«Τρεις», είπε η Φαολάιν μετά από μια παύση. «Τόσος κόπος, και βρήκαν τρεις. Η μια αδέσποτη». Πραγματικά δεν της άρεσαν καθόλου οι αδέσποτες. «Δεν ξέρω γιατί καίγονται τόσο να βρουν καινούριες μαθητευόμενες. Οι μαθητευόμενες που έχουμε εδώ πέρα δεν μπορούν να γίνουν Αποδεχθείσες, αν δεν ανακτήσουμε τον Πύργο. Το σφάλμα είναι της Σιουάν Σάντσε, δικό της και της Ληάνε». Ένας μυς στο μάγουλό της συσπάστηκε, σαν να συνειδητοποιούσε αυτομάτως ότι το σχόλιο αυτό ίσως κρινόταν ως κόλαφος για την πρώην Άμερλιν και την πρώην Τηρήτρια, κι έπιασε την Αράινα και τη Νίκολα από το μπράτσο. «Ελάτε μαζί μου. Ακολουθώ διαταγές και, αν είναι να σας δοκιμάσουν, θα σας δοκιμάσουν, κι ας είναι χάσιμο χρόνου».
«Φρικτή γυναίκα», μουρμούρισε η Μιν, κοιτώντας τη Φαολάιν, που έσπρωχνε τις άλλες να κάνουν γρήγορα, καθώς διέσχιζαν την κοινή αίθουσα. «Θα ’λεγε κανείς ότι, αν υπήρχε δικαιοσύνη, θα είχε ένα δυσάρεστο μέλλον μπροστά της».
Η Νυνάβε θέλησε να ρωτήσει τι θέαση είχε η Μιν για την κατσαρομάλλα Αποδεχθείσα —είχε εκατό ερωτήσεις που ήθελε να της κάνει — όμως ο Θομ και οι δύο άλλοι άνδρες στάθηκαν αποφασισμένα μπροστά στη Νυνάβε και την Ηλαίην, με τον Τζούιλιν και τον Ούνο δεξιά κι αριστερά, έτσι ώστε να βλέπουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Η Μπιργκίτε πήγαινε τον Τζάριλ και τον Σιβ στη μητέρα τους, για να μην αναμιχθεί. Κι η Μιν επίσης ήξερε τι σκάρωναν οι άνδρες, κρίνοντας από το πικρό βλέμμα που τους έριξε· έδειξε ότι ήθελε να πει κάτι, όμως στο τέλος απλώς σήκωσε τους ώμους και πήγε μαζί με την Μπιργκίτε.
Το πρόσωπο του Θομ έδειχνε ότι θα έκανε κάποια παρατήρηση για τον καιρό ή θα ρωτούσε τι είχε για δείπνο. Τίποτα σημαντικό. «Το μέρος αυτό είναι γεμάτο επικίνδυνες ανόητες και ονειροπόλες. Νομίζουν ότι μπορούν να καθαιρέσουν την Ελάιντα. Γι’ αυτό είναι εδώ ο Γκάρεθ Μπράυν. Για να τους ετοιμάσει στρατό».
Το χαμόγελο του Τζούιλιν σχεδόν άνοιξε το μελαψό του πρόσωπο στα δύο. «Δεν είναι ανόητες. Είναι τρελές. Δεν με νοιάζει αν η Ελάιντα ήταν εκεί τη μέρα που γεννήθηκε ο Λογκαίν. Είναι τρελές που νομίζουν ότι μπορούν από δω να ανατρέψουν την Άμερλιν που κάθεται στο Λευκό Πύργο. Θα μπορούσαμε να φτάσουμε στην Καιρχίν σ’ ένα μήνα, ίσως».
«Ο Ράγκαν και μερικοί άλλοι έχουν ήδη σημαδέψει τα άλογα που θα “δανειστούν”». Και ο Ούνο χαμογελούσε επίσης· το χαμόγελο ήταν εντελώς αταίριαστο με κείνο το άγριο κόκκινο μάτι στην καλύπτρα. «Οι φρουροί έχουν μπει έτσι, ώστε να προσέχουν αυτούς που έρχονται, όχι αυτούς που φεύγουν. Μπορούμε να τους ξεφύγουμε στο δάσος. Σε λίγο θα σκοτεινιάσει. Δεν πρόκειται να μας βρουν». Το ότι οι δυο γυναίκες είχαν ξαναβάλει το δαχτυλίδι του Μεγάλου Ερπετού μετά το ποτάμι είχε αξιοσημείωτη επίδραση στη γλώσσα του. Αν και φαινόταν να το αναπληρώνει, όταν νόμιζε πως δεν τον άκουγαν.
Η Νυνάβε κοίταξε την Ηλαίην, που κούνησε ανάλαφρα το κεφάλι. Η Ηλαίην θα ανεχόταν τα πάντα για να γίνει Άες Σεντάι. Η ίδια; Ήταν πολύ μικρή η πιθανότητα ότι θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις Άες Σεντάι, ώστε να υποστηρίξουν τον Ραντ, αν είχαν ήδη αποφασίσει να τον κάνουν του χεριού τους. Ή, μάλλον, δεν υπήρχε καμία τέτοια πιθανότητα· ας σκεφτόταν ρεαλιστικά. Όμως... Όμως, ήταν και η Θεραπεία στη μέση. Στην Καιρχίν δεν θα μάθαινε τίποτα, εδώ όμως... Δέκα βήματα πιο πέρα, η Θέρβα Μάρεσις, μια λιγνή Κίτρινη με μακριά μύτη, διέγραφε μεθοδικά με την πένα της τα αντικείμενα μια λίστας σε μια περγαμηνή. Ένας φαλακρός Πρόμαχος με μαύρο γένι στεκόταν και διαβουλευόταν με τη Νισάο Ντάτσεν κοντά στην πόρτα, δυο κεφάλια ψηλότερός της, παρ’ όλο που δεν ήταν πιο ψηλός από το κανονικό, ενώ η Νταγκντάρα Φίντσεϋ, το ίδιο μεγαλόσωμη με οποιονδήποτε άντρα στο δωμάτιο και πιο ψηλή από τους περισσότερους, απευθυνόταν σε μια ομάδα μαθητευόμενων μπροστά σε ένα σβησμένο τζάκι, στέλνοντάς τις ζωηρά μια-μια σε δουλειές. Η Νισάο και η Νταγκντάρα ήταν κι αυτές του Κίτρινου Άτζα· έλεγαν ότι η Νταγκντάρα, που τα γκρίζα μαλλιά της έδειχναν ότι ήταν προχωρημένης ηλικίας ακόμα και για Άες Σεντάι, είχε βαθύτερες γνώσεις Θεραπείας από κάθε άλλη. Από την άλλη μεριά, η Νυνάβε δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα χρήσιμο, αν πήγαινε στον Ραντ. Απλώς θα τον παρακολουθούσε να τρελαίνεται. Αν μπορούσε να μάθει καλύτερα Θεραπεία, τότε ίσως έβρισκε τρόπο να αναχαιτίσει αυτήν την τρέλα. Υπήρχαν πάρα πολλά πράγματα που οι Άες Σεντάι θεωρούσαν ανέφικτα και τα εγκατέλειπαν, κι αυτό δεν της άρεσε.