Ανατριχιάζοντας, πήρε το χέρι του από τη λαβή του σπαθιού. «Φως μου!» είπε βραχνά. «Αυτό εννοούσες, όταν είπες ότι ήταν όπως άλλοτε;»
«Μερικές φορές καλυτερεύει και μερικές χειροτερεύει». Η φωνή της Εγκουέν σιγότρεμε. «Τώρα είναι χειρότερα — πολύ χειρότερα απ’ όσο συνήθως».
«Αναρωτιέμαι τι να βλέπει. Είναι τρελός, έτσι που κοιτάζει το πέτρινο ταβάνι μέσα στο σκοτάδι». Αν δεν υπήρχε το ταβάνι, θα κοίταζε κατευθείαν τα διαμερίσματα των γυναικών. Εκεί που είναι η Μουαραίν και η Έδρα της Άμερλιν. Ανατρίχιασε ξανά. «Είναι τρελός».
«Δεν ήταν καλή η ιδέα μου, Ραντ». Κοιτάζοντας πάνω από τον ώμο της προς το κελί, τον τράβηξε παραπέρα και χαμήλωσε τη φωνή της, σαν να φοβόταν ότι θα τους άκουγε ο Φάιν. Το χασκόγελο του Φάιν τους ακολούθησε. «Ακόμα κι αν δεν ψάξουνε εδώ, δεν μπορώ να μείνω μ’ αυτόν σε τέτοια κατάσταση και νομίζω ότι ούτε συ δεν θα ’πρεπε να μείνεις. Έχει κάτι πάνω του σήμερα που...» Ανάσανε τρέμοντας. «Υπάρχει ένα μέρος, που είναι ακόμα πιο ασφαλές απ’ αυτό. Δεν το ανέφερα πριν, επειδή ήταν πιο εύκολο να σε βάλω εδώ, αλλά δεν θα κοιτάξουν στους γυναικωνίτες. Ποτέ».
«Στους...! Εγκουέν, μπορεί ο Φάιν να είναι τρελός, μα εσύ είσαι για δέσιμο. Δεν μπορείς να κρυφτείς από τις σφήκες στη σφηκοφωλιά».
«Υπάρχει καλύτερο μέρος; Σε ποιο σημείο του οχυρού δεν μπαίνει κανείς άνδρας δίχως πρόσκληση από γυναίκα, ούτε καν ο Άρχοντας Άγκελμαρ; Ποιο είναι το μόνο μέρος που δεν θα σκεφτεί κανείς να ψάξει για να βρει κάποιον άνδρα;»
«Ποιο είναι το μόνο μέρος στο οχυρό που σίγουρα θα ’ναι γεμάτο Άες Σεντάι; Είναι τρέλα, Εγκουέν».
Εκείνη, πιάνοντας τα μπαγκάζια του, μίλησε σαν να ήταν όλα κανονισμένα. «Πρέπει να τυλίξεις το σπαθί και το τόξο με το μανδύα, έτσι θα μοιάζει σαν να σε έβαλα να κουβαλήσεις τα πράγματά μου. Δεν θα δυσκολευτούμε να σου βρούμε άλλο γιλέκο και πουκάμισο, όχι σαν τα ωραία που φοράς. Όμως θα πρέπει να καμπουριάζεις».
«Σου είπα, δεν έρχομαι».
«Έτσι που μουλάρωσες, θα σου είναι παιχνιδάκι να κάνεις το υποζύγιό μου. Εκτός αν ειλικρινά προτιμάς να μείνεις εδώ κάτω μαζί μ’ αυτόν».
Ο γελαστός ψίθυρος του Φάιν ακούστηκε από τις μαύρες σκιές. «Η μάχη ποτέ δεν τελειώνει, αλ’Θορ. Ο Μόρντεθ ξέρει».
«Περισσότερες ελπίδες θα είχα, αν σαλτάριζα από τα τείχη», μουρμούρισε ο Ραντ. Αλλά κατέβασε τα πράγματα από τον ώμο του και άρχισε να κουκουλώνει το σπαθί και το τόξο και τη φαρέτρα, όπως του είχε υποδείξει η Εγκουέν.
Στο σκοτάδι, ο Φάιν γέλασε. «Ποτέ δεν τελειώνει, αλ’Θορ. Ποτέ».
4
Η Πρόσκληση
Μόνη στα δωμάτιά της στο γυναικωνίτη, η Μουαραίν έσιαξε στους ώμους της το σάλι της, το οποίο ήταν κεντημένο με κουλουριασμένους κισσούς και κλήματα, και περιεργάστηκε το αποτέλεσμα στον ψηλό καθρέφτη, που ορθωνόταν στη γωνία. Τα μεγάλα, μαύρα μάτια της έδειχναν γερακίσια όταν θύμωνε. Τώρα έμοιαζαν να διαπερνούν το επάργυρο γυαλί. Ήταν καθαρή τύχη, που είχε το σάλι στα σακίδια της σέλας της όταν είχε έρθει στο Φαλ Ντάρα. Μια θεριεμένη λευκή Φλόγα της Ταρ Βάλον ερχόταν ακριβώς στο κέντρο της πλάτης αυτής που το φορούσε και τα μακριά κρόσσια στην ούγια είχαν το χρώμα του Άτζα της — ανοιχτογάλανο σαν τον πρωινό ουρανό, στην περίπτωση της Μουαραίν. Το σάλι σπανίως το φορούσαν έξω από την Ταρ Βάλον, και εκεί ακόμα, συνήθως, μόνο μέσα στο Λευκό Πύργο. Με εξαίρεση τη συνάντηση της Αίθουσας του Πύργου, ελάχιστες φορές χρειαζόταν τόση επισημότητα, ενώ έξω από τα Λαμπερά Τείχη η θέα της Φλόγας θα έκανε αρκετούς να το βάλουν στα πόδια, για να κρυφτούν, ή ίσως για να φωνάξουν τα Τέκνα του Φωτός. Τα βέλη των Λευκομανδιτών ήταν εξίσου θανατηφόρα για τις Άες Σεντάι όπως και για τον υπόλοιπο κόσμο, και τα Τέκνα ήταν πονηρά και θα φρόντιζαν να μην δει εγκαίρως η Άες Σεντάι το βέλος, για να μην προλάβει να κάνει κάτι. Η Μουαραίν σίγουρα δεν περίμενε ποτέ ότι θα φορούσε το σάλι στο Φαλ Ντάρα. Αλλά, όταν σε δέχεται η Έδρα της Άμερλιν, υπάρχουν τύποι, τους οποίους πρέπει να τηρήσεις.
Ήταν λεπτή και κάθε άλλο παρά ψηλή, και συχνά φαινόταν νεότερη απ’ όσο ήταν, χάρη στη λεία επιδερμίδα και την άχρονη όψη των Άες Σεντάι, αλλά με την επιβλητική χάρη και τη γαλήνια παρουσία της μπορούσε να κυριαρχήσει σε κάθε συγκέντρωση. Οι τρόποι, που της είχαν εντυπωθεί με την ανατροφή της στο Βασιλικό Παλάτι της Καιρχίν, είχαν αναδειχθεί, αντί να παρακμάσουν μετά από τόσα χρόνια ως Άες Σεντάι. Ήξερε ότι σήμερα ίσως χρειαζόταν όλες της τις δυνάμεις. Υπάρχει πρόβλημα, αλλιώς δεν θα ερχόταν εδώ αυτοπροσώπως, σκέφτηκε, για δέκατη τουλάχιστον φορά. Αλλά υπήρχαν ακόμα χίλιες ερωτήσεις. Τι πρόβλημα, και ποια διάλεξε να τη συνοδεύσει; Γιατί εδώ; Γιατί τώρα; Δεν επιτρέπεται να πάει τίποτα στραβά τώρα.