Το ήρεμο πρόσωπο της Μεράνα δεν άφηνε να φανεί τίποτα απ’ όλα αυτά. «Άρχοντα Δράκοντα», είπε σεβάσμια. «Μόλις πληροφορηθήκαμε την επιστροφή σου και σκεφτήκαμε πως θα ανυπομονείς να μάθεις πως πήγαν τα πράγματα με τους Άθα’αν Μιέρε». Έριξε μια φευγαλέα ματιά στον Ντομπραίν, κι αυτός σηκώθηκε αμέσως. Οι Καιρχινοί ήταν συνηθισμένοι σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες.
«Ο Ντομπραίν μπορεί να μείνει», είπε κοφτά ο Ραντ. Μήπως δίστασε; Δεν στάθηκε όρθιος. Τα μάτια του ήταν γαλάζιος πάγος και, στο κάτω-κάτω, ήταν ο Αναγεννημένος Δράκοντας. Η Μιν τού είχε πει πως αυτές οι γυναίκες έλεγαν την αλήθεια, ότι αυτές οι πέντε που τον συνόδεψαν στο πλοίο των Θαλασσινών ήταν δικές του, πιστές στον όρκο τους και υπάκουες στη θέλησή του, ωστόσο το έβρισκε κάπως δύσκολο να εμπιστευτεί μια Άες Σεντάι. Τον καταλάβαινε, αλλά έπρεπε να βρει τρόπο να μάθει να τις εμπιστεύεται.
«Όπως επιθυμείς», αποκρίθηκε η Μεράνα με ένα σύντομο γέρσιμο του κεφαλιού της. «Η Ραφέλα κι εγώ καταλήξαμε σε συμφωνία με τους Θαλασσινούς. Η Συμφωνία, έτσι την αποκαλούν». Η διαφορά ήταν ευδιάκριτη ακουστικά. Με τα χέρια της ακίνητα πάνω στην πράσινη φούστα με το γκρίζο σκίσιμο, η γυναίκα πήρε μια βαθιά ανάσα. Τη χρειαζόταν. «Η Χαρίνε ντιν Τογκάρα Δύο Άνεμοι, Κυρά των Κυμάτων της Φατρίας Σόντιν, μιλώντας εκ μέρους της Νέστα ντιν Ρέας Δύο Σελήνες, Κυράς των Πλοίων των Άθα’αν Μιέρε, υπεύθυνη για την ένωση όλων των φατριών των Άθα’αν Μιέρε, υποσχέθηκε να δώσει όσα πλοία χρειάζεται ο Αναγεννημένος Δράκοντας, με τα οποία θα μπορεί να πλεύσει όποτε κι όπου επιθυμεί, και να τα χρησιμοποιήσει για οιονδήποτε σκοπό». Φαίνεται πως η Μεράνα γινόταν κάπως πομπώδης όταν δεν υπήρχαν Σοφές τριγύρω. Οι Σοφές δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο. «Ως ανταπόδοση, εγώ κι η Ραφέλα, μιλώντας εκ μέρους σου, υποσχεθήκαμε πως ο Αναγεννημένος Δράκοντας δεν θα επιφέρει καμιά αλλαγή στους νόμους των Άθα’αν Μιέρε, όπως είχε κάνει με...» Κόμπιασε για μια στιγμή. «Συγχώρεσέ με. Έχω συνηθίσει να εκφωνώ τις συμφωνίες όπως ακριβώς έγιναν. Χρησιμοποίησαν τις λέξεις «δέσμιος των ακτών», αλλά αυτό που εννοούσαν ήταν όσα έκανες στο Δάκρυ και στην Καιρχίν». Μια έκφραση απορίας σχηματίστηκε στη ματιά της, αλλά χάθηκε αμέσως. Ίσως η γυναίκα αναρωτήθηκε κατά πόσον είχε κάνει τα ίδια και στο Ίλιαν. Αισθάνθηκε ανακουφισμένη που ο Ραντ δεν είχε αλλάξει τίποτε στη γενέθλια γη της, στο Άντορ.
«Υποθέτω πως ζω και με αυτό», μουρμούρισε ο Ραντ.
«Δεύτερον», πήρε τον λόγο η Ραφέλα, διπλώνοντας τα παχουλά της χέρια στη μέση της, «θα χρειαστεί να παραχωρήσεις γη στους Άθα’αν Μιέρε, πλευράς ενός τετραγωνικού μιλίου, σε κάθε πόλη που έχει θαλάσσια πρόσβαση και την οποία ελέγχεις ήδη ή πρόκειται να θέσεις κάτω από τον έλεγχο σου». Ακουγόταν λιγότερο πομπώδης από τη σύντροφό της, αν κι ελάχιστα. Ο ήχος της φωνής της δεν ήταν και τόσο ευχάριστος με δεδομένο όσα έλεγε. Σε τελική ανάλυση, δεν ήταν παρά μια Δακρυνή, κι ήταν ελάχιστα τα λιμάνια που ασκούσαν τόσο ασφυκτικό έλεγχο στο εμπόριο τους όσο το Δάκρυ. «Εντός των ορίων αυτής της περιοχής, θα ισχύουν οι νόμοι των Άθα’αν Μιέρε υπεράνω οποιουδήποτε άλλου. Πρέπει να επέλθει συμφωνία και με τους διοικητές αυτών των λιμανιών, έτσι ώστε...» Ήταν σειρά της να κομπιάσει, και τα σκούρα της μάγουλα έγιναν κάπως γκρίζα.
«Ώστε, λοιπόν, αυτή η συμφωνία είναι που θα με σώσει, έτσι;» είπε ο Ραντ ξερά. Γέλασε, και το γέλιο του έμοιαζε με γάβγισμα. «Και με αυτό μπορώ να ζήσω».
«Κάθε πόλη που έχει πρόσβαση στη θάλασσα;» αναφώνησε ο Ντομπραίν. «Εννοούν κι αυτήν εδώ, δηλαδή;» Πήδησε όρθιος κι άρχισε να βηματίζει πάνω κάτω, χύνοντας τριγύρω περισσότερο κρασί απ’ όσο είχε ρίξει η Μιν. Δεν φάνηκε να προσέχει τίποτα. «Ένα τετραγωνικό μίλι; Το Φως μόνο ξέρει τι είδους παράξενους νόμους θα εφαρμόσουν. Ταξίδεψα σε πλοίο των Θαλασσινών κι είναι όντως παράξενο! Οι ξυπόλητοι δεν έχουν θέση εκεί! Κι οι τελωνειακοί δασμοί και τα έξοδα ελλιμενισμού και...;» Ξαφνικά, έκανε μια στροφή και γύρισε στον Ραντ. Κοίταξε μουτρωμένος τις Άες Σεντάι, οι οποίες δεν του έδωσαν την παραμικρή σημασία, και μίλησε στον Ραντ με φωνή που λίγο απείχε από το να γίνει τραχιά. «Μέσα σε έναν χρόνο θα έχουν καταστρέψει την Καιρχίν, Άρχοντα Δράκοντα. Θα ερημώσουν κάθε λιμάνι στο οποίο θα τους επιστρέψεις την πρόσβαση».