“Είναι αλήθεια”, είπε ο Πέριν, ενώ ο Ματ είχε αρχίσει να λέει, “Οι Τρόλοκ—”
“Φτάνει”, είπε ήρεμα η Μουαραίν, αλλά οι κουβέντες τους κόπηκαν μαχαίρι. “Υπάρχει άλλος που να τα πρόσεξε όλα αυτά;” Η φωνή της ήταν απαλή, αλλά η Εγκουέν ξεροκατάπιε και όρθωσε το ανάστημά της πριν απαντήσει.
“Μετά τα χτεσινοβραδινά το μόνο που σκέφτονται είναι πώς θα τα ξαναφτιάξουν όλα, αυτό, επίσης και το τι θα κάνουν, αν ξανασυμβεί κάτι. Δεν βλέπουν τίποτα, αν δεν είναι κάτω από τη μύτη τους. Και δεν είπα σε κανέναν τι υποπτευόμουν. Σε κανέναν”.
“Πολύ καλά”, είπε η Μουαραίν μετά από μια μικρή παύση. “Μπορείς να έρθεις μαζί μας”.
Μια έκφραση έκπληξης φάνηκε στο πρόσωπο του Λαν. Χάθηκε σε μια στιγμή, και συνέχισε να φαίνεται ατάραχος, αν και ξέσπασε φουρκισμένος. “Όχι, Μουαραίν!”
“Τώρα είναι μέρος του Σχήματος, Λαν”.
“Είναι γελοίο!” της ανταπάντησε αυτός. “Δεν υπάρχει λόγος να έρθει μαζί μας και πολλοί λόγοι για το αντίθετο”.
“Υπάρχει λόγος”, είπε γαλήνια η Μουαραίν. “Είναι μέρος του Σχήματος, Λαν”. Το ασυγκίνητο πρόσωπό του δεν έδειξε τίποτα, αλλά τώρα ένευσε αργά.
“Μα, Εγκουέν”, είπε ο Ραντ, “οι Τρόλοκ θα μας κυνηγούν. Μόνο όταν φτάσουμε στην Ταρ Βάλον θα είμαστε ασφαλείς”.
“Μην πας να με φοβίσεις”, του είπε αυτή. “Έρχομαι κι εγώ”.
Ο Ραντ ήξερε αυτόν τον τόνο της φωνής της. Είχε να τον ακούσει από τότε που η Εγκουέν είχε αποφασίσει ότι μόνο παιδιά σκαρφάλωναν στα δέντρα, αλλά τον θυμόταν καλά. “Αν νομίζεις πως είναι αστείο να σε κυνηγούν Τρόλοκ”, άρχισε να λέει, αλλά η Μουαραίν τον διέκοψε.
“Δεν είναι ώρα γι’ αυτά. Όταν χαράξει θα πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν πιο μακριά. Αν μείνει πίσω, Ραντ, μπορεί να ξεσηκώσει το χωριό πριν προχωρήσουμε ένα μίλι και αυτό σίγουρα θα προειδοποιήσει τον Μυρντράαλ”.
“Δεν θα ’κάνα τέτοιο πράγμα”, διαμαρτυρήθηκε η Εγκουέν.
“Μπορεί να καβαλήσει το άλογο του Βάρδου”, είπε ο Πρόμαχος. “Θα του αφήσω αρκετά για να πάρει άλλο”.
“Αυτό είναι αδύνατον”, αντήχησε η φωνή του Θομ Μέριλιν από το πατάρι. Αυτή τη φορά το σπαθί του Λαν βγήκε ολόκληρο από το θηκάρι και δεν το ξανάβαλε στη θέση του, όταν είδε τον Βάρδο.
Ο Θομ πέταξε κάτω μια κουβέρτα, έπειτα έριξε στην πλάτη του τις θήκες του φλάουτου και της άρπας και κρέμασε στους ώμους του τα παραφουσκωμένα σακίδια της σέλας του. “Αυτό το χωριό δεν με χρειάζεται τώρα, ενώ αντίθετα δεν έχω δώσει ποτέ παράσταση στην Ταρ Βάλον. Και, παρ’ όλο που συνήθως είμαι μόνος στα ταξίδια μου, μετά τη χθεσινή νύχτα δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση να ταξιδέψω με παρέα”.
Ο Πρόμαχος έριξε μια άγρια ματιά στον Πέριν και ο Πέριν έκανε μια αμήχανη κίνηση. “Δεν σκέφτηκα να κοιτάξω στο πατάρι”, μουρμούρισε.
Ενώ ο ψηλόλιγνος Βάρδος κατέβαινε από τη σκάλα του παταριού, ο Λαν μίλησε ψυχρά, επίσημα. “Κι αυτό είναι μέρος του Σχήματος, Μουαραίν Σεντάι;”
“Όλα είναι μέρος του Σχήματος, παλιέ μου φίλε”, απάντησε απαλά η Μουαραίν. “Δεν διαλέγουμε ό,τι μας βολεύει. Αλλά θα δούμε”.
Ο Θομ έφτασε στο έδαφος και γύρισε την πλάτη του στη σκάλα, τινάζοντας άχυρα από το χιλιομπαλωμένο μανδύα του. “Και μάλιστα”, είπε με πιο φυσιολογικό τόνο, “θα μπορούσατε να πείτε πως επιμένω να ταξιδέψω με συντροφιά. Πέρασα πολλές ώρες μαζί με πολλές μπύρες, ενώ σκεφτόμουν πού θα τελείωνα τις μέρες μου. Δεν μου πέρασε στιγμή από το μυαλό το τσουκάλι των Τρόλοκ”. Κοίταξε με μισό μάτι το σπαθί του Πρόμαχου. “Δεν το χρειάζεσαι. Δεν είμαι τυρί για να με κόψεις φέτες”.
“Αφέντη Μέριλιν”, είπε η Μουαραίν, “πρέπει να φύγουμε βιαστικά και είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα συναντήσουμε μεγάλους κινδύνους. Οι Τρόλοκ είναι ακόμα εκεί έξω κι εμείς ταξιδεύουμε νύχτα. Είσαι βέβαιος ότι θέλεις να ταξιδέψεις μαζί μας;”
Ο Θομ κοίταξε την παρέα μ’ ένα αινιγματικό χαμόγελο. “Αν δεν είναι υπερβολικά επικίνδυνο για την κοπέλα, δεν είναι ούτε για μένα. Εκτός αυτού, ποιος Βάρδος δεν θα αντιμετώπιζε κάποιους κινδύνους για να δώσει παράσταση στην Ταρ Βάλον;”
Η Μουαραίν ένευσε και ο Λαν θηκάρωσε το σπαθί του. Ο Ραντ ξαφνικά αναρωτήθηκε τι θα είχε συμβεί, αν ο Θομ είχε αλλάξει γνώμη, ή αν η Μουαραίν δεν είχε συμφωνήσει. Ο Βάρδος άρχισε να σελώνει το άλογά του, σαν να μην είχαν περάσει από το νου του τέτοιες σκέψεις, αλλά ο Ραντ πρόσεξε ότι μερικές φορές το βλέμμα του Θομ πλανήθηκε στο σπαθί του Λαν.
“Λοιπόν”, είπε η Μουαραίν. “Ποιο άλογο θα πάρει η Εγκουέν;”
“Τα άλογα του πραματευτή μας είναι άχρηστα σαν τα Ντούραν”, απάντησε ξινά ο Πρόμαχος. “Δυνατά, μα αργοκίνητα”.
“Την Μπέλα”, είπε ο Ραντ κι ευχήθηκε να μην είχε ανοίξει το στόμα του, μετά το βλέμμα που του έριξε ο Λαν. Αλλά ήξερε ότι δεν μπορούσε να σταματήσει την Εγκουέν το μόνο που του έμενε ήταν να βοηθήσει. “Η Μπέλα μπορεί να μην είναι γρήγορη σαν τα άλλα, όμως είναι δυνατή. Μερικές φορές την καβαλάω. Αντέχει”.