«Στο επώμιο!» Της Νυνάβε της κόπηκε η ανάσα. «Άες Σεντάι; Εγώ;»
Η Άμερλιν έκανε μια μικρή κίνηση, σαν να πετούσε κάτι παράμερα, αλλά με μια έκφραση λύπης που το έχανε. «Δεν έχει νόημα να ευχόμαστε κάτι που δεν μπορεί να γίνει. Δεν θα μπορούσα να σε κάνω πλήρη αδελφή και ταυτόχρονα να σε στείλω στη λάντζα. Κι επίσης, η Βέριν λέει ότι δεν μπορείς να διαβιβάσεις συνειδητά, παρά μόνο όταν είσαι έξω φρενών. Ήμουν έτοιμη να σε κόψω από την Αληθινή Πηγή, αν έδειχνες το παραμικρό σημάδι ότι ήσουν έτοιμη να αγκαλιάσεις το σαϊντάρ. Στις τελευταίες δοκιμασίες για το επώμιο απαιτείται από σένα να διαβιβάσεις, ενώ ταυτόχρονα διατηρείς τη γαλήνη σου υπό πίεση. Ακραία πίεση. Ακόμα κι εγώ δεν μπορώ —και δεν θα το έκανα― να αγνοήσω αυτή την προϋπόθεση».
Η Νυνάβε φαινόταν κατάπληκτη. Κοίταζε την Άμερλιν με το στόμα να χάσκει.
«Δεν καταλαβαίνω, Μητέρα», είπε η Εγκουέν έπειτα από μια στιγμή.
«Φαντάζομαι πως όχι. Είστε οι δύο μοναδικές στον Πύργο για τις οποίες μπορώ να είμαι απολύτως βέβαιη ότι δεν είναι Μαύρο Άτζα». Το στόμα της Αμερλιν ακόμα στράβωνε όταν πρόφερε αυτές τις λέξεις. «Η Λίαντριν και οι δώδεκα άλλες δεν είναι εδώ, αλλά έχουν φύγει όλες; Ή μήπως άφησαν μερικές πίσω, σαν κούτσουρο στο νερό, που δεν το βλέπεις παρά μόνο όταν έχει ανοίξει τρύπα στη βάρκα σου; Μπορεί να το μάθω μονάχα όταν θα είναι πολύ αργά, αλλά δεν θα επιτρέψω στη Λίαντριν και τις άλλες να γλιτώσουν από αυτό που έκαναν. Δεν θα περάσει έτσι η κλοπή και ειδικά οι φόνοι. Κανένας δεν πρόκειται να σκοτώσει δικούς μου ανθρώπους και να το σκάσει ατιμώρητος. Και δεν θα αφήσω δεκατρείς εκπαιδευμένες Άες Σεντάι να υπηρετήσουν τη Σκιά. Θέλω να τις βρω και να τις σιγανέψω!»
«Δεν καταλαβαίνω τι έχει να κάνει αυτό με εμάς», είπε αργά η Νυνάβε. Έδειχνε να μην της αρέσουν αυτά που σκεφτόταν.
«Αυτό μονάχα, τέκνο μου: εσείς οι δύο θα γίνετε τα λαγωνικά μου και θα κυνηγήσετε το Μαύρο Άτζα. Κανένας δεν θα πιστέψει τέτοιο πράγμα για εσάς, για δύο σχεδόν ανεκπαίδευτες Αποδεχθείσες, τις οποίες ταπείνωσα δημοσίως».
«Μα αυτό είναι τρελό!» Τα μάτια της Νυνάβε είχαν γουρλώσει τελείως όταν πια η Άμερλιν είχε φτάσει στις λέξεις «Μαύρο Άτζα» και τα δάχτυλά της είχαν ασπρίσει έτσι όπως έσφιγγε την πλεξούδα της. Ξεστόμισε τις λέξεις της σαν να τις έφτυνε: «Είναι όλες κανονικές Άες Σεντάι. Η Εγκουέν ακόμα δεν έχει γίνει Αποδεχθείσα και ξέρεις ότι δεν μπορώ να διαβιβάσω αρκετή Δύναμη ούτε για να ανάψω κερί, αν δεν είμαι θυμωμένη, αλλά σε καμία περίπτωση από δική μου βούληση. Τι ελπίδες έχουμε;»
Η Ηλαίην κατένευσε. Η γλώσσα της είχε κολλήσει στον ουρανίσκο της. Να κυνηγήσουμε το Μαύρο Άτζα; Θα προτιμούσα να κυνηγήσω αρκούδα με μόνο όπλο μια βίτσα! Απλώς προσπαθεί να μας τρομάξει, να μας τιμωρήσει κι άλλο. Αυτό πρέπει να είναι! Αν ήταν αυτό που προσπαθούσε να κάνει η Άμερλιν, τότε τα είχε καταφέρει μια χαρά.
Και η Άμερλιν, επίσης, κατένευε. «Κάθε λέξη σας είναι αλήθεια. Αλλά είστε ισάξιες και με το παραπάνω με τη Λίαντριν, αν μετρήσουμε την καθαρή δύναμη της καθεμιάς σας και η Λίαντριν είναι η δυνατότερη από αυτές. Αλλά είναι εκπαιδευμένες, ενώ εσείς όχι κι εσύ, Νυνάβε, έχεις ακόμα περιορισμούς. Αλλά, τέκνο μου, όταν δεν έχεις κουπί, τότε και μια σανίδα είναι καλή για να βγάλει τη βάρκα στη στεριά».
«Μα θα ήμουν άχρηστη», είπε η Εγκουέν. Η φωνή της βγήκε στριγκή, αλλά φοβόταν τόσο που δεν ένιωσε ντροπή. Το εννοεί! Ω Φως μου, το εννοεί! Η Λίαντριν με παρέδωσε στις Σωντσάν και τώρα αυτή εδώ θέλει να κυνηγήσω δεκατρείς σαν κι εκείνη; «Οι σπουδές μου, τα μαθήματά μου, η δουλειά στα μαγειρεία. Η Ανάγια Σεντάι σίγουρα θα θέλει να συνεχίσει να με δοκιμάζει για να δει αν είμαι Ονειρεύτρια, Καλά-καλά δεν προλαβαίνω να φάω και να κοιμηθώ. Πώς μπορώ να κυνηγήσω;»
«Θα πρέπει να βρεις χρόνο», είπε η Άμερλιν, ψύχραιμη και γαλήνια πάλι, λες και το να κυνηγά το Μαύρο Άτζα δεν ήταν τίποτα παραπάνω από το να σφουγγαρίζει το πάτωμα. «Ως Αποδεχθείσα, επιλέγεις εσύ τα μαθήματά σου, μέσα σε ορισμένα πλαίσια, καθώς και τις ώρες τους. Και οι κανόνες είναι κάπως ευκολότεροι για τις Αποδεχθείσες. Κάπως ευκολότεροι. Πρέπει να τις βρούμε, τέκνο μου».
Η Εγκουέν κοίταξε τη Νυνάβε, αλλά το μοναδικό που είχε να πει η Νυνάβε ήταν «γιατί δεν είναι μέσα σε αυτό και η Ηλαίην; Δεν μπορεί να τη θεωρείς Μαύρο Άτζα. Το κάνεις επειδή είναι Κόρη-Διάδοχος του Άντορ;»
«Γέμισες το δίχτυ την πρώτη φορά που το έριξες, τέκνο μου. Θα την έκανα μια από εσάς, αν μπορούσα, αλλά προς το παρόν η Μοργκέις μου δημιουργεί αρκετά προβλήματα και χωρίς αυτό. Όταν τη λούσω, τη χτενίσω και την ξαναβάλω στο σωστό μονοπάτι, ίσως η Ηλαίην έρθει μαζί σας. Τότε, ίσως».