«Ο Γουίραμον είναι ένας βλάκας που κάνει πολλά λάθη», είπε ο Ραντ στον Ντομπραίν, κι αυτός ένευσε, συμφωνώντας νηφάλια. «Λάθος μου που σκέφτηκα ότι μπορούσα να τον χρησιμοποιήσω. Όπως και να έχει, έμοιαζε αρκετά ευχαριστημένος που βρισκόταν κοντά στον Αναγεννημένο Δράκοντα. Τι άλλο;» Η Μιν του έδωσε ένα κύπελλο κι αυτός της χαμογέλασε, παρά το κρασί που πιτσίλισε το μανίκι του. Ίσως νόμισε πως ήταν ατύχημα.
«Πολλά και τίποτα», άρχισε να λέει ο Ντομπραίν και τινάχτηκε πίσω για να αποφύγει να χύσει κρασί καθώς η Μιν τού έδωσε το δεύτερο ασημένιο κύπελλο. Η σύντομη εμπειρία της ως υπηρέτριας δεν της άρεσε καθόλου. «Ευχαριστώ, Αρχόντισσα Μιν», μουρμούρισε ευγενικά ο άντρας, λοξοκοιτώντας την καθώς έπαιρνε το κύπελλο στα χέρια του. Η Μιν πήγε με ήρεμες κινήσεις να φέρει το δικό της κρασί. Ψύχραιμα.
«Φοβάμαι πως η Αρχόντισσα Κάραλαϊν κι ο Υψηλός Άρχοντας Ντάρλιν βρίσκονται στο παλάτι της Αρχόντισσας Άριλιν, εδώ στην Πόλη», συνέχισε ο Καιρχινός άρχοντας, «υπό την προστασία της Κάντσουεϊν Σεντάι. Η λέξη “προστασία” ίσως δεν είναι η κατάλληλη. Μου αρνήθηκαν την είσοδο για να τους δω, αλλά άκουσα πως επιχείρησαν να εγκαταλείψουν την Πόλη και τους έφεραν πίσω τσουβαλιασμένους ή, σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, μέσα σε έναν σάκο. Μια κι έχω συναντήσει στο παρελθόν την Κάντσουεϊν, τείνω να το πιστέψω».
«Η Κάντσουεϊν», μουρμούρισε ο Ραντ κι η Μιν αισθάνθηκε να παγώνει. Δεν ακουγόταν φοβισμένος ακριβώς, αλλά θα πρέπει να ήταν αρκετά ανήσυχος. «Τι πιστεύεις πως θα έπρεπε να κάνω σχετικά με την Κάραλαϊν και τον Ντάρλιν, Μιν;»
Η Μιν, που καθόταν σε μια καρέκλα κάπως παράμερα, τινάχτηκε ξαφνιασμένη που την είχε συμπεριλάβει στη συζήτηση. Κοίταξε με αξιοθρήνητο βλέμμα το κρασί που πότιζε την καλύτερη μεταξωτή της μπλούζα σε κρεμ απόχρωση, καθώς και το παντελόνι της. «Η Κάραλαϊν θα υποστηρίξει την Ηλαίην στη διεκδίκηση του Θρόνου του Ήλιου», είπε σκυθρωπά. Μπορεί το κρασί να ήταν ζεστό, αλλά το ένιωθε αρκετά κρύο, κι αμφέβαλλε για το αν θα έφευγε ποτέ η κηλίδα από την μπλούζα της. «Δεν πρόκειται για εικόνα, απλώς αυτό πιστεύω». Δεν έριξε ούτε ματιά προς το μέρος του Ντομπραίν, αν κι ο τελευταίος ένευσε βαθυστόχαστα. Όλοι γνώριζαν σχετικά με τις εικόνες που έβλεπε. Το μοναδικό αποτέλεσμα όμως ήταν μια ατέλειωτη ροή από αρχόντισσες που ήθελαν να πληροφορηθούν το μέλλον τους κι έφευγαν κατηφείς όταν τους έλεγε πως αδυνατούσε να προβλέψει κάτι. Οι περισσότεροι δεν θα ήταν διόλου ευχαριστημένοι με αυτά τα λίγα που έβλεπε. Δεν ήταν τίποτα φρικτό, αλλά δεν είχε καμιά σχέση με τα θαυμαστά πράγματα που προέβλεπαν οι χαρτορίχτρες στα πανηγύρια. «Όσο για τον Ντάρλιν, εκτός από το γεγονός ότι θα παντρευτεί την Κάραλαϊν αφού πρώτα εκείνη τον ξεζουμίσει για τα καλά, το μόνο που μπορώ να πω είναι πως κάποια μέρα θα γίνει βασιλιάς. Είδα την κορώνα πάνω στο κεφάλι του, στο μπροστινό μέρος της οποίας υπήρχε ένα ξίφος, αλλά δεν γνωρίζω σε ποια χώρα ανήκει. Α, ναι. Θα πεθάνει στο κρεβάτι του, ενώ η γυναίκα του θα επιβιώσει».
Ο Ντομπραίν πνίγηκε με το κρασί του, πλαταγίζοντας τη γλώσσα του και σκουπίζοντας τα χείλη του με ένα απλό μαντίλι από λινό ύφασμα. Οι πιο πολλοί απ’ όσους γνώριζαν δεν πίστευαν. Αρκετά ικανοποιημένη με τον εαυτό της, η Μιν ήπιε όσο κρασί είχε απομείνει στην κούπα της. Έπειτα, πνίγηκε κι αυτή, βήχοντας και παίρνοντας βαθιές ανάσες, τραβώντας το μαντίλι της από το μανίκι της για να σκουπίσει το στόμα της. Μα το Φως, ήταν ανάγκη να πιει τα κατακάθια;
Ο Ραντ απλώς ένευσε, κοιτώντας σκεφτικά την κούπα του. «Ώστε θα εξακολουθήσουν να ζουν για να μου προκαλούν προβλήματα», μουρμούρισε. Ο τόνος της φωνής του ακουγόταν μαλακός για τόσο βαριά λόγια. Ήταν ο βοσκός της, σκληρός σαν λάμα. «Και τι να κάνω για...»
Ξαφνικά, στριφογύρισε στο κάθισμά του, ατενίζοντας τις πόρτες. Μία από δαύτες άνοιγε. Είχε οξύτατη ακοή. Η Μιν δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτα.
Καμιά από τις δύο Άες Σεντάι που εισήλθαν δεν ήταν η Κάντσουεϊν, κι η Μιν αισθάνθηκε τους ώμους της να χαλαρώνουν καθώς δίπλωνε βιαστικά το μαντίλι της. Καθώς η Ραφέλα έκλεινε ξοπίσω της την πόρτα, η Μεράνα έκανε μια βαθιά υπόκλιση προς το μέρος του Ραντ, αν και τα καστανόχρωμα μάτια της Γκρίζας αδελφής στράφηκαν προς το μέρος του Ντομπραίν και της Μιν λες και τους καταχώριζαν, και την επόμενη στιγμή η στρουμπουλή Ραφέλα άνοιγε κι αυτή τη βαθυγάλαζη φούστα της για να υποκλιθεί. Καμιά τους δεν σηκώθηκε μέχρι να γνεύσει ο Ραντ. Γλίστρησαν προς το μέρος του, και μια ψυχρή γαλήνη τις κατέκλυζε, σαν εφαρμοστό φόρεμα. Η πλαδαρή Γαλάζια αδελφή ψαχούλεψε φευγαλέα το επώμιο της, σαν να ήθελε να σιγουρευτεί πως βρισκόταν στη θέση του. Η Μιν είχε παρατηρήσει κι άλλη φορά αυτήν την κίνηση, από αδελφές που είχαν ορκιστεί πίστη στον Ραντ. Δεν ήταν εύκολο γι’ αυτές. Μονάχα ο Λευκός Πύργος μπορούσε να προστάξει τις Άες Σεντάι, αλλά ο Ραντ τις ανάγκαζε να έρχονται και να φεύγουν όποτε ήθελε. Οι Άες Σεντάι μιλούσαν με βασιλιάδες και βασίλισσες σαν ίσος προς ίσο, μερικές φορές μάλιστα έδιναν την εντύπωση πως ήταν κι ανώτερες, ωστόσο οι Σοφές τις αποκαλούσαν μαθητευόμενες και περίμεναν εκ μέρους τους να υπακούουν δυο φορές γρηγορότερα από τον Ραντ.