Παρ' όλα αυτά, ήταν ευχάριστο που είχε κάποια για να συζητά και να γελάει. Η Ηλαίην, φυσικά, ήταν συνήθως απασχολημένη, ενώ η Νυνάβε, που έμοιαζε να νιώθει την πίεση του χρόνου εξίσου έντονα με την Εγκουέν, αφιέρωνε τις ελεύθερες ώρες της σε φεγγαρόλουστους περίπατους στις επάλξεις μαζί με τον Λαν ή στην ετοιμασία, με τα χεράκια της, των φαγητών που άρεσαν στον Πρόμαχο, ενώ μερικές φορές οι κατάρες της έδιωχναν τους μάγειρες από την κουζίνα· η Νυνάβε δεν ήξερε πολλά από μαγειρική. Αν δεν ήταν η Αβιέντα, η Εγκουέν δεν θα ήξερε τι να κάνει τις πνιγηρές ώρες ανάμεσα στις ανακρίσεις των Σκοτεινόφιλων: οπωσδήποτε θα ίδρωνε και θα ανησυχούσε μήπως αναγκαζόταν να κάνει κάτι, το οποίο της προκαλούσε εφιάλτες και μόνο που το σκεφτόταν.
Όπως είχαν συμφωνήσει, η Ηλαίην δεν ήταν ποτέ παρούσα σ' αυτές τις ανακρίσεις· δεν θα άλλαζε τίποτα με δυο αφτιά ακόμα να ακούνε. Αντίθετα, όποτε ο Ραντ είχε μια στιγμή ελεύθερη, η Κόρη-Διάδοχος τύχαινε να είναι παραδίπλα, για να μιλήσουν ή απλώς για να κάνουν μια βόλτα πιασμένοι χέρι-χέρι, έστω κι αν αυτό συνέβαινε μόνο καθώς έφευγε από τη μια συνάντηση με Υψηλούς Άρχοντες για να πάει στην άλλη, ή σε μια βιαστική επιθεώρηση στα καταλύματα των Υπερασπιστών. Απέκτησε μια ικανότητα να βρίσκει απομονωμένες γωνιές, όπου θα μπορούσαν να κοντοσταθούν μόνοι οι δυο τους. Φυσικά, ο Ραντ πάντα είχε Αελίτες να τον ακολουθούν, όμως σε λίγο η Ηλαίην κατάφερε να μη νοιάζεται γι'
αυτούς, όπως δεν νοιαζόταν και για το τι θα έλεγε η μητέρα της. Κατέληξε μάλιστα να οργανώσει μια συνωμοσία με τις Κόρες του Δόρατος· αυτές έμοιαζαν να ξέρουν κάθε κρυμμένη γωνίτσα της Πέτρας και της έλεγαν πότε ο Ραντ ήταν μόνος. Έμοιαζαν να θεωρούν θαυμάσιο άθλημα αυτό το παιχνίδι.
Η έκπληξη ήταν ότι ο Ραντ τη ρωτούσε πώς κυβερνούνται τα έθνη και άκουγε αυτά που είχε να του πει. Αυτό μακάρι να το έβλεπε η μητέρα της. Η Μοργκέις αρκετές φορές έβαζε τα γέλια, σχεδόν με απελπισία, και της έλεγε ότι θα έπρεπε να δίνει περισσότερη προσοχή. Μπορεί να ήταν βαρετές αποφάσεις το ποια επαγγέλματα έπρεπε να προστατεύσει και πώς, ποια να μην τα προστατεύσει και γιατί, όμως ήταν εξίσου σημαντικές με το πώς να φροντίζει για τους αρρώστους. Μπορεί να ήταν διασκεδαστικό όταν έβαζε έναν πεισματάρη άρχοντα ή έμπορο να κάνει αυτό που δεν ήθελε να κάνει, νομίζοντας ότι το είχε αποφασίσει ο ίδιος· μπορεί να ήταν συγκινητικό το να φροντίζει για τους πεινασμένους· αλλά για να τραφούν οι πεινασμένοι ήταν ανάγκη να αποφασίσει πόσοι υπάλληλοι, οδηγοί και άμαξες χρειάζονταν. Μπορεί να το οργάνωναν άλλοι, όμως σ' αυτή την περίπτωση δεν θα ήξερε αν το είχαν κάνει λάθος, παρά μόνο όταν θα ήταν πολύ αργά. Ο Ραντ την άκουγε και συχνά ακολουθούσε τις συμβουλές της. Θα μπορούσε να τον έχει αγαπήσει και μόνο γι' αυτό. Η Μπερελαίν δεν έβγαζε το πόδι από τα διαμερίσματά της· ο Ραντ είχε αρχίσει να χαμογελά μόλις την έβλεπε· ο κόσμος δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερος. Εκτός αν οι μέρες σταματούσαν να περνάνε.