Ο Πέριν είχε φτάσει σχεδόν στον Τελ, κουτσαίνοντας από το τραυματισμένο πόδι του, όταν το συνειδητοποίησε. Έχωσε τη λαβή του τσεκουριού στη ζώνη του και σήκωσε το αγόρι μπροστά στο πρόσωπό του, πιάνοντάς το από τους ώμους. «Τους επιτίθενται; Ποιοι;»
«Δεν ξέρω, Άρχοντα Πέριν. Ο αφέντης αλ'Θόρ είπε να σου πω ότι του φάνηκε πως άκουσε κάποιους να φωνάζουν “Ντέβεν Ράιντ”!»
Ο Άραμ έπιασε τον Πέριν από το μπράτσο και χωρίς να μιλήσει έδειξε ψηλά με το ματωμένο σπαθί του. Ο Πέριν γύρισε και πρόλαβε να δει μια βροχή από βέλη να πέφτει στους Τρόλοκ. Από το βορρά. Άλλος ένας καταιγισμός από βέλη βρισκόταν ήδη στο ψηλότερο σημείο της τροχιάς του.
«Γύρνα στα άλλα παιδιά», είπε αφήνοντας κάτω το αγόρι. Έπρεπε να πάει μπροστά για να βλέπει. «Φύγε! Μια χαρά τα πήγες, μικρέ!» πρόσθεσε καθώς έτρεχε αδέξια προς τον Γοργοπόδη. Ο νεαρούλης έτρεχε προς το χωριό χαμογελώντας πλατιά. Με κάθε βήμα, μια σουβλιά πόνου ανηφόριζε από το πόδι του Πέριν· μπορεί πράγματι να ήταν σπασμένο. Δεν προλάβαινε να ανησυχήσει γι' αυτό.
Άρπαξε τα χαλινάρια που του πέταξε ο Τελ και ανέβηκε στη σέλα. Αναρωτήθηκε αν έβλεπε αυτό που ήθελε να δει και όχι αυτό που ήταν πραγματικά εκεί.
Στην άκρη, εκεί που ήταν κάποτε χωράφια, κάτω από ένα λάβαρο με έναν κόκκινο αετό, τώρα έβλεπε μακριές σειρές από άντρες που φορούσαν αγροτικά ρούχα και εκτόξευαν μεθοδικά τα βέλη. Πλάι στο λάβαρο, στη σέλα της Σουώλοου, καθόταν η Φάιλε, με την Μπάιν πλάι στον αναβολέα της. Δηλαδή πρέπει να ήταν η Μπάιν πίσω από εκείνο το μαύρο πέπλο, ενώ το πρόσωπο της Φάιλε το έβλεπε καθαρά. Φαινόταν ενθουσιασμένη, φοβισμένη, έντρομη και συνεπαρμένη. Φαινόταν πανέμορφη.
Οι Μυρντράαλ προσπαθούσαν να γυρίσουν μερικούς Τρόλοκ σ' αυτή τη μεριά, προσπαθούσαν να ηγηθούν μιας επίθεσης εναντίον των αντρών του Λόφου της Σκοπιάς, αλλά ήταν μάταιο. Ακόμα και οι Τρόλοκ που έστριβαν, έπεφταν πριν κάνουν πενήντα δρασκελιές. Ένας Ξέθωρος και το άλογό του σωριάστηκαν κάτω, όχι από βέλη, αλλά από τα χέρια και τα δόρατα των πανικόβλητων Τρόλοκ. Αυτοί που υποχωρούσαν ήταν οι Τρόλοκ, στην αρχή αργά και μετά τρέχοντας ξέφρενα, προσπαθώντας να αποφύγουν βέλη και από τις δύο πλευρές, τώρα που οι άντρες του Πεδίου του Έμοντ είχαν χώρο να σηκώσουν τα τόξα. Οι Τρόλοκ έπεφταν, οι Μυρντράαλ σωριάζονταν. Ήταν σφαγή, αλλά ο Πέριν σχεδόν δεν την έβλεπε. Φάιλε.
Το ίδιο αγόρι φάνηκε στον αναβολέα του. «Άρχοντα Πέριν!» φώναξε. Τώρα φώναζε για να ακουστεί μέσα στις ζητωκραυγές, καθώς άντρες και γυναίκες φώναζαν από χαρά και ανακούφιση, καθώς έπεφτε και ο τελευταίος Τρόλοκ που δεν είχε προλάβει να ξεφύγει από την ακτίνα βολής των τόξων. Ο Πέριν νόμιζε ότι δεν ήταν πολλοί αυτοί που είχαν ξεφύγει, αλλά μόλις που μπορούσε να σκεφτεί. Φάιλε. Το αγόρι του τράβηξε το μπατζάκι. «Άρχοντα Πέριν! Ο αφέντης αλ'Θόρ είπε να σου πω ότι οι Τρόλοκ υποχωρούν! Και στ' αλήθεια φωνάζουν “Ντέβεν Ράιντ”! Οι άντρες, θέλω να πω. Τους άκουσα!»
Ο Πέριν έσκυψε για να χαϊδέψει τα σγουρά μαλλιά του αγοριού. «Πώς σε λένε, παλικαράκι μου;»
«Τζάιμ Αϋμπάρα, Άρχοντα Πέριν. Είμαι ξάδερφός σου, νομίζω. Δηλαδή περίπου».
Ο Πέριν έσφιξε για μια στιγμή τα μάτια, για να κρατήσει τα δάκρυά του. Κι όταν τα άνοιξε, το χέρι του ακόμα έτρεμε στο κεφάλι του νεαρού. «Λοιπόν, ξάδερφε Τζάιμ, πες στα παιδιά σου για τη σημερινή μέρα. Να το πεις στα εγγόνια σου και στα παιδιά των εγγονιών σου».
«Δεν κάνω παιδιά εγώ», είπε πεισματικά ο Τζάιμ. «Τα κορίτσια είναι φριχτά. Γελάνε μαζί σου και δεν τους αρέσει να κάνουν τίποτα που να έχει πλάκα, ενώ δεν καταλαβαίνεις ποτέ τι λένε».
«Νομίζω ότι μια μέρα θα καταλάβεις ότι είναι κάθε άλλο παρά φριχτά. Κάποια από τα άλλα που λες δεν θα αλλάξουν, αλλά αυτό θα αλλάξει». Φάιλε.
Ο Τζάιμ φαινόταν να αμφιβάλει, αλλά μετά έλαμψε και ένα πλατύ χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό του. «Κάτσε να πω στον Χαντ ότι ο Άρχοντας Πέριν με είπε ξάδερφο!» Και χίμηξε να το πει στον Χαντ, που θα έκανε κι αυτός παιδιά, και σ' όλα τα άλλα αγόρια που θα έκαναν το ίδιο κάποια μέρα. Ο ήλιος μεσουρανούσε. Μια ώρα, περίπου. Όλα είχαν πάρει το πολύ μια ώρα. Ένιωθε σαν να είχε κρατήσει μια ζωή.
Ο Γοργοπόδης προχώρησε και ο Πέριν κατάλαβε ότι πρέπει να τον είχε σπιρουνίσει. Οι άνθρωποι που επευφημούσαν άνοιξαν δρόμο για το καφεγκρίζο άλογο και ο Πέριν μόλις που τους άκουγε. Υπήρχαν μεγάλα χάσματα σε σημεία που οι Τρόλοκ, εξαιτίας των αριθμών τους και μόνο, είχαν τσακίσει τους πασσάλους. Πέρασε ένα άνοιγμα, πάνω από ένα σωρό νεκρούς Τρόλοκ, τους οποίους δεν πρόσεξε. Νεκροί Τρόλοκ, κατατρυπημένοι, κάλυπταν την ανοιχτή έκταση, ενώ εδώ και εκεί κάποιοι Ξέθωροι, σαν σκαντζόχοιροι από τα βέλη, τινάζονταν και σπαρταρούσαν. Δεν έβλεπε τίποτα απ' αυτά. Είχε μάτια μόνο για ένα πράγμα. Φάιλε.