Με κάθε προσταγή, το κεφάλι της Ζέρα τιναζόταν παρά τη θέλησή της, με έκδηλο τον πόνο στα χαρακτηριστικά του προσώπου της, αλλά στην αναφορά του κυνηγιού του Μαύρου Άτζα ένιωσε να της κόβεται η ανάσα. Μα το Φως, θα πρέπει να είχε χάσει τα λογικά της για να μην προσέξει κάτι τέτοιο!
«Και θα πάψεις να διαδίδεις αυτές τις... ιστορίες», της δήλωσε ορθά κοφτά η Πεβάρα. «Από αυτήν τη στιγμή, παύεις να συγχέεις το Κόκκινο Άτζα με τους ψεύτικους Δράκοντες. Κατανοητό;»
Στο πρόσωπο της Ζέρα φάνηκε μια μάσκα δύστροπης ξεροκεφαλιάς, κι ανοίγοντας το στόμα της απάντησε: «Κατανοητό, Καθήμενη». Έμοιαζε έτοιμη να βάλει ξανά τα κλάματα από την απόλυτη απογοήτευσή της.
«Χάσου, λοιπόν, από τα μάτια μου», της είπε η Πεβάρα, ανακαλώντας τόσο τη θωράκιση όσο και το σαϊντάρ. «Και φτιάξου λιγάκι! Πλύνε το πρόσωπό σου κι ίσιωσε τα μαλλιά σου!» Η τελευταία αυτή προσταγή είχε ως αποδέκτη την πλάτη της γυναίκας που ήδη είχε σηκωθεί από το τραπέζι. Η Ζέρα χρειάστηκε να τραβήξει τα χέρια της από τα μαλλιά της για να ανοίξει την πόρτα. Καθώς η πόρτα έκλεινε τρίζοντας πίσω της, η Πεβάρα ρουθούνισε. «Την έχω ικανή να έχει πάει ήδη σε αυτήν την Μπέρναϊλ σαν βρωμιάρα, ελπίζοντας να την προειδοποιήσει».
«Δεν έχεις κι άδικο», παραδέχτηκε η Σέαν. «Αλλά, ποιον θα καταφέρουμε να προειδοποιήσουμε αν κοιτάμε με μισό μάτι όλες αυτές τις γυναίκες; Αν μη τι άλλο, θα προσελκύσουμε την προσοχή».
«Όπως έχουν τα πράγματα, Σέαν, δεν θα προσελκύαμε την προσοχή ακόμα κι αν τις αρχίζαμε στις κλωτσιές μέσα στον ίδιο τον Πύργο». Τα λόγια της Πεβάρα ηχούσαν λες κι η ιδέα δεν της ήταν κι ιδιαίτερα δυσάρεστη. «Δεν είναι παρά επαναστάτριες και σκοπεύω να τις ξεζουμίσω με την πρώτη λάθος σκέψη που θα κάνει κάποια από δαύτες!»
Εξακολούθησαν να μιλούν γι’ αυτό το θέμα. Η Σέαν επέμενε πως το να δείξουν τη δέουσα προσοχή δίχως να υπάρχουν κενά στις διαταγές που έδωσαν ήταν αρκετό, ενώ η Πεβάρα επεσήμανε το γεγονός πως έτσι έδιναν δικαίωμα σε δέκα επαναστάτριες —δέκα!— να σουλατσάρουν ατιμώρητες στους διαδρόμους του Πύργου. Η Σέαν είπε πως, αργά ή γρήγορα, θα τιμωρούνταν, κι η Πεβάρα γρύλισε πως το «αργά ή γρήγορα» δεν αρκούσε. Η Σέαν ανέκαθεν θαύμαζε τη δύναμη της θέλησης αυτής της γυναίκας, αλλά η αλήθεια ήταν πως μερικές φορές παραήταν πεισματάρα.
Ένα αχνό τρίξιμο του μεντεσέ της πόρτας ήταν αρκετή προειδοποίηση για τη Σέαν, η οποία άρπαξε τη Ράβδο των Όρκων στην ποδιά της και την έκρυψε στις πτυχές της φούστας της καθώς η πόρτα άνοιγε διάπλατα. Μαζί με την Πεβάρα άδραξαν την Πηγή σχεδόν ταυτόχρονα.
Η Σερίν μπήκε ήρεμα στο δωμάτιο κρατώντας έναν φανό, κι έκανε παράμερα για να περάσει η Τάλεν, η οποία ακολουθούνταν από τη μικροκαμωμένη Γιουκίρι που κρατούσε έναν δεύτερο φανό, κι από τη λεπτόκορμη και με αγορίστικο παρουσιαστικό Ντόεσιν, αρκετά ψηλή για Καιρχινή, η οποία έκλεισε απότομα την πόρτα και στάθηκε με την πλάτη επάνω της, λες και δεν επρόκειτο να αφήσει καμιά τους να βγει έξω. Τέσσερις Καθήμενες που αντιπροσώπευαν όλα τα εναπομείναντα Άτζα του Πύργου. Έμοιαζαν να αγνοούν το γεγονός πως η Σέαν κι η Πεβάρα είχαν στην κατοχή τους το σαϊντάρ. Ξαφνικά, η Σέαν είχε την εντύπωση πως το δωμάτιο ήταν μάλλον συνωστισμένο. Θα πρέπει να ήταν η παράλογη φαντασία της, αλλά και πάλι...
«Περίεργο που σας πετυχαίνουμε μαζί εσάς τις δύο», είπε η Σερίν. Μπορεί το πρόσωπό της να ήταν ήρεμο, αλλά τα δάχτυλά της γλίστρησαν κατά μήκος της λαβής του σκαλιστού μαχαιριού μέσα από τη ζώνη της. Διατηρούσε την έδρα της εδώ και σαράντα χρόνια, περισσότερο από κάθε άλλη στην Αίθουσα, κι όλες είχαν μάθει να είναι προσεκτικές μαζί της.
«Θα μπορούσαμε να πούμε ακριβώς το ίδιο και για σας», αποκρίθηκε ξερά η Πεβάρα. Η διάθεση της Σερίν δεν την αναστάτωνε ποτέ. «Ή μήπως ήρθες εδώ κάτω για να βοηθήσεις την Ντόεσιν να προσπαθήσει να βρει λίγο από το χαμένο της κουράγιο;» Ένα ξαφνικό αναψοκοκκίνισμα έκανε το πρόσωπο της Κίτρινης να μοιάζει ακόμα περισσότερο με χαριτωμένου αγοριού, παρά το κομψό παρουσιαστικό, πράγμα που έκανε φανερό στη Σέαν ποια αδελφή είχε ξεστρατίσει στα διαμερίσματα των Κόκκινων, με ατυχή αποτελέσματα.
«Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ πως θα σας ένωνε κάτι τέτοιο. Οι Πράσινες επιτίθενται στις Κίτρινες κι οι Καφετιές στις Γκρίζες. Ή μήπως τις έφερες εδώ κάτω για μια ήσυχη αναμέτρηση, Σερίν;»