«Όπως επιθυμεί ο Άρχοντας Δράκοντας», μουρμούρισε ξερά ο Τάιμ, καθώς έφταναν την ομάδα που τους περίμενε. Εκεί τους υποδέχθηκαν με υποκλίσεις και γονυκλισίες διόλου επιδέξιες.
«Αυτός είναι ο Μάζριμ Τάιμ», είπε ο Ραντ. Οι άλλοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό και τα μάτια γουρλωμένα, φυσικά. Μερικοί νεαροί τούς κοίταζαν σαν να νόμιζαν ότι ο Ραντ κι ο Τάιμ είχαν έρθει εδώ για να πολεμήσουν· μερικοί έδειχναν ότι ανυπομονούσαν να το δουν. «Συστηθείτε του. Αρχίζοντας από σήμερα, θα σας κάνει μαθήματα». Ο Τάιμ κοίταξε τον Ραντ με σφιγμένα τα χείλη, καθώς οι μαθητές μαζεύονταν αργά γύρω του κι άρχιζαν να του λένε τα ονόματά τους.
Στην πραγματικότητα, οι αντιδράσεις των ανδρών ποίκιλλαν. Ο Φέντγουιν βγήκε πρόθυμα μπροστά, πλάι στον Ντάμερ, ενώ ο Έμπεν έμεινε πίσω, με το πρόσωπο κατάχλωμο. Οι υπόλοιποι ήταν κάπου στο ενδιάμεσο, άλλοι διστακτικοί, άλλοι αβέβαιοι, όμως στο τέλος μίλησαν κι αυτοί. Η ανακοίνωση του Ραντ σήμαινε ότι είχαν τελειώσει οι βδομάδες που περίμεναν μερικοί, ίσως τα χρόνια που ονειρεύονταν. Σήμερα άρχιζε η πραγματικότητα κι η πραγματικότητα σήμαινε διαβίβαση, μ’ ό,τι συνεπαγόταν αυτό για έναν άνδρα.
Ένας στιβαρός άνδρας με μαύρα μάτια, έξι ή επτά χρόνια μεγαλύτερος του Ραντ, αγνόησε τον Τάιμ και ξέκοψε από τους άλλους. Ο Τζουρ Γκρέηντυ, φορώντας κακοραμμένο σακάκι αγρότη, σάλεψε τα πόδια του μπροστά στον Ραντ κι έστριψε έναν σκούφο στα χοντρά χέρια του. Κοίταζε τον σκούφο ή το χώμα κάτω από τις φθαρμένες μπότες του, κι έριχνε μόνο αραιές ματιές στον Ραντ. «Ε... Άρχοντα Δράκοντα, σκεφτόμουν... να... ο μπαμπάς μου φροντίζει ένα χωραφάκι που έχω, είναι καλή γη, αν δεν στερέψει το ποτάμι... μπορεί να βγάλει σοδειά αν βρέξει, και... και...» Έκανε το σκούφο μια μπάλα στα χέρια του και μετά τον ξαναΐσιωσε με προσοχή. «Σκεφτόμουν να γυρίσω σπίτι».
Οι γυναίκες δεν είχαν μαζευτεί γύρω από τον Τάιμ. Είχαν σχηματίσει μια βουβή παράταξη ανήσυχων ματιών, σφιχταγκάλιαζαν τα παιδιά και παρακολουθούσαν. Η νεότερη, μια παχουλή με ξεπλυμένα ξανθά μαλλιά, που είχε ένα τετράχρονο αγόρι να παίζει με τα δάχτυλά της, ήταν η Σόρα Γκρέηντυ. Αυτές οι γυναίκες είχαν ακολουθήσει εδώ τους άνδρες τους, όμως ο Ραντ υποψιαζόταν ότι τα μισά ανδρόγυνα που το συζητούσαν, κατέληγαν στην απόφαση να φύγουν. Πέντε άνδρες είχαν ήδη φύγει, και παρ’ όλο που κανείς δεν είχε χρησιμοποιήσει γάμο σαν εξήγηση, κι οι πέντε ήταν παντρεμένοι. Ποια γυναίκα θα ένιωθε άνετα βλέποντας τον άνδρα της να μαθαίνει να διαβιβάζει; Θα ήταν σαν να τον έβλεπε να αυτοκτονεί.
Κάποιοι θα έλεγαν ότι αυτό το μέρος δεν ήταν για οικογένειες, αλλά πιθανότατα οι ίδιοι άνθρωποι θα έλεγαν ότι κι αυτοί οι άνδρες κακώς ήταν εδώ. Κατά τη γνώμη του Ραντ, οι Άες Σεντάι είχαν κάνει λάθος που είχαν απομονωθεί από τον κόσμο. Ελάχιστοι άνθρωποι έμπαιναν στον Λευκό Πύργο· οι Άες Σεντάι, οι γυναίκες που ήθελαν να γίνουν Άες Σεντάι, και το βοηθητικό προσωπικό· μόνο κάποιες ελάχιστες που ζητούσαν βοήθεια, κι αυτές μόνο όταν τα πράγματα έφταναν στο απροχώρητο. Όταν οι Άες Σεντάι έβγαιναν από τον Λευκό Πύργο, οι περισσότερες κρατούσαν απόσταση από τους άλλους ανθρώπους, και κάποιες δεν έβγαιναν ποτέ. Για τις Άες Σεντάι, οι άνθρωποι ήταν πιόνια σε ένα παιχνίδι κι ο κόσμος ο άβακας όπου έπαιζαν, όχι ένα μέρος στο οποίο ζούσαν. Γι’ αυτές, μόνο ο Λευκός Πύργος ήταν πραγματικός. Κανένας δεν μπορούσε να ξεχάσει τον κόσμο και τους φυσιολογικούς ανθρώπους όταν είχε μπροστά του την οικογένειά του.
Έπρεπε όλα αυτά να κρατήσουν ως την Τάρμον Γκάι’ντον —Πόσο ακόμα; Ένα χρόνο; Δύο;— αλλά το ερώτημα ήταν αν θα κρατούσαν έστω και τόσο. Αλλά θα βρισκόταν τρόπος. Ο Ραντ θα έβρισκε τρόπο. Οι οικογένειες θύμιζαν στους άνδρες για τι πολεμούσαν.
Το βλέμμα της Σόρα ήταν στυλωμένο στον Ραντ.
«Φύγε, αν το θέλεις», είπε στον Τζουρ. «Μπορείς να φύγεις οποιαδήποτε στιγμή, πριν αρχίσεις να μαθαίνεις πώς να διαβιβάζεις. Όταν κάνεις αυτό το βήμα, θα είσαι σαν στρατιώτης. Τζουρ, ξέρεις ότι χρειαζόμαστε όσους στρατιώτες μπορούμε να βρούμε πριν από την Τελευταία Μάχη. Η Σκιά θα έχει καινούριους Άρχοντες του Δέους έτοιμους να διαβιβάσουν· να ’σαι σίγουρος γι’ αυτό. Αλλά η απόφαση είναι στο χέρι σου. Ίσως μπορέσεις να καθίσεις στη φάρμα σου και να ξεφύγεις απ’ όλα αυτά. Θα πρέπει να υπάρχουν μερικά μέρη στον κόσμο τα οποία θα σωθούν από αυτό που έρχεται. Το ελπίζω. Εν πάση περιπτώσει, οι υπόλοιποι θα βάλουμε τα δυνατά μας για να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα. Τουλάχιστον, όμως, πες το όνομά σου στον Τάιμ. θα ήταν κρίμα να φύγεις χωρίς να ξέρεις αν θα μπορούσες να το διδαχθείς». Ο Ραντ γύρισε την πλάτη στο μπερδεμένο βλέμμα του Τζουρ, αποφεύγοντας τα μάτια της Σόρα. Και μετά κατακρίνεις τις Άες Σεντάι, επειδή χειραγωγούν τους ανθρώπους, σκέφτηκε πικρά. Έκανε ό,τι έπρεπε να κάνει.