«Πες στην Ηλαίην...» Ένα πρόσωπο σαν λιανισμένη μαύρη πέτρα στράφηκε προς το μέρος της. Με κάποιον περίεργο τρόπο, τα σαρκώδη χείλη της γυναίκας φαίνονταν λεπτά. Τα μάτια της ήταν μαύρα βότσαλα, επίπεδα και τραχιά. Τι είδους μήνυμα, άραγε, θα μπορούσε να στείλει, για να αποφύγει τη φασαρία και τον πανικό που φοβόταν ότι μπορούσε να δημιουργηθεί; «Πες στην Ηλαίην και στη Νυνάβε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές. Πες τους πως ο εχθρός έρχεται πάντα εκεί που δεν τον περιμένεις. Πρέπει να τους πεις αυτά ακριβώς τα λόγια, χωρίς να παραλείψεις ούτε λέξη». Η Ανεμοσκόπος ένευσε με έκδηλη ανυπομονησία, που δεν μπήκε στον κόπο να κρύψει, αλλά παραδόξως περίμενε την Αβιέντα να την ελευθερώσει προτού κατευθυνθεί διστακτικά προς την πύλη.
Το μονοπάτι κοντά στον οβελίσκο του πύργου ήταν τώρα άδειο, αλλά η Αβιέντα δεν ένιωσε την παραμικρή ανακούφιση. Το πλάσμα θα μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε, ακόμα και να κατευθύνεται στην αυλή των στάβλων. Όποιος κι αν ήταν, ό,τι κι αν ήταν, ήταν επικίνδυνος· δεν επρόκειτο για κάποια φευγαλέα οπτασία της φαντασίας της. Οι τελευταίοι τέσσερις Πρόμαχοι είχαν στηθεί στις τέσσερις γωνίες της πύλης, αποτελώντας τη φρουρά που θα έφευγε τελευταία και, παρά την απέχθειά της για τα ξίφη τους, ήταν ευγνώμων που υπήρχε και κάποιος άλλος πέρα από την ίδια που γνώριζε να χειρίζεται το κοφτερό ατσάλι. Όχι βέβαια ότι απέναντι σε ένα γκόλαμ ή —ακόμη χειρότερα— σ’ έναν Σκιόψυχο θα είχαν περισσότερες ελπίδες από τους υπηρέτες που περίμεναν με τα άλογα έτοιμα. Ή από την ίδια.
Μορφάζοντας, άντλησε Δύναμη, μέχρι που η γλυκύτητα του σαϊντάρ κόντεψε να μεταβληθεί σε πόνο. Λίγο ακόμα, κι ο πόνος θα γινόταν σχεδόν τυφλή αγωνία τις στιγμές που θα αναγκαζόταν να πεθάνει ή να χάσει εντελώς την ικανότητά της. Γιατί αυτές οι γυναίκες έσερναν τα πόδια τους και δεν συντόμευαν λιγάκι; Ίσως δεν ήταν ντροπή να νιώθεις φόβο, αλλά πολύ φοβόταν πως ο δικός της είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπό της.
2
Ξήλωμα
Η Ηλαίην έκανε στην άκρη μόλις πέρασε από την πύλη, αλλά η Νυνάβε βγήκε φουριόζα στο ξέφωτο, διώχνοντας τις καφετιές ακρίδες από το νεκρό γρασίδι και κοιτώντας από δω κι από κει για να εντοπίσει τους Προμάχους. Έναν συγκεκριμένο Πρόμαχο, εν πάση περιπτώσει. Ένα κατακόκκινο πουλί πέρασε σαν αστραπή από το ξέφωτο και χάθηκε. Τίποτε άλλο δεν κουνιόταν εκτός από τις αδελφές· ένας σκίουρος άφησε μια κραυγή κάπου ανάμεσα στα άφυλλα δέντρα κι έπειτα επικράτησε σιωπή. Φαινόταν αδύνατον στην Ηλαίην ότι αυτοί οι τρεις θα μπορούσαν να έχουν περάσει δίχως να αφήσουν πίσω τους ίχνη πλατιά, όπως εκείνα πίσω από τη Νυνάβε, όμως δεν τους έβλεπε πουθενά.
Διαισθάνθηκε την Μπιργκίτε κάπου στα αριστερά της, μάλλον νοτιοδυτικά σκέφτηκε, και μάλιστα της έδινε την αίσθηση πως ήταν αρκετά ικανοποιημένη, χωρίς να αντιμετωπίζει κάποιον άμεσο κίνδυνο. Η Κάρεαν, ως μέρος ενός προστατευτικού κύκλου που είχε συγκεντρωθεί γύρω από τη Σάριθα κι από το Κύπελλο, έγειρε λοξά το κεφάλι της λες κι αφουγκραζόταν κάτι. Προφανώς ο δικός της, ο Σίεριλ, βρισκόταν κάπου στα νοτιοανατολικά. Συνεπώς, ο Λαν ήταν στα βόρεια. Περιέργως, αυτή ήταν κι η κατεύθυνση που παρακολουθούσε η Νυνάβε, μουρμουρίζοντας διαρκώς μέσα από τα δόντια της. Ίσως το ότι ήταν παντρεμένοι της είχε προσδώσει ένα είδος ικανότητας να τον διαισθάνεται. Το πιθανότερο ήταν πως είχε προσέξει κάποιο ίχνος που διέφυγε την προσοχή της Ηλαίην. Η Νυνάβε ήταν τόσο εξοικειωμένη με τη δασοκομία όσο ήταν και με τα βότανα.
Από το σημείο που στεκόταν αρχικά η Ηλαίην, η Αβιέντα ήταν εμφανώς ορατή μέσα από την πύλη κι έμοιαζε να κοιτάζει εξεταστικά τις κορυφές των οροφών του παλατιού σαν να περίμενε ενέδρα. Κρίνοντας από τη στάση της, θα μπορούσε να κουβαλάει επάνω της λόγχες, έτοιμη να ορμήσει στη μάχη με το φόρεμα ιππασίας. Έκανε την Ηλαίην να χαμογελάσει, κρύβοντας την απελπισία της για τα προβλήματα της πύλης, όντας τόσο γενναιότερη από την ίδια. Ταυτόχρονα, όμως, την κατέτρωγε η ανησυχία. Η Αβιέντα ήταν πραγματικά γενναιότερη, και καμία απ’ όσες γνώριζε η Ηλαίην δεν ήταν ικανή να τη συναγωνιστεί. Μπορεί ακόμα και να αποφάσιζε πως το τζι’ε’τόχ απαιτούσε από την ίδια να μείνει και να πολεμήσει όταν η μόνη διέξοδος ήταν η φυγή. Το φως ολόγυρά της έλαμπε με τόση δύναμη, ώστε ήταν προφανές πως η κοπέλα αδυνατούσε να αντλήσει περισσότερο σαϊντάρ. Αν εμφανιζόταν εκείνη τη στιγμή κάποιος από τους Αποδιωγμένους...