Μη τολμώντας να ελπίσει ή να σκεφτεί, διαβίβασε. Δέσμες μοιροφωτιάς ξεχύνονταν από τα χέρια του όσο γοργά μπορούσε να τις υφάνει, στενότερες από το μικρό του δαχτυλάκι, ακριβείς, που σταματούσαν μόλις χτυπούσαν το στόχο τους. Ήταν λιγότερο ισχυρές από κείνη που είχε χρησιμοποιήσει εναντίον του Ράχβιν στο τέλος, από κάθε άλλη που είχε χρησιμοποιήσει εναντίον του Ράχβιν, αλλά δεν τολμούσε να κάνει κάποια να ξεφύγει και να κόψει εκείνους που ήταν παγιδευμένοι στο κέντρο αυτών των Τρόλοκ. Δεν φαίνονταν να φέρνουν ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Ο Μυρντράαλ που πρωτοχτυπήθηκε αντέστρεψε τα χρώματά του, έγινε μια λευκοντυμένη μαύρη μορφή και μετατράπηκε σε κουκίδες, που αιωρήθηκαν και χάθηκαν όταν το άλογό του άρχισε να τρέχει τρελά. Τρόλοκ, Μυρντράαλ, όσοι γύρισαν προς το μέρος του έπαθαν το ίδιο, και μετά ο Ραντ άρχισε να σκάβει τις ράχες όσων κοίταζαν ακόμα προς την άλλη μεριά, έτσι που μια διαρκής αχλύ από λαμπυρίζουσα σκόνη φάνηκε να γεμίζει τον αέρα και να ανανεώνεται καθώς εξατμιζόταν.
Αυτό δεν μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν. Οι ζωώδεις κραυγές οργής τους έγιναν αλυχτήματα φόβου και το έσκασαν προς όλες τις κατευθύνσεις εκτός από το μέρος του. Έναν Μυρντράαλ που προσπαθούσε να τους σταματήσει, ο Ραντ είδε να τον τσαλαπατούν, άλογο και αναβάτη, όμως οι υπόλοιποι σπιρούνισαν τα ζώα για να το σκάσουν.
Ο Ραντ τους άφησε να φύγουν. Κοίταζε τους πεπλοφορεμένους Αελίτες που ξεχύνονταν από τον κύκλο τους με δόρατα και μαχαίρια με βαριές λεπίδες. Ένας απ’ αυτούς κρατούσε το λάβαρο· οι Αελίτες δεν κουβαλούσαν λάβαρα, αλλά αυτός, με μια κόκκινη λωρίδα στο κεφάλι που φαινόταν κάτω από το σούφα του, έφερε ένα. Μάχες συνεχίζονταν και σε μερικούς δρόμους που άρχιζαν από την πλατεία. Αελίτες εναντίον Τρόλοκ. Καεμλυνοί εναντίον Τρόλοκ. Ακόμα και αρματωμένοι άνδρες με τη στολή των Φρουρών της Βασίλισσας εναντίον των Τρόλοκ. Όπως φαινόταν, κάποιοι, που ήταν πρόθυμοι να σκοτώσουν μια βασίλισσα, δεν άντεχαν τους Τρόλοκ. Ο Ραντ μόλις που το πρόσεξε όμως. Έψαχνε με το βλέμμα μέσα στους Αελίτες.
Εκεί. Μια γυναίκα με λευκή μπλούζα, που με το ένα χέρι σήκωνε τα φαρδιά φουστάνια της, καθώς χτυπούσε μ’ ένα κοντό μαχαίρι έναν Τρόλοκ, ο οποίος το έσκαγε· μια στιγμή αργότερα, φλόγες τύλιξαν τη μορφή με τη μουσούδα αρκούδας.
«Αβιέντα!» Ο Ραντ κατάλαβε ότι έτρεχε μόνο όταν τη φώναξε. «Αβιέντα!»
Και να που ήταν εκεί και ο Ματ, με το σακάκι σχισμένο και με αίμα στην όμοια με σπαθί λεπίδα του δόρατός του, στηριγμένος στο μαύρο κοντάρι, να παρακολουθεί τους Τρόλοκ να το σκάνε· απ’ ό,τι φαινόταν, δεν είχε καμία αντίρρηση να τους πολεμήσει κάποιος άλλος, τώρα που μπορούσε να γίνει αυτό. Και ήταν εκεί και ο Ασμόντιαν, κρατώντας αδέξια ένα σπαθί, προσπαθώντας να κοιτάζει παντού ολόγυρά του, μη τυχόν αποφάσιζε κάποιος Τρόλοκ να ξαναγυρίσει. Ο Ραντ ένιωθε σαϊντίν μέσα του, αν και αδύναμο· δεν πίστευε ότι η λεπίδα ήταν το κύριο όπλο του Ασμόντιαν.
Μοιροφωτιά. Η μοιροφωτιά που είχε κάψει ένα νήμα από το Σχήμα. Όσο πιο δυνατή ήταν η μοιροφωτιά, τόσο πιο πίσω πήγαινε εκείνο το κάψιμο. Και ό,τι είχε κάνει εκείνο το άτομο πλέον δεν είχε συμβεί. Δεν τον ένοιαζε αν η επίθεσή του στον Ράχβιν είχε ξηλώσει το μισό Σχήμα, Όχι, αν ήταν αυτό το αποτέλεσμα.
Ένιωσε δάκρυα στο μάγουλο του και άφησε το σαϊντίν και το Κενό να χαθούν. Ήθελε να το νιώσει αυτό. «Αβιέντα!» Τη σήκωσε ψηλά, τη στριφογύρισε, ενώ αυτή τον κοίταζε σαν να ήταν τρελός, Δεν ήθελε να την αφήσει κάτω, αλλά το έκανε. Για να αγκαλιάσει τον Ματ. Ή τουλάχιστον αυτό προσπάθησε.
Ο Ματ τον απέφυγε. «Καλά, τι έπαθες; Κάνεις σαν να ήμασταν νεκροί. Όχι, δεν πεθάναμε, αν και λίγο έλειψε. Το να είσαι στρατηγός θα έπρεπε να είναι πιο ασφαλές!»
«Είσαι ζωντανός», είπε γελώντας ο Ραντ. Χάιδεψε τα μαλλιά της Αβιέντα· της είχε πέσει η μαντήλα και κρεμόταν λυμένη στο λαιμό της. «Χαίρομαι που ζείτε. Αυτό είναι όλο».
Ξανακοίταξε την πλατεία και η χαρά του υποχώρησε. Τίποτα δεν θα μπορούσε να τη σβήσει, όμως τα πτώματα που κείτονταν σε σωρούς εκεί που είχαν σταθεί οι Αελίτες για να πολεμήσουν την έκαναν να καταλαγιάσει. Πολλά ήταν τόσο μικρόσωμα, ώστε αποκλείεται να ήταν άνδρες. Ήταν εκεί η Λαμέλ, με το πέπλο να λείπει, όπως επίσης και ο μισός λαιμός της· δεν θα του ξανάκανε ποτέ σούπα. Ο Πέβιν, που έσφιγγε και με τα δύο χέρια το χοντρό σαν καρπό ανθρώπου κοντάρι ενός δόρατος Τρόλοκ, ενώ του τρυπούσε το στήθος, με την πρώτη έκφραση που είχε δει ποτέ ο Ραντ στο πρόσωπό του. Έκπληξη. Η μοιροφωτιά είχε κοροϊδέψει το θάνατο για μερικούς φίλους του, όμως όχι για άλλους. Για πάρα πολλούς. Για πάρα πολλές Κόρες.
Πάρε ό,τι μπορείς να κρατήσεις. Αγαλλίασε μ’ αυτό που μπορείς να σώσεις, και μη θρηνείς πολύ για τις απώλειες σου. Δεν ήταν δική του η σκέψη, αλλά τη δέχτηκε. Του φάνηκε ότι ήταν ένας καλός τρόπος για να αποφύγει την τρέλα προτού τον οδηγούσε εκεί το σαϊντίν.