«Ήταν βλάκας», μουρμούρισε η Ηλαίην. «Η μητέρα μου ποτέ δεν θα έκανε τέτοιο λάθος».
«Ίσως όχι», είπε η Μουαραίν. «Αλλά βέβαια το Άντορ δεν είναι ένα μικρό έθνος, ούτε το πιέζει ένα κατά πολύ μεγαλύτερο και ισχυρότερο. Ο Χάλβαρ αποδείχθηκε όντως βλάκας —οι Υψηλοί Άρχοντες οργάνωσαν τη δολοφονία του μόλις ένα χρόνο αργότερα — αλλά η βλακεία του μου προσφέρει μια ευκαιρία, αν τη χρειαστώ. Επικίνδυνη ευκαιρία, αλλά καλύτερη από το τίποτα».
Η Νυνάβε μουρμούρισε κάτι μόνη της, ίσως νιώθοντας απογοήτευση που η Άες Σεντάι δεν είχε σκοντάψει κάπου.
«Έτσι, λοιπόν, οι τρεις μας είμαστε πάλι εκεί που ξεκινήσαμε». Η Εγκουέν αναστέναξε. «Δεν ξέρουμε ποια λέει ψέματα, ή αν λένε και οι δυο».
«Ρωτήστε τες ξανά, αν θέλετε», είπε η Μουαραίν. «Έχετε χρόνο μέχρι να ανέβουν στο πλοίο, παρ' όλο που αμφιβάλω αν θα αλλάξουν τώρα τα λεγόμενά τους. Η συμβουλή μου είναι να στρέψετε την προσοχή σας στο Τάντσικο. Αν η Τζόγια μιλά ειλικρινά, θα χρειαστούν τόσο Άες Σεντάι όσο και Πρόμαχοι για να φυλάξουν τον Μάζριμ Τάιμ, όχι μόνο οι τρεις σας. Έστειλα μια προειδοποίηση στην Άμερλιν με περιστέρι, αμέσως μόλις άκουσα την ιστορία της Τζόγια. Για την ακρίβεια, έστειλα τρία, για να είμαι σίγουρη ότι τουλάχιστον ένα θα φτάσει στον Πύργο».
«Πολύ ευγενικό εκ μέρους σου που μας πληροφορείς», μουρμούρισε ψυχρά η Ηλαίην. Η γυναίκα έκανε ό,τι ήθελε. Μπορεί αυτές να προσποιούνταν ότι είναι κανονικές Άες Σεντάι, αλλά αυτό δεν ήταν λόγος για να μην τις ενημερώνει η Μουαραίν. Η Άμερλιν είχε στείλει αυτές τις τρεις για να κυνηγήσουν το Μαύρο Άτζα.
Η Μουαραίν έγειρε για μια στιγμή το κεφάλι, σαν να δεχόταν για αληθινό το ευχαριστώ. «Να είστε καλά. Μην ξεχνάτε, εσείς είστε τα λαγωνικά που έστειλε η Άμερλιν για να βρουν το Μαύρο Άτζα». Το μειδίαμά της, όταν η Ηλαίην τινάχτηκε, έλεγε ότι ήξερε ακριβώς τι σκεφτόταν η Ηλαίην. «Η απόφαση για τη μετέπειτα πορεία σας πρέπει να είναι δική σας. Είναι κάτι ακόμα που μου επισημάνατε», πρόσθεσε ξερά. «Πιστεύω ότι εσείς έχετε να πάρετε ευκολότερη απόφαση από μένα. Και πιστεύω ότι θα κοιμηθείτε καλά, όση ώρα σας έμεινε μέχρι να χαράξει. Καλή σας νύχτα».
«Αυτή η γυναίκα...» μουρμούρισε η Ηλαίην, όταν η πόρτα έκλεισε πίσω από την Άες Σεντάι. «Ώρες-ώρες μου έρχεται να την καρυδώσω». Σωριάστηκε σε μια από τις καρέκλες γύρω από το τραπέζι και κάθισε κατσουφιασμένη με τα χέρια στα γόνατα.
Η Νυνάβε μούγκρισε με έναν τρόπο που μάλλον σήμαινε ότι συμφωνούσε και πλησίασε ένα στενό τραπεζάκι δίπλα στον τοίχο, άπου υπήρχαν ασημένια κύπελλα και βαζάκια με μπαχαρικά πλάι σε δύο κανάτες. Η μια κανάτα, γεμάτη κρασί, ακουμπούσε πάνω σε μια αστραφτερή γαβάθα γεμάτη πάγο, που είχε λιώσει σχεδόν όλος, τον οποίο είχαν φέρει από τη Ραχοκοκαλιά του Κόσμου, ένα μακρύ ταξίδι, συσκευασμένο σε κασόνια με πριονίδι. Πάγος το καλοκαίρι για να δροσίσει το ποτό ενός Υψηλού Άρχοντα· τέτοιο πράγμα σχεδόν δεν μπορούσε να χωρέσει στο νου της Ηλαίην.
«Θα μας κάνει καλό να πιούμε κάτι δροσιστικό πριν κοιμηθούμε», είπε η Νυνάβε και καταπιάστηκε με το κρασί, το νερό και τα μπαχάρια.
Η Ηλαίην σήκωσε το κεφάλι, όταν η Εγκουέν κάθισε στη διπλανή καρέκλα. «Εγκουέν, το είπες με την καρδιά σου; Για τον Ραντ;» Η Εγκουέν ένευσε και η Ηλαίην αναστέναξε. «Θυμάσαι τι έλεγε η Μιν, τα αστεία της ότι θα τον μοιραστούμε; Αναρωτιόμουν μερικές φορές μήπως ήταν κάποια πρόβλεψη, που δεν μας την είχε φανερώσει. Νόμιζα ότι εννοούσε πως τον αγαπούσαμε και οι δύο, πως το ήξερε. Αλλά είχες δικαίωμα πάνω του και δεν ήξερα τι να κάνω. Ακόμα δεν ξέρω. Εγκουέν, σε αγαπάει».
«Θα πρέπει να ανοίξει τα μάτια του», είπε αποφασισμένα η Εγκουέν. «Όταν παντρευτώ, θα το κάνω επειδή το θέλω, όχι μόνο και μόνο επειδή ένας άντρας περιμένει να τον αγαπήσω. Θα του μιλήσω με τρυφερότητα, Ηλαίην, στο τέλος όμως θα καταλάβει ότι είναι ελεύθερος. Είτε το θέλει, είτε όχι. Η μητέρα μου λέει ότι οι άντρες είναι διαφορετικοί από εμάς. Λέει ότι εμείς θέλουμε να αγαπήσουμε, αλλά μόνο τον άντρα που επιθυμούμε· κι ο άντρας θέλει να αγαπήσει, αλλά αυτό θα γίνει με την πρώτη γυναίκα που θα αιχμαλωτίσει την καρδιά του».
«Καλά όλα αυτά», είπε η Ηλαίην με πνιχτή φωνή, «αλλά η Μπερελαίν ήταν στα διαμερίσματά του».