Ο Ραντ δεν φαινόταν να τον ακούει. Έπεσε σε μια επίχρυση καρέκλα και κοίταξε τον Πέριν ζοφερά. «Θυμάσαι που ο Θομ έπαιζε τόσα μπαλάκια και έδειχνε να το κάνει με ευκολία; Το ίδιο κάνω κι εγώ μ’ όλες μου τις δυνάμεις, και δεν είναι εύκολο. Στο Ίλιαν είναι ο Σαμαήλ· οι υπόλοιποι Αποδιωγμένοι, μόνο το Φως ξέρει πού είναι. Μερικές φορές νομίζω ότι αυτοί δεν είναι καν οι χειρότεροι. Υπάρχουν αντάρτες που νομίζουν πως είμαι ένας ψεύτικος Δράκοντας. Δρακορκισμένοι που νομίζουν ότι μπορούν να πυρπολούν χωριά στο όνομά μου. Έχεις ακούσει για τον Προφήτη, Πέριν; Δεν έχει σημασία· δεν είναι χειρότερος από τους άλλους. Έχω συμμάχους που αλληλομισούνται, και ο καλύτερος στρατηγός που ξέρω ότι μπορεί να τα βάλει με το Ίλιαν θέλει μόνο να κάνει μια εφόρμηση για να σκοτωθεί. Η Ηλαίην θα πρέπει να φτάσει εδώ ίσως σε ενάμισι μήνα, με λίγη τύχη, αλλά εγώ πολύ νωρίτερα ίσως να αντιμετωπίσω εξέγερση. Μα το Φως, θέλω να της προσφέρω ένα ενωμένο Άντορ. Σκέφτηκα να πάω να την πάρω εγώ ο ίδιος, όμως αυτό θα ήταν το χειρότερο που θα μπορούσα να κάνω». Έτριψε το πρόσωπό του και με τα δύο χέρια, μίλησε από πίσω. «Το απολύτως χειρότερο».
«Τι λέει η Μουαραίν;»
Ο Ραντ κατέβασε τα χέρια ίσα για να κοιτάξει από πάνω. «Η Μουαραίν πέθανε, Πέριν. Σκότωσε τη Λανφίαρ και πέθανε, και αυτό ήταν το τέλος της».
Ο Πέριν κάθισε κάτω. Η Μουαραίν; Φαινόταν απίστευτο. «Αν είναι εδώ η Αλάνα και η Βέριν...» Έστριψε το ποτήρι ανάμεσα στις παλάμες του. Δεν μπορούσε να εμπιστευτεί αυτή τη γυναίκα. «Ζήτησες τη συμβουλή τους;»
«Όχι!» Το χέρι του Ραντ έκανε μια απότομη, κοφτή χειρονομία. «Δεν με πλησιάζουν, Πέριν· τους το ξεκαθάρισα».
Ο Πέριν αποφάσισε να ζητήσει από τη Φάιλε να βρει από την Αλάνα ή τη Βέριν τι συνέβαινε. Οι δύο Άες Σεντάι συχνά του προκαλούσαν ανησυχία, όμως η Φάιλε φαινόταν να τα πάει καλά μαζί τους. «Ραντ, ξέρεις καλά όσο κι εγώ ότι είναι επικίνδυνο να προκαλείς το θυμό των Άες Σεντάι. Η Μουαραίν ήρθε ψάχνοντας για μας —ή τουλάχιστον για σένα— αλλά ήταν φορές που νόμιζα ότι θα σκοτώσει και τον Ματ και εμένα και εσένα». Ο Ραντ δεν είπε τίποτα, τουλάχιστον όμως τον άκουγε, με το κεφάλι γερμένο. «Αν είναι εν μέρει αληθινές έστω και μία στις δέκα ιστορίες που έχω ακούσει από το Μπάερλον και μετά, ίσως αυτή είναι η χειρότερη δυνατή στιγμή για να έχεις τις Άες Σεντάι θυμωμένες μαζί σου. Δεν κάνω ότι ξέρω τι τρέχει στον Πύργο, αλλά—»
Ο Ραντ κούνησε το κεφάλι του σαν να ’θελε να ξεζαλιστεί και έγειρε μπροστά. «Ο Πύργος είναι διαιρεμένος στα δύο, Πέριν. Οι μισές νομίζουν ότι είμαι ένα γουρούνι που πουλιέται στην υπαίθρια αγορά, και οι άλλες... δεν ξέρω τι ακριβώς νομίζουν. Τρεις μέρες τώρα στη σειρά συναντώ μέλη της αντιπροσωπείας τους. Υποτίθεται ότι ξαναέχουμε συνάντηση το απόγευμα, κι ακόμα δεν μπορώ να τις καταλάβω. Κάνουν περισσότερες ερωτήσεις απ’ όσες απαντούν, και δείχνουν δυσαρεστημένες όταν δεν δίνω περισσότερες απαντήσεις απ’ όσες μου δίνουν αυτές. Τουλάχιστον η Ελάιντα —είναι η καινούρια Άμερλιν, αν δεν το έμαθες— τουλάχιστον οι εκπρόσωποι της όλο και κάτι μου λένε, παρ’ όλο που πιστεύουν ότι θα τα καταπιώ χωρίς δεύτερη σκέψη επειδή έχω εντυπωσιαστεί από το θέαμα των Άες Σεντάι που κλίνουν το γόνυ».
«Μα το Φως», είπε ξέπνοα ο Πέριν. «Μα το Φως! Άες δηλαδή ότι ένα μέρος των Άες Σεντάι έχουν εξεγερθεί κι εσύ πήγες και χώθηκες ανάμεσα στον Πύργο και τις εξεγερθείσες; Δυο αρκούδες είναι έτοιμες για καυγά, κι εσύ πας να μαζέψεις μούρα ανάμεσά τους! Δεν σκέφτηκες ότι ήδη έχεις αρκετούς μπελάδες με τις Άες Σεντάι; Αλήθεια σου λέω, Ραντ, με τη Σιουάν Σάντσε μου ερχόταν σύγκρυο, τουλάχιστον όμως μαζί της ήξερες σε ποια θέση ήσουν. Με έκανε να νιώθω ότι ήμουν άλογο κι αυτή προσπαθούσε να αποφασίσει αν άξιζα για ένα μακρύ, σκληρό ταξίδι, τουλάχιστον όμως έδειχνε καθαρά ότι δεν σκόπευε να με σελώσει η ίδια».
Το γέλιο του Ραντ ήταν βραχνό και άκεφο. «Νομίζεις στ’ αλήθεια ότι οι Άες Σεντάι θα με άφηναν ήσυχο αρκεί να τις άφηνα κι εγώ ήσυχες; Θα με άφηναν εμένα; Το σχίσμα του Πύργου είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να μου συμβεί. Τα έχουν βάλει μεταξύ τους και δεν στρέφουν την πλήρη προσοχή τους πάνω μου. Αν δεν συνέβαινε αυτό, όπου έπεφτε το βλέμμα μου θα έβλεπα είκοσι Άες Σεντάι. Πενήντα. Έχω το Δάκρυ και την Καιρχίν με το μέρος μου, κατά έναν τρόπο, και ένα προγεφύρωμα εδώ. Αν δεν είχαν διαιρεθεί, κάθε φορά που άνοιγα το στόμα, όλο και θα βρισκόταν κάποιος να πει, “Ναι, μα οι Άες Σεντάι λένε”. Πέριν, η Μουαραίν έβαλε τα δυνατά της να με δέσει ώσπου την ανάγκασα να σταματήσει, και για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω αν δεν τα κατάφερε. Όταν μια Άες Σεντάι λέει ότι θα σε συμβουλέψει και θα αφήσει εσένα να αποφασίσεις, εννοεί ότι ξέρει τι πρέπει να κάνεις και αν μπορεί θα σε αναγκάσει να το κάνεις». Πήρε το ποτήρι του και ήπιε μια μεγάλη γουλιά. Όταν το κατέβασε, φαινόταν πιο ήρεμος. «Αν ο Πύργος ήταν ενωμένος, θα ήμουν δεμένος με τόσα νήματα που δεν θα μπορούσα ούτε το δάχτυλο μου να κουνήσω χωρίς να ζητήσω την άδεια από έξι Άες Σεντάι».