήσεις κι έτσι ο Ραντ βρήκε ότι έπρεπε να του πει για την επιστροφή του στην αγροικία από το δάσος κι αυτό με τη σειρά του οδήγησε στον Τρόλοκ που είχε σκοτώσει. Αναγκάστηκε να του αναφέρει ότι η Σοφία είχε διαγνώσει πως ο Ταμ πέθαινε, για να εξηγήσει το λόγο που τον είχε φροντίσει η Άες Σεντάι και όχι η Σοφία. Ο Ταμ γούρλωσε τα μάτια όταν το άκουσε αυτό, ότι υπήρχε Άες Σεντάι στο Πεδίο του Έμοντ. Αλλά ο Ραντ δεν έκρινε αναγκαίο να μιλήσει για ολόκληρο το ταξίδι από τη φάρμα, ή για τους φόβους του, ή για τον Μυρντράαλ στο δρόμο. Οπωσδήποτε όχι για τους εφιάλτες που είχε δει, ενώ κοιμόταν στο διπλανό κρεβάτι. Πολύ περισσότερο δεν έβλεπε για ποιο λόγο να αναφέρει το παραμιλητό του Ταμ στον πυρετό του. Τουλάχιστον τώρα. Όσο για την ιστορία της Μουαραίν: αυτή δεν μπορούσε να την αποφύγει.
“Να μια ιστορία που θα έκανε έναν Βάρδο περήφανο”, μουρμούρισε ο Ταμ, όταν ο Ραντ τελείωσε. “Τι να θέλουν οι Τρόλοκ από σας τα παιδιά; Ή ο Σκοτεινός, που το Φως να μας βοηθήσει;”
“Νομίζεις πως έλεγε ψέματα; Ο αφέντης αλ’Βερ είπε ότι έλεγε αλήθεια για τις επιθέσεις σε δύο μόνο σπίτια. Και για το σπίτι του αφέντη Λούχαν και του αφέντη Κώθον”.
Ο Ταμ έμεινε σιωπηλός για λίγο, πριν πει: “Πες μου τι είπε. Πρόσεξε, θέλω ακριβώς τα λόγια της, όπως τα έλεγε”.
Ο Ραντ δυσκολεύτηκε. Ποιος ποτέ θυμόταν ακριβώς τις λέξεις που άκουγε; Δάγκωσε το χείλος του και έξυσε το κεφάλι του και σιγά-σιγά τα ξανάφερε στην επιφάνεια, όσο καλύτερα θυμόταν. “Δεν μου έρχεται τίποτα άλλο”, κατέληξε. “Για μερικά δεν είμαι σίγουρος μήπως δεν τα είπε λιγάκι αλλιώς, αλλά πάντως είναι κάπως έτσι”.
“Αρκεί. Αναγκαστικά, ε; Βλέπεις, παλικάρι μου, οι Άες Σεντάι είναι πανούργες. Δεν λένε ψέματα, τουλάχιστον όχι κατάμουτρα, αλλά η αλήθεια που θα σου πει μια Άες Σεντάι δεν είναι πάντα η αλήθεια που νομίζεις. Να την προσέχεις”.
“Έχω ακούσει τις ιστορίες”, του αντιγύρισε ο Ραντ. “Δεν είμαι παιδί”.
“Ναι, δεν είσαι, δεν είσαι”. Ο Ταμ βαριαναστέναξε και σήκωσε τους ώμους ενοχλημένος. “Πάντως θα έπρεπε να έρθω μαζί σου. Ο κόσμος έξω από τους Δύο Ποταμούς δεν μοιάζει καθόλου με το Πεδίο του Έμοντ”.
Ήταν ευκαιρία να ρωτήσει τον Ταμ για τότε που είχε βγει έξω και για άλλα πράγματα, αλλά ο Ραντ δεν την εκμεταλλεύθηκε. Αντίθετα, το στόμα του άνοιξε μόνο του. “Έτσι απλά; Νόμιζα ότι θα προσπαθούσες να με μεταπείσεις. Νόμιζα ότι θα είχες εκατό λόγους για να μην πάω”. Κατάλαβε πως κρατούσε την ελπίδα στην καρδιά του ότι ο Ταμ θα είχε εκατό λόγους, και βάσιμους λόγους.
“Ίσως όχι εκατό”, είπε ο Ταμ ξεφυσώντας, “αλλά μερικοί περνούν από το μυαλό μου. Αλλά δεν μετρούν. Αν σε κυνηγούν οι Τρόλοκ, θα είσαι περισσότερο ασφαλής στην Ταρ Βάλον παρά εδώ. Μόνο μην ξεχνάς να φυλάγεσαι. Οι Άες Σεντάι ενεργούν για δικούς τους λόγους και δεν είναι πάντα οι λόγοι που νομίζεις”.
“Κάτι τέτοιο είπε ο Βάρδος”, είπε αργά ο Ραντ.
“Τότε ξέρει τι λέει. Τα αυτιά σου ανοιχτά, το μυαλό σου να δουλεύει, το στόμα σου κλειστό. Είναι καλές αυτές οι συμβουλές για όταν έχεις πάρε-δώσε έξω από τους Δύο Ποταμούς, αλλά κυρίως με τις Άες Σεντάι. Και τους Πρόμαχους. Αν πεις κάτι στον Λαν, είναι σαν να το είπες στη Μουαραίν. Αν είναι Πρόμαχος, τότε είναι δεσμευμένος μαζί της, αυτό είναι σίγουρο, όπως η ανατολή του ήλιου. Και ο Λαν δεν έχει πολλά μυστικά απ’ αυτήν, ίσως κανένα”.
Ο Ραντ δεν ήξερε πολλά για τη δέσμευση μεταξύ των Άες Σεντάι και των Πρόμαχων, αν και έπαιζε μεγάλο ρόλο σε όλες τις ιστορίες για Πρόμαχους που είχε ακούσει ποτέ. Είχε κάποια σχέση με τη Δύναμη, ήταν δώρο στον Πρόμαχο, ή ίσως κάποιου είδους συναλλαγή. Οι Πρόμαχοι αποκτούσαν πολλά προνόμια, σύμφωνα με τις ιστορίες. Γιατρεύονταν γρηγορότερα από τους άλλους άνδρες και άντεχαν περισσότερο δίχως νερό, ή ύπνο. Υποτίθεται, μάλιστα, πως μπορούσαν να νιώσουν τους Τρόλοκ, αν ήταν κοντά, και τα άλλα πλάσματα του Σκοτεινού κι έτσι εξηγούνταν πώς ο Λαν και η Μουαραίν είχαν προσπαθήσει να προειδοποιήσουν το χωριό πριν την επίθεση. Όσο για το τι κέρδιζαν οι Άες Σεντάι από τη δέσμευση, οι ιστορίες δεν έλεγαν, αλλά ο Ραντ δεν πίστευε πως δεν κέρδιζαν κάτι.