Ο Νάιαλ χαμογέλασε κοροϊδευτικά. «Όπου έχει εμφανιστεί, υπήρχαν Άες Σεντάι. Αυτές διαβιβάζουν εκ μέρους του, πίστεψε με. Έχω φίλους σε πολλά μέρη» —εννοούσε κατασκόπους— «και μου αναφέρουν ότι υπάρχουν ενδείξεις πως ο Πύργος ήταν επίσης πίσω από τον προηγούμενο ψεύτικο Δράκοντα, τον Λογκαίν. Ίσως πήραν τα μυαλά του αέρα και γι’ αυτό οι Άες Σεντάι χρειάστηκε να τον ξεφορτωθούν».
«Δεν υπάρχουν αποδείξεις για κάτι τέτοιο». Χάρηκε που είχε μιλήσει με σταθερή φωνή. Είχε ακούσει τις φήμες για τον Λογκαίν στο δρόμο προς το Άμαντορ. Αλλά ήταν απλώς φήμες.
Ο άλλος σήκωσε τους ώμους. «Πίστεψε ό,τι θέλεις, όμως εγώ προτιμώ την αλήθεια από τις ανόητες φαντασίες. Ο αληθινός Αναγεννημένος Δράκοντας θα ενεργούσε όπως αυτός; Λες ότι τον ανακήρυξαν έτσι οι Υψηλοί Άρχοντες. Πόσους κρέμασε πριν υποκύψουν οι υπόλοιποι; Άφησε Αελίτες να λαφυραγωγήσουν την Πέτρα κι όλη την Καιρχίν. Λέει ότι οι Καιρχινοί θα έχουν έναν καινούριο ηγέτη —τον οποίο θα επιλέξει ο ίδιος— όμως η μόνη πραγματική εξουσία στην Καιρχίν είναι αυτός. Λέει ότι θα υπάρχει καινούριος ηγέτης και στο Κάεμλυν επίσης. Είσαι νεκρή· το ήξερες; Έχει αναφερθεί το όνομα της Αρχόντισσας Ντυέλιν, νομίζω. Ο Ραντ αλ’Θόρ κάθισε στον Θρόνο του Λιονταριού, τον χρησιμοποίησε για να δεχθεί ανθρώπους σε ακρόαση, αλλά φαντάζομαι ότι του έπεφτε στενός, αφού είναι φτιαγμένος για γυναίκες. Τον έστησε ως τρόπαιο της κατάκτησής του και τον αντικατέστησε με τον δικό του θρόνο, στη Μεγάλη Αίθουσα του Βασιλικού Παλατιού σου. Φυσικά, δεν του ήρθαν όλα βολικά. Κάποιοι Αντορινοί Οίκοι πιστεύουν ότι σε σκότωσε· υπάρχει κάποια συμπάθεια για σένα, τώρα που είσαι νεκρή. Όμως αυτός κρατά το Άντορ με σιδηρά γροθιά, με μια ορδή Αελιτών κι έναν στρατό Μεθορίτες μαχαιροβγάλτες, που στρατολόγησε ο Πύργος εκ μέρους του. Αλλά αν νομίζεις ότι θα σε καλοδεχτεί στην περίπτωση που θα γυρίσεις στο Κάεμλυν και θα σου επιστρέψει το θρόνο σου...»
Άφησε τη φωνή του να σβήσει, όμως ο καταιγισμός των λόγων του χτύπησε τη Μοργκέις σαν χαλάζι. Η Ντυέλιν ήταν η επόμενη στη σειρά διαδοχής του θρόνου μόνο αν η Ηλαίην πέθαινε άτεκνη. Αχ, Φως μου, Ηλαίην! Ήταν, άραγε, ακόμα ασφαλής στον Πύργο; Ήταν παράξενο που η Μοργκέις αντιπαθούσε τόσο τις Λες Σεντάι, κυρίως επειδή είχαν χάσει την Ηλαίην για ένα διάστημα, κι είχε απαιτήσει την επιστροφή της κόρης της, ενώ κανείς ποτέ δεν απαιτούσε τίποτα από τον Πύργο — αλλά τώρα έλπιζε να την πρόσεχαν καλά. Θυμήθηκε ένα γράμμα της Ηλαίην που είχε λάβει, όταν εκείνη είχε επιστρέψει στην Ταρ Βάλον. Άραγε, είχαν έρθει κι άλλα γράμματα; Πολλά απ’ όσα είχαν συμβεί όσο η Μοργκέις ήταν μαγεμένη από τον Γκάεμπριλ ήταν θολά. Σίγουρα η Ηλαίην ήταν ασφαλής. Η Μοργκέις θα έπρεπε να ανησυχεί επίσης για τον Γκάλαντ και τον Γκάγουιν —μόνο το Φως ήξερε πού βρίσκονταν αυτοί οι δύο— όμως η Ηλαίην ήταν η διάδοχός της. Η ειρήνη του Άντορ στηριζόταν στην ομαλή διαδοχή του θρόνου.
Έπρεπε να σκεφτεί με σύνεση. Όλα ταίριαζαν μεταξύ τους, όμως το ίδιο συνέβαινε και με τα έξυπνα ψέματα, και τούτος ο άνθρωπος πρέπει να ήταν δεξιοτέχνης σ’ αυτά. Η Μοργκέις χρειαζόταν στοιχεία. Το ότι το Άντορ τη θεωρούσε νεκρή δεν ήταν έκπληξη· είχε φύγει κρυφά από το ίδιο της το βασίλειο για να αποφύγει τον Γκάεμπριλ, εκείνους που ίσως την παρέδιδαν στα χέρια του, και τους άλλους που θα εκδικούνταν αυτήν για τα δικά του κρίματα. Αν αυτά προκαλούσαν κάποια συμπάθεια, τότε θα την αξιοποιούσε όταν σηκωνόταν από τους νεκρούς. Στοιχεία. «Θέλω χρόνο για να σκεφτώ», του είπε.
«Φυσικά». Ο Νάιαλ σηκώθηκε ήρεμα· θα σηκωνόταν κι η ίδια, για να μην ορθωθεί ο άλλος από πάνω της, όμως δεν ήξερε αν θα τη στήριζαν τα πόδια της. «Θα επιστρέψω σε μια-δυο μέρες. Στο μεταξύ, θέλω να είμαι βέβαιος για την ασφάλειά σου. Ο Άιλρον είναι βυθισμένος στις έγνοιες του και κανείς δεν ξέρει ποιος θα μπορούσε να τρυπώσει εδώ, αποσκοπώντας ίσως στο κακό σου. Πήρα το θάρρος να τοποθετήσω μερικά Τέκνα εδώ. Με τη σύμφωνη γνώμη του Άιλρον».
Η Μοργκέις πάντα άκουγε ότι οι Λευκομανδίτες ήταν η πραγματική εξουσία στην Αμαδισία, και τώρα βεβαιώθηκε ότι είχε δει την απόδειξη.
Ο Νάιαλ ήταν κάπως πιο τυπικός φεύγοντας απ’ όσο όταν είχε έρθει, κι έκανε μια υπόκλιση που ίσως απευθυνόταν σε κάποιον ίσο του. Είτε έτσι είτε αλλιώς, της έδινε να καταλάβει ότι δεν είχε επιλογή.