«Πολύ ζεστό μού φαίνεται», είπε ο Ραντ, και τα πλαίσια από τις τζαμαρίες τινάχτηκαν από τα ψηλά στενά παράθυρα. Οι χιονονιφάδες στροβιλίστηκαν στις παγωμένες ριπές του αέρα, κι η κούπα πέταξε ψηλά και βγήκε από ένα παράθυρο, επανερχόμενη κατόπιν στο χέρι του καθώς ο Ραντ καθόταν στην πολυθρόνα. Για να δούμε πόσο ήρεμη μπορούσε να παραμείνει έχοντας απέναντι της έναν παράφρονα να την κοιτάει. Το σκούρο υγρό ήταν τσάι που είχε βράσει κι είχε γίνει πολύ δυνατό και πικρό, τόσο που τον έκανε να σφίγγει τα δόντια του. Τώρα όμως ήταν ικανοποιητικά ζεστό. Η επιδερμίδα του ανατρίχιασε καθώς οι ριπές του ανέμου ωρύονταν στο δωμάτιο, κάνοντας τις ταπετσαρίες να ανεμίζουν πάνω στους τοίχους, αλλά αυτός βρισκόταν στο Κενό, πολύ μακριά, και το δέρμα αυτό ανήκε σε κάποιον άλλον.
«Η Δάφνινη Κορώνα είναι ωραιότερη από πολλές άλλες», είπε η Κάντσουεϊν με ένα ελαφρό χαμόγελο. Τα στολίδια των μαλλιών της ταλαντεύονταν όποτε φυσούσε αέρας, και μικρά τσουλούφια ξεπετάγονταν από τον κότσο της, αλλά το μόνο που την ένοιαζε ήταν να πιάσει το κεντητό της τσέρκι πριν το παρασύρει ο άνεμος από το τραπέζι. «Προτιμώ αυτό το όνομα. Αλλά μην περιμένεις από μένα να εντυπωσιαστώ με τις κορώνες. Φίλησα κατουρημένες ποδιές δύο βασιλιάδων και τριών βασιλισσών. Όπως καταλαβαίνεις, μόλις τελείωσα μαζί τους δεν ήταν πια κυβερνήτες του τόπου ούτε για μια μέρα, αλλά κατάφερα και τους τράβηξα την προσοχή. Να γιατί δεν με εντυπωσιάζουν οι κορώνες».
Ο Ραντ χαλάρωσε. Το τρίξιμο των δοντιών δεν βοηθούσε καθόλου. Γούρλωσε τα μάτια του, ελπίζοντας να μοιάζει παράφρονας κι όχι απλά έξαλλος. «Οι πιο πολλές Άες Σεντάι αποφεύγουν το Παλάτι του Ήλιου», της είπε. «Εκτός από αυτές που έχουν ορκιστεί πίστη σε μένα κι από τις αιχμάλωτες». Μα το Φως, τι θα έκανε με δαύτες; Όσο οι Σοφές τις κρατούσαν μακριά του όλα πήγαιναν καλά.
«Οι Αελίτες φαίνεται να νομίζουν ότι μπορώ να πηγαινοέρχομαι όπως μου αρέσει», είπε η γυναίκα αδιάφορα, κοιτώντας το τσέρκι που κρατούσε στα χέρια της, λες κι είχε υπ’ όψιν της να πιάσει ξανά το εργόχειρο. «Τέτοιου είδους επουσιώδη ζητήματα όλο και βοηθούν να δοθώ σε κανένα αγόρι. Αν και δυσκολεύομαι να κατανοήσω για ποιον λόγο θα το θεωρούσε κάποιος άξιο, εκτός από τη μητέρα του».
Ο Ραντ κατέβαλε κι άλλη προσπάθεια να μην τρίξει τα δόντια του. Αυτή η γυναίκα όντως του είχε σώσει τη ζωή. Η συμφωνία περιελάμβανε αυτήν, τον Ντάμερ Φλιν και κάμποσους άλλους ακόμα, μαζί με τη Μιν. Ωστόσο, χρωστούσε κάτι ακόμα στην Κάντσουεϊν. Που να καεί. «Επιθυμώ να γίνεις σύμβουλός μου. Είμαι Βασιλιάς του Ίλιαν τώρα πια, κι οι βασιλιάδες έχουν συμβούλους Άες Σεντάι».
Η γυναίκα κοίταξε αποπεμπτικά το στέμμα του. «Όχι βέβαια. Μια σύμβουλος είναι αναγκασμένη πολύ συχνά να βλέπει να γίνονται όλα άνω κάτω εξαιτίας των συμβουλών της, κι αυτό δεν μου ταιριάζει καθόλου. Επιπλέον, πρέπει να παίρνει διαταγές, κάτι στο οποίο είμαι ιδιαίτερα κακή. Δεν υπάρχει καμιά άλλη να κάνει αυτή τη δουλειά; Η Αλάνα, ίσως;»
Ασυναίσθητα, ο Ραντ σηκώθηκε κι ίσιωσε το κορμί του. Γνώριζε, άραγε, για τον δεσμό; Η Μεράνα είχε πει πως ήταν πολύ δύσκολο να της κρατήσεις μυστικά. Όχι. Θα τον απασχολούσε αργότερα κατά πόσον οι «πιστές» του Άες Σεντάι τα μαρτυρούσαν όλα στην Κάντσουεϊν. Μα το Φως, μακάρι να έκανε για μια φορά λάθος η Μιν, κάτι που θεωρούσε εξαιρετικά απίθανο. «Εγώ...» Αδυνατούσε να αναγκάσει τον εαυτό του να της πει ότι την είχε ανάγκη, διστάζεις! «Κι αν δεν ήταν απαραίτητο να πάρεις κάποιον όρκο;»
«Τότε, υποθέτω πως κάτι μπορεί να γίνει», είπε η γυναίκα γεμάτη αμφιβολία, κοιτώντας το καταραμένο το πλέξιμο της. Τον κοίταξε κατάματα, συλλογισμένη. «Ακούγεσαι... ανήσυχος. Δεν μου αρέσει να λέω σε έναν άντρα ότι είναι τρομαγμένος, ακόμα κι αν έχει λόγο να είναι. Ανησυχείς για μια αδελφή που σε παγίδεψε, επειδή δεν κατάφερες να την εξημερώσεις, κάνοντάς την σκυλάκι; Για να δούμε. Μπορώ να σου υποσχεθώ μερικά πράγματα. Ίσως έτσι ηρεμήσεις λίγο. Θεωρώ ότι θα με ακούσεις, φυσικά —κάνε με να χάσω τον χρόνο μου και θα το μετανιώσεις πικρά— αλλά δεν μπορώ να σε αναγκάσω να κάνεις αυτό που θέλω. Επίσης, δεν έχω υπομονή με όσους μου λένε ψέματα —να κάτι άλλο που θα θεωρήσεις μάλλον άβολο— αλλά δεν περιμένω να μου πεις και τα βαθύτερα μυστικά της καρδιάς σου. Α, ναι. Ό,τι κι αν κάνω θα είναι για το δικό σου καλό, όχι για το δικό μου, ούτε για το καλό του Λευκού Πύργου, αποκλειστικά για το δικό σου. Λοιπόν, νιώθεις κάπως λιγότερο φοβισμένος τώρα; Συγγνώμη, λιγότερο ανήσυχος ήθελα να πω».