Πάντως δεν ήταν λογικό να είχαν αφήσει οι Τρόλοκ να το σκάσει έστω κι ένας. Ή οι Μυρντράαλ, εν πάση περιπτώσει· οι Τρόλοκ δεν φαίνονταν να σκέφτονται πέρα από τη στιγμή. Αν ρωτούσες τον Πέριν, θα έλεγε ότι η καταστροφή του περάματος θα ήταν η πρώτη δουλειά των Ξέθωρων. Πώς ήταν σίγουροι ότι δεν υπήρχαν αρκετοί στρατιώτες στο Μπάερλον για να έρθουν εδώ;
Έσκυψε για να σηκώσει μια κούκλα με ζωγραφισμένο, ξύλινο πρόσωπο και ένα βέλος έσκισε τον αέρα στο σημείο που βρισκόταν πριν το στήθος του.
Τινάχτηκε αμέσως από το σημείο που είχε σκύψει και πήδηξε στην όχθη, μια θολούρα που διέγραψε μια θαμπή καμπύλη εκατό βήματα μάκρος, καθώς έφτανε στο δάσος και ζάρωνε κάτω από ένα ψηλό λέδερλιφ. Ολόγυρά του, το έδαφος του δάσους ήταν γεμάτο θάμνους, κληματσίδες και δέντρα πεσμένα από τις πλημμύρες.
Ο Μακελάρης. Ο Πέριν είχε το βέλος στη χορδή και αναρωτήθηκε αν το είχε βγάλει από τη φαρέτρα ή αν το είχε εμφανίσει εκεί με τη σκέψη. Ο Μακελάρης.
Ενώ ήταν έτοιμος να ξαναπηδήξει, κοντοστάθηκε. Ο Μακελάρης ήξερε πού περίπου βρισκόταν. Ο Πέριν είχε ακολουθήσει με σχετική άνεση τη θολή μορφή του άλλου την προηγούμενη φορά· εκείνη η μακρουλή θαμπάδα ήταν ολοφάνερη, αν ήσουν ακίνητος. Δυο φορές ως τώρα είχε παίξει το παιχνίδι του άλλου και παραλίγο να χάσει. Ας έπαιζε αυτή τη φορά ο Μακελάρης το παιχνίδι του Πέριν. Στάθηκε και περίμενε.
Κοράκια πέταξαν χαμηλά πάνω από τις κορφές των δέντρων, ψάχνοντας, κρώζοντας. Δεν έκανε την παραμικρή κίνηση που μπορεί να τον πρόδιδε· ούτε που σάλευε. Μόνο τα μάτια του κινούνταν, εξετάζοντας το δάσος γύρω του. Μια πνοή αέρα του έφερε μια παγερή οσμή, ανθρώπινη και παράλληλα όχι· ο Πέριν χαμογέλασε. Δεν ακουγόταν τίποτα, εκτός από τα κοράκια· αυτός ο Μακελάρης ήξερε να παραμονεύει. Αλλά δεν είχε συνηθίσει να τον κυνηγούν. Τι άλλο είχε ξεχάσει ο Μακελάρης, εκτός από τις μυρωδιές; Σίγουρα δεν θα περίμενε τον Πέριν να μείνει στο ίδιο σημείο που είχε πατήσει αρχικά. Τα ζώα τρέχουν να ξεφύγουν από τον κυνηγό· ακόμα και οι λύκοι τρέχουν.
Μια υπόνοια κίνησης και για μια στιγμή ένα πρόσωπο φάνηκε πάνω από ένα πεσμένο πεύκο πενήντα βήματα πιο πέρα. Οι λοξές ακτίνες του ήλιου το φώτισαν καθαρά. Μαύρα μαλλιά και γαλανά μάτια, ένα πρόσωπο όλο σκληρές γραμμές και γωνίες, που έμοιαζε πολύ με το πρόσωπο του Λαν. Μόνο που σ' εκείνη τη φευγαλέα εικόνα ο Μακελάρης έγλειψε δυο φορές τα χείλη του· το μέτωπό του είχε γεμίσει ζάρες και το βλέμμα του τιναζόταν πέρα-δώθε ψάχνοντας. Ο Λαν δεν θα άφηνε την ανησυχία του να φανεί, ακόμα κι αν στεκόταν μόνος μπροστά σε χίλιους Τρόλοκ. Μόνο μια στιγμή και το πρόσωπο χάθηκε ξανά. Τα κοράκια χιμούσαν και στροβιλίζονταν από πάνω, σαν να ένιωθαν την αγωνία του Μακελάρη, και φοβούνταν να έρθουν κάτω από τα φυλλώματα.
Ο Πέριν περίμενε και παρακολουθούσε ακίνητος. Σιωπή. Μόνο η κρύα μυρωδιά του έλεγε ότι δεν ήταν μόνος με τα κοράκια εκεί ψηλά.
Το πρόσωπο του Μακελάρη εμφανίστηκε ξανά, καθώς κοιτούσε από πίσω από το χοντρό κορμό μιας βελανιδιάς στα αριστερά του. Τριάντα βήματα. Οι βελανιδιές σκότωναν τα περισσότερα φυτά που φύτρωναν κοντά τους· μόνο μερικά μανιτάρια και κάποια χορτάρια ξεπηδούσαν από το χαλί των πεσμένων, σαπισμένων φύλλων κάτω από τα κλαριά της. Ο άνθρωπος βγήκε αργά από την κρυψώνα του, χωρίς οι μπότες του να κάνουν τον παραμικρό ήχο.
Με μια κίνηση, ο Πέριν τράβηξε τη χορδή και εκτόξευσε το βέλος. Τα κοράκια στρίγκλισαν προειδοποιητικά και ο Μακελάρης έστριψε και δέχτηκε την πλατιά αιχμή στο στήθος, όχι όμως στην καρδιά. Ούρλιαξε και έσφιξε το βέλος με τα δύο χέρια· μαύρα φτερά έπεσαν βροχή από πάνω, καθώς τα κοράκια φτεροκοπούσαν μανιασμένα. Ο Μακελάρης άρχισε να σβήνει μαζί με την κραυγή του, θόλωσε, έγινε διάφανος, χάθηκε. Οι κραυγές των κορακιών χάθηκαν κι αυτές, σαν είχαν κοπεί με το μαχαίρι· το βέλος που είχε μεταμορφώσει τον άλλο άντρα έπεσε στο έδαφος. Και τα κοράκια, επίσης, είχαν χαθεί.
Με το δεύτερο βέλος σχεδόν τραβηγμένο, ο Πέριν άφησε την ανάσα του να βγει αργά και χαλάρωσε τη χορδή του τόξου. Έτσι πέθαινες εδώ; Απλώς ξεθώριαζες, χανόσουν για πάντα;
«Τουλάχιστον τον αποτελείωσα», μουρμούρισε. Αλλά στο μεταξύ η προσοχή του είχε περισπαστεί. Δεν ήταν ο Μακελάρης ο λόγος που είχε έρθει στο λυκίσιο όνειρο. Τουλάχιστον τώρα οι λύκοι ήταν ασφαλείς. Οι λύκοι ― ίσως και μερικοί άλλοι.