Οι έξι Καθήμενες σταμάτησαν γεμάτες αβεβαιότητα όταν η Αλβιάριν δεν παραμέρισε. Ακόμα και μια Τηρήτρια με την επιρροή της Αλβιάριν δεν επιτρέπεται να εμποδίσει μια Καθήμενη. Αν κι η Βελίνα, η πιο συγκροτημένη συνήθως γυναίκα του Πύργου, μόρφασε για κάποιο λόγο. Η Αλβιάριν έριξε μια και μοναδική ματιά στην Ελάιντα, εντελώς ψυχρή, περιεργάστηκε για μια στιγμή τις Καθήμενες και κατάλαβε τα πάντα.
«Νομίζω πως αυτό πρέπει να το αφήσεις επάνω μου», είπε στη Σεντόρε, κι ο τόνος της φωνής της ήταν ελάχιστα θερμότερος από το χιόνι που έπεφτε έξω. «Η Μητέρα επιθυμεί την προσεκτική εφαρμογή των διαταγμάτων της, όπως ξέρετε πολύ καλά. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που αλλάζει γνώμη αφού πρώτα έχει υπογράψει». Έτεινε ένα λεπτοκαμωμένο χέρι.
Η Σεντόρε, η αλαζονεία της οποίας ήταν ιδιαίτερα έκδηλη ακόμα κι ανάμεσα στις Κίτρινες, δεν δίστασε καθόλου να της δώσει τον δερμάτινο φάκελο.
Η Ελάιντα έτριξε τα δόντια της από οργή. Η Σεντόρε μισούσε τις πέντε μέρες που είχε περάσει βυθισμένη στο καυτό νερό, τρίβοντας πλάκες δαπέδων. Η Ελάιντα θα της έβρισκε κάτι λιγότερο άνετο την επόμενη φορά. Ίσως, σε τελική ανάλυση, να την έστελνε στη Σιλβιάνα ή ακόμα και να καθαρίσει τους βόθρους!
Η Αλβιάριν έκανε στην άκρη δίχως να πει λέξη, κι οι Καθήμενες έφυγαν τακτοποιώντας τα επώμιά τους, μουρμουρίζοντας αναμεταξύ τους κι ανακτώντας την αξιοπρέπεια της Αίθουσας. Η Αλβιάριν έκλεισε απότομα την πόρτα πίσω τους και προχώρησε προς το μέρος της Ελάιντα, ψηλαφώντας τα χαρτιά μέσα τον φάκελο. Ήταν τα διατάγματα που είχε υπογράψει με την ελπίδα πως η Αλβιάριν ήταν νεκρή. Φυσικά, δεν εναπέθετε τα πάντα σ’ αυτήν την ελπίδα. Δεν είχε μιλήσει σχετικά στη Σέαν, σε περίπτωση που κάποιος την έβλεπε και το ανέφερε στην Αλβιάριν όταν επέστρεφε. Η Σέαν, ωστόσο, σίγουρα ενεργούσε βάσει της καθοδήγησης που είχε λάβει, ακολουθώντας το μονοπάτι της προδοσίας που θα οδηγούσε σίγουρα στην Αλβιάριν Φρέιντεν. Η Ελάιντα, ωστόσο, εξακολουθούσε να ελπίζει, και μάλιστα με λαχτάρα.
Η Αλβιάριν μουρμούρισε κάτι μέσα από τα δόντια της καθώς ψαχούλεψε τον φάκελο. «Υποθέτω πως αυτό μπορεί να περάσει έτσι. Αυτό, όμως, όχι και σίγουρα όχι αυτό!» Τσαλάκωσε ένα διάταγμα, υπογεγραμμένο και σφραγισμένο από την Έδρα της Άμερλιν, και το έριξε στο πάτωμα με μια περιφρονητική κίνηση. Σταματώντας δίπλα στην επιχρυσωμένη πολυθρόνα της Ελάιντα, με τη Φλόγα της Ταρ Βάλον φτιαγμένη από φεγγαρόπετρες στην κορυφή της υψηλής ράχης, πέταξε τον φάκελο και την περγαμηνή πάνω στο τραπέζι. Κατόπιν, έδωσε ένα τόσο ισχυρό χαστούκι στην Ελάιντα που η γυναίκα είδε μαύρα στίγματα.
«Νόμιζα πως το θέμα είχε διευθετηθεί, Ελάιντα». Η φωνή της τερατώδους γυναίκας έκανε τη χιονοθύελλα που λυσσομανούσε έξω να μοιάζει ήπια. «Ξέρω πώς να σώσω τον Πύργο από τις ανοησίες σου, και δεν θα επιτρέψω να κάνεις καινούργιες πίσω από την πλάτη μου. Αν επιμείνεις όμως, να είσαι σίγουρη πως θα φροντίσω να εκθρονιστείς, να σιγανευτείς, και θα σε μαστιγώσω μέχρι να ουρλιάξεις μπροστά στις μυημένες και στους υπηρέτες!»
Καταβάλλοντας προσπάθεια, η Ελάιντα απέφυγε να αγγίξει με το χέρι της το μάγουλό της. Δεν χρειαζόταν καθρέφτη για να καταλάβει πως είχε κοκκινίσει. Έπρεπε να είναι προσεκτική. Η Σεάν μάλλον δεν είχε ανακαλύψει τίποτα ακόμα, αλλιώς θα είχε επιστρέψει. Η Αλβιάριν θα άνοιγε το στόμα της μπροστά στην Αίθουσα και θα αποκάλυπτε την καταστροφική αρπαγή αυτού του νεαρού, του αλ’Θόρ. Και μόνο αυτό ήταν αρκετό για να την εκθρονίσει, να τη σιγανέψει και να τη μαστιγώσει, όμως είχε κι άλλον έναν άσσο στο μανίκι της. Η Τοβέιν Γκάζαλ ηγούνταν πενήντα αδελφών και διακοσίων Φρουρών του Πύργου ενάντια στον Μαύρο Πύργο, που η Ελάιντα ήταν σίγουρη, όταν είχε δώσει τις ανάλογες διαταγές, πως είχε δύο ή τρεις άντρες με την ικανότητα της διαβίβασης. Ακόμα όμως και με αυτές τις εκατοντάδες Άσα’μαν — εκατοντάδες! Με την Αλβιάριν να την κοιτάει τόσο παγερά, η σκέψη αυτή ήταν αρκετή για να της γυρίζει τα σωθικά! — διατηρούσε τις ελπίδες της για την Τοβέιν. Είχε Προβλέψει πως ο Μαύρος Πύργος θα καταλυόταν μέσα στη φωτιά και στο αίμα κι ότι οι αδελφές θα περπατούσαν στους διαδρόμους του. Πράγμα που σήμαινε πως, με κάποιον τρόπο, η Τοβέιν θα θριάμβευε. Κι ακόμα περισσότερο, είχε Προβλέψει πως ο Πύργος θα ανακτούσε την παλιά του αίγλη υπό την ηγεμονία της και πως ο ίδιος ο αλ’Θόρ θα έτρεμε την οργή της. Η Αλβιάριν είχε ακούσει τα λόγια που βγήκαν από το στόμα της Ελάιντα όταν είχε καταληφθεί από την Πρόβλεψη. Δεν θυμόταν όμως πως αργότερα, όταν άρχισε τους εκβιασμούς, δεν είχε συνειδητοποιήσει ακόμα τον ίδιο της τον χαμό. Η Ελάιντα περίμενε υπομονετικά. Θα της ξεπλήρωνε αυτό που της έκανε εις τριπλούν! Προς το παρόν όμως, έπρεπε να κάνει υπομονή.