Έπρεπε να έχω μείνει μαζί της. Η Ηλαίην απέδιωξε αμέσως τη σκέψη. Όποια δικαιολογία κι αν της προέβαλλε, η Αβιέντα θα ήξερε την αλήθεια και, μερικές φορές, ήταν εύθικτη σαν άντρας. Τις περισσότερες. Ειδικά όταν κάτι είχε να κάνει με την τιμή της. Με έναν αναστεναγμό, η Ηλαίην άφησε τις Άθα’αν Μιέρε να συνωστιστούν γύρω της καθώς συνέχιζαν να παρελαύνουν. Ωστόσο παρέμενε αρκετά κοντά, για να ακούει τις φωνές από την άλλη πλευρά. Αρκετά κοντά, για να σταθεί πλάι στην Αβιέντα μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, αν αυτό χρειαζόταν. Και για έναν άλλο λόγο.
Οι Ανεμοσκόποι πέρασαν με ιεραρχική σειρά, πασχίζοντας να διατηρήσουν τα πρόσωπά τους γαλήνια, αλλά ακόμα κι η Ρενάιλ χαλάρωσε τους σφικτούς της ώμους από τη στιγμή που τα γυμνά της πόδια πάτησαν το ψηλό καφετί γρασίδι. Μερικές ένιωσαν ένα ελαφρύ τρέμουλο, το οποίο κατέπνιξαν αμέσως, ή κοιτούσαν με γουρλωτά μάτια πάνω από τον ώμο τους το άνοιγμα που κρεμόταν στον αέρα. Απαξάπασες κάρφωσαν τα βλέμματά τους στην Ηλαίην καχύποπτα καθώς την προσπερνούσαν, ενώ μια δυο άνοιξαν τα στόματά τους να μιλήσουν, ίσως για να τη ρωτήσουν τι έκανε εκεί ή για να της πουν να παραμερίσει. Η ίδια, από την πλευρά της, ήταν αρκούντως ευχαριστημένη που υπάκουαν με τόση πειθαρχία στις κοφτές εντολές της Ρενάιλ. Σύντομα, θα είχαν την ευκαιρία να πουν στις Άες Σεντάι τι να κάνουν· δεν ήταν ανάγκη να ξεκινήσουν μ’ εκείνη.
Η σκέψη αυτή έκανε το στομάχι της να βουλιάξει κι ο αριθμός τους να κουνήσει το κεφάλι της. Με τις γνώσεις που διέθεταν σχετικά με τον καιρό, μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν σωστά το Κύπελλο, όμως ακόμα κι η Ρενάιλ συμφωνούσε —αν κι απρόθυμα— ότι όσο περισσότερη Δύναμη διοχετευόταν στο Κύπελλο, τόσο πιο πολλές πιθανότητες υπήρχαν να θεραπευτεί ο καιρός. Βέβαια, θα έπρεπε να διοχετευθεί με σχολαστική ακρίβεια, που μπορούσαν να επιτύχουν μόνο μία γυναίκα κατ’ αποκλειστικότητα ή ένας κύκλος. Ένας κύκλος δεκατριών, απαραιτήτως. Και σε αυτές τις δεκατρείς σίγουρα θα συμπεριλαμβάνονταν η Νυνάβε, η Αβιέντα κι η ίδια η Ηλαίην, πιθανόν και μερικές από το Σόι, αλλά η Ρενάιλ σκόπευε να προσπεράσει εκείνο το σημείο της συμφωνίας που έλεγε πως θα τους επέτρεπαν να διδαχθούν κάποιες από τις ικανότητες που θα τις μάθαιναν οι Άες Σεντάι. Η πύλη είχε τεθεί ως πρώτο μέλημα κι η δημιουργία του κύκλου θα ήταν το δεύτερο. Ήταν άξιον απορίας για ποιον λόγο δεν είχε φέρει όλες τις Ανεμοσκόπους στο λιμάνι. Φαντάσου να είχες να αντιμετωπίσεις τριακόσιες ή τετρακόσιες τέτοιες γυναίκες! Η Ηλαίην ευχαρίστησε σιωπηλά τη μοίρα που ήταν μόνο είκοσι.
Ωστόσο, δεν στεκόταν εκεί απλώς και μόνο για να τις μετρήσει. Καθώς οι Ανεμοσκόποι την προσπερνούσαν, ένα μόλις βήμα πιο πέρα, αφέθηκε να αισθανθεί την ισχύ της κάθε γυναίκας ως προς τη Δύναμη. Νωρίτερα, είχε αρκετό χρόνο στη διάθεση της για να προσεγγίσει μια χούφτα από αυτές, παρά τη φασαρία μέχρι να πείσει τη Ρενάιλ να ακολουθήσει. Προφανώς, η ιεραρχική αναρρίχηση για τις Ανεμοσκόπους δεν είχε να κάνει με την ηλικία ή με την ισχύ· η Ρενάιλ δεν ήταν η ισχυρότερη, ούτε καν συμπεριλαμβανόταν στις τρεις ή τέσσερις πρώτες, ενώ κάποια γυναίκα αρκετά κατώτερη, η Σένιν, είχε μαραζωμένα μάγουλα και γκρίζα μαλλιά. Παραδόξως, από τα σημάδια στα αυτιά της φαινόταν πως κάποτε η Σένιν φορούσε περισσότερα από έξι σκουλαρίκια, και πιο βαριά από τα τωρινά.
Η Ηλαίην ταξινομούσε στο μυαλό της μορφές κι ονόματα με μια αυξανόμενη αίσθηση προσωπικής ικανοποίησης. Μπορεί οι Ανεμοσκόποι να είχαν το πάνω χέρι, κι η ίδια με τη Νυνάβε να τα έβρισκαν σκούρα —πολύ σκούρα— απέναντι στην Εγκουέν και στην Αίθουσα του Πύργου μόλις θα γίνονταν γνωστοί οι όροι της συμφωνίας, αλλά καμία από αυτές τις γυναίκες δεν θα κατείχε ιδιαίτερα υψηλή θέση ανάμεσα στις Άες Σεντάι. Σίγουρα όχι χαμηλή, μα ούτε υψηλή. Προσπάθησε να πείσει τον εαυτό της να μη νιώθει αυτάρεσκα —εξάλλου, δεν άλλαζε τίποτα απ’ όσα είχαν συμφωνήσει— αλλά ήταν πολύ δύσκολο. Σε τελική ανάλυση, αυτές ήταν οι καλύτερες που μπορούσαν να παρουσιάσουν οι Άθα’αν. Τουλάχιστον εδώ, στο Έμπου Νταρ. Αλλά, ακόμα κι ήταν Άες Σεντάι μία προς μία, από την Κούριν με το πέτρινο σκοτεινό βλέμμα μέχρι την ίδια τη Ρενάιλ, θα την άκουγαν όταν μιλούσε και θα στέκονταν προσοχή μόλις έμπαινε στο δωμάτιο. Αν ήταν Άες Σεντάι κι αν, φυσικά, συμπεριφέρονταν με τον αρμόζοντα τρόπο.