Η Ρεάνε Κόρλυ κι οι υπόλοιπες δέκα επιζήσασες του Πλεχτού Κύκλου του Σογιού σάλευαν ενοχλημένες κάτω από την ενδελεχή αλλά αποδοκιμαστική εξέταση· σκούπιζαν τα ιδρωμένα τους πρόσωπα με κεντητά μαντίλια, τακτοποιούσαν τα πλατιά πολύχρωμα ψάθινα καπέλα τους κι ίσιωναν τις σοβαρές μάλλινες φούστες τους, που η ψηλή ραφή τους στη μια πλευρά αποκάλυπτε στρώσεις από μεσοφόρια εξίσου ζωηρόχρωμα με τα ρούχα των Θαλασσινών. Εν μέρει, έφταιγαν τα έντονα βλέμματα των Άες Σεντάι που τις ανάγκαζαν να στηρίζονται νευρικά πότε στο ένα πόδι και πότε στο άλλο. Βέβαια, έπαιζε ρόλο κι ο φόβος για τους Αποδιωγμένους, για το γκόλαμ, καθώς και για διάφορα άλλα πράγματα. Τα στενά, εφαρμοστά μπούστα εκείνων των φορεμάτων έπρεπε να αρκούν. Οι περισσότερες από αυτές τις γυναίκες είχαν κάμποσες ρυτίδες στα μάγουλά τους, ωστόσο έμοιαζαν με κοριτσάκια που τα τσάκωσαν με τις χούφτες γεμάτες κλεμμένα καρύδια. Όλες εκτός από την αποφασιστική Σουμέκο που, με τις γροθιές ακίνητες στους φαρδιούς της γοφούς, κοιτούσε τις Άες Σεντάι κατάματα. Μια έντονη λάμψη από σαϊντάρ κύκλωνε μία από την ομάδα τους, την Κίρστιαν, η οποία δεν έπαψε στιγμή να κοιτάζει πάνω από τον ώμο της. Με πρόσωπο πελιδνό, ίσως και δέκα χρόνια μεγαλύτερη από τη Νυνάβε, η γυναίκα έμοιαζε εκτός τόπου. Το πρόσωπο αυτό γινόταν ωχρότερο κάθε φορά που τα σκούρα της μάτια συναντούσαν το βλέμμα κάποιας Άες Σεντάι.
Η Νυνάβε έσπευσε βιαστικά στις γυναίκες που ηγούνταν του Σογιού, με το πρόσωπό της να ακτινοβολεί ενθάρρυνση. Η Ρεάνε κι οι υπόλοιπες χαμογέλασαν με εμφανή ανακούφιση, που κηλιδωνόταν κάπως —η αλήθεια είναι— από τα λοξά βλέμματα που έριχναν στον Λαν· τον ζύγιαζαν, λες κι ήταν λύκος. Η Νυνάβε, πάντως, ήταν η αιτία που η Σουμέκο δεν ζάρωνε όπως οι υπόλοιπες, όποτε κάποια Άες Σεντάι έριχνε ματιές προς το μέρος της. Είχε ορκιστεί να διδάξει σε εκείνες τις γυναίκες πως είχαν κότσια, μολονότι η Αβιέντα δεν κατανοούσε πλήρως τον λόγο. Η Νυνάβε ήταν κι η ίδια Άες Σεντάι· καμιά Σοφή δεν επρόκειτο ποτέ να ενθαρρύνει κάποιον να εναντιωθεί στις Σοφές.
Μπορεί το κόλπο να έπιανε σχετικά με τις άλλες Άες Σεντάι, αλλά ακόμα κι η Σουμέκο εξέπεμπε μια αύρα ταπεινοφροσύνης απέναντι στη Νυνάβε. Ο Πλεχτός Κύκλος θεωρούσε παράξενο, αν μη τι άλλο, ότι τόσο νεαρές γυναίκες, όπως η Ηλαίην κι η Νυνάβε, διέταζαν τις άλλες Άες Σεντάι κι εκείνες υπάκουαν. Κι η ίδια η Αβιέντα το έβρισκε παράδοξο· πώς ήταν δυνατόν η ισχύς αναφορικά με τη Δύναμη, κάτι με το οποίο γεννιόσουν σε τελική ανάλυση, να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από την υπόληψη που αποκτάς στο πέρασμα των χρόνων; Ωστόσο, οι γηραιότερες Άες Σεντάι όντως υπάκουαν, κι αυτό ήταν αρκετό για τις γυναίκες του Σογιού. Η Ιέιν, σχεδόν εξίσου ψηλή με την Αβιέντα και σκουρόχρωμη όσο κι οι Θαλασσινοί, ανταπέδιδε κάθε ματιά της Νυνάβε με ένα δουλοπρεπές χαμόγελο, ενώ η Ντιμάνα, με τις λευκές ρίγες που ξεφύτρωναν ανάμεσα στα λαμπερά κόκκινα μαλλιά της, έσκυβε διαρκώς το κεφάλι υπό το βλέμμα της Νυνάβε, κι η ξανθομάλλα Σιμπέλα χασκογελούσε νευρικά πίσω από την παλάμη της. Παρά τις Εμπουνταρινές φορεσιές, μόνο η Ταμάρλα, λεπτόκορμη και με ελαιόχρωμη επιδερμίδα, ήταν Αλταρανή, και δεν καταγόταν καν από την πόλη.
Μόλις πλησίασε η Νυνάβε, έκαναν στην άκρη, αποκαλύπτοντας μια γυναίκα πεσμένη στα γόνατα, με τους καρπούς δεμένους πισθάγκωνα, ένα πέτσινο σακί να καλύπτει το κεφάλι της, και τα όμορφα ρούχα της σκισμένα και σκονισμένα. Αυτή η γυναίκα, όπως το συνοφρυωμένο ύφος της Μέριλιλ ή ο φόβος για τους Αποδιωγμένους, αποτελούσε μία ακόμη αιτία ανησυχίας. Ίσως την κυριότερη.
Η Ταμάρλα τράβηξε πίσω την κουκούλα, αφήνοντας ελεύθερες τις λεπτές και διάστικτες με χάντρες πλεξούδες της γυναίκας· η Ισπάν Σεφάρ έκανε να σηκωθεί και κατάφερε κάπως αδέξια να σταθεί ανακούρκουδα, πριν πέσει πάλι πίσω τρικλίζοντας, βλεφαρίζοντας και γελώντας νευρικά. Ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι στα μάγουλά της και μερικοί μώλωπες, που της είχαν προκαλέσει εκείνοι που τη συνέλαβαν, παραμόρφωναν τα αγέραστα χαρακτηριστικά της. Η γυναίκα είχε τύχει υπερβολικά ευγενικής μεταχείρισης δεδομένων των εγκλημάτων της, κατά τη γνώμη της Αβιέντα.
Το αφέψημα βοτάνων που την είχε αναγκάσει να πιει η Νυνάβε εξακολουθούσε να θολώνει το μυαλό της και να παραλύει τα γόνατα της, αλλά η Κίρστιαν την είχε θωρακίσει με την ύστατη ικμάδα της Δύναμης που μπορούσε να συγκεντρώσει. Έστω κι αν δεν της είχαν δώσει το «φάρμακό» της, η Σκιοδρομέας δεν υπήρχε περίπτωση να δραπετεύσει, μια κι η Κίρστιαν ήταν εξίσου ισχυρή με τη Ρεάνε στη Δύναμη, ισχυρότερη από τις περισσότερες Άες Σεντάι που είχε συναντήσει η Αβιέντα. Ωστόσο, ακόμα κι η Σουμέκο έκανε νευρικές κινήσεις, τραβώντας τη φούστα της, κι απέφευγε επιμελώς να κοιτάξει τη γονυπετή γυναίκα.