Αναστενάζοντας, η Ηλαίην τής έδωσε το βραχιόλι-με-τα-δαχτυλίδια κι εκείνη απομακρύνθηκε ψηλαφίζοντας το κόσμημα στο αριστερό της χέρι και φωνάζοντας σε όλους να πάνε στα πόστα τους. Μερικές φορές, ήταν δύσκολο να ξεχωρίσεις τη Νυνάβε που ηγούνταν από τη Νυνάβε που εκφόβιζε. Για όσο, τουλάχιστον, ηγούνταν.
Το Κύπελλο των Ανέμων αναπαυόταν πάνω στο ξετυλιγμένο λευκό ύφασμα, στο κέντρο της λοφοκορυφής. Ένας ρηχός βαρύς δίσκος από καθαρό κρύσταλλο με δύο πόδια διάμετρο, δουλεμένος στο εσωτερικό του με πυκνά περιδινούμενα νέφη. Ένα περίκομψο κομμάτι, απλοϊκό όμως όταν σκεφτόσουν τι μπορούσε να κάνει, τι ήλπιζαν πως μπορούσε να κατορθώσει. Η Νυνάβε πήρε θέση πλάι του, ενώ το ανγκριάλ έκλεισε σφικτά γύρω απ’ τον καρπό της. Κούνησε το χέρι της, δείχνοντας έκπληκτη που οι αλυσίδες δεν την ενοχλούσαν· το κόσμημα ταίριαζε επάνω της σαν γάντι. Οι τρεις γυναίκες του Σογιού βρίσκονταν ήδη εκεί, με την Κίρστιαν και την Γκαρένια να έχουν στριμωχτεί πίσω από την πλάτη της Ρεάνε και να μοιάζουν πιο φοβισμένες από ποτέ — αν αυτό ήταν δυνατόν. Οι Ανεμοσκόποι στέκονταν ακόμα σε παράταξη πίσω από τη Ρενάιλ, περίπου είκοσι βήματα μακριά.
Ανασηκώνοντας τη σκιστή της φούστα, η Ηλαίην συνάντησε την Αβιέντα στο Κύπελλο και κοίταξε καχύποπτα τις Θαλασσινές. Άραγε, είχαν σκοπό να προκαλέσουν φασαρίες; Το φοβόταν αυτό από τη στιγμή που είχε πρωτακούσει για κάποιες γυναίκες στην αγροικία που ίσως ήταν αρκετά ισχυρές για να ενωθούν με τον σύνδεσμο. Οι Άθα’αν Μιέρε διατηρούσαν μια τόσο αυστηρή ιεραρχία, ώστε θα ντρόπιαζαν τον Λευκό Πύργο, κι η παρουσία της Γκαρένια σήμαινε πως η Ρενάιλ ντιν Κάλον Μπλε Άστρο, Ανεμοσκόπος της Κυράς των Πλοίων των Άθα’αν Μιέρε, δεν θα αποτελούσε μέρος του κύκλου. Ήταν ανεπίτρεπτο.
Η Ρενάιλ κοίταξε βλοσυρά κι εξεταστικά τις γυναίκες που είχαν μαζευτεί γύρω από το Κύπελλο. Έμοιαζε να τις ζυγιάζει, υπολογίζοντας τις ικανότητές τους. «Τάλααν ντιν Γκέλυν», γάβγισε ξαφνικά, «λάβε θέση!» Η φωνή της ήταν σαν μαστίγιο! Ακόμα κι η Νυνάβε αναπήδησε.
Η Τάλααν έκανε μια βαθιά υπόκλιση, έφερε το χέρι στην καρδιά της κι έτρεξε στο Κύπελλο. Μόλις έφυγε, η Ρενάιλ γάβγισε ξανά. «Μετάρα ντιν Τζουνάλ, λάβε θέση!» Η Μετάρα, πλαδαρή αλλά στιβαρή, πήρε κι αυτή τον δρόμο της Τάλααν. Καμία από τις δύο μαθητευόμενες δεν ήταν αρκετά ηλικιωμένη για να έχει κερδίσει αυτό που οι Θαλασσινοί αποκαλούσαν «αλατόνομα».
Άπαξ κι άρχισε, η Ρενάιλ συνέχισε να φωνάζει ονόματα με γοργό ρυθμό, στέλνοντας στις θέσεις τους τη Ράινυν κι άλλες δύο Ανεμοσκόπους, οι οποίες κινήθηκαν γρήγορα αλλά όχι τόσο όσο οι μαθητευόμενες. Σύμφωνα με τον αριθμό των μενταγιόν τους, η Νάιμε κι η Ρύσαελ, γυναίκες γεμάτες αξιοπρέπεια και με μια ήπια αύρα εξουσίας, βρίσκονταν υψηλότερα στην ιεραρχία από τη Ράινυν, ήταν ωστόσο εμφανώς πιο αδύναμες. Κατόπιν, η Ρενάιλ έκανε μια παύση, όχι μεγαλύτερη από ένα χτυποκάρδι, κι έπειτα η καταιγιστική λίστα των ονομάτων συνεχίστηκε. «Τεμπρέιλ ντιν Γκέλυν Νότιε Άνεμε, λάβε θέση! Κάιρε ντιν Γκέλυν Ορμητικό Κύμα, αναλαμβάνεις την αρχηγία!»
Η Ηλαίην βίωσε μια στιγμή ανακούφισης, επειδή η Ρενάιλ δεν είχε ονοματίσει την ίδια, που όμως δεν διήρκεσε περισσότερο από την παύση της δεύτερης. Η Τεμπρέιλ με την Κάιρε αντάλλαξαν μια σύντομη ματιά, η μία βλοσυρή κι η άλλη αυτάρεσκη, προτού κατευθυνθούν προς το μέρος του Κυπέλλου. Οκτώ σκουλαρίκια κι ένα πλήθος από μενταγιόν που καλύπτονταν μεταξύ τους ήταν τα χαρακτηριστικά κάθε Ανεμοσκόπου σε μια Κυρά των Κυμάτων Φατρίας. Μόνο η Ρενάιλ ήταν ανώιερή τους και μόνο η Ντορίλε μεταξύ των Θαλασσινών που ήταν μαζεμένες στην κορυφή του λόφου ήταν ισόβαθμή τους. Η Κάιρε με τα χρυσοΰφαντα κίτρινα μετάξια της ήταν ελαφρώς ψηλότερη, ενώ η Τεμπρέιλ με το κεντητό πράσινο φόρεμα ήταν κάπως πιο βλοσυρή. Κι οι δυο τους ήταν κάτι παραπάνω από ευπαρουσίαστες γυναίκες και δεν χρειαζόταν να ακούσεις τα ονόματά τους για να καταλάβεις πως ήταν αδελφές εξ αίματος. Είχαν κι οι δύο εξίσου μεγάλα μάτια, μαύρα σχεδόν, ολόιδια ίσια μύτη και ίδιο θεληματικό πηγούνι. Η Κάιρε ένευσε σιωπηλά προς ένα σημείο στα δεξιά της. Η Τεμπρέιλ παρέμεινε επίσης αμίλητη και δεν δίστασε να σταθεί εκεί που έδειχνε η αδελφή της, αλλά το πρόσωπό της ήταν πέτρινο. Συμπεριλαμβανομένης της ίδιας, ένας κύκλος από δεκατρείς γυναίκες περιέβαλλε το Κύπελλο ακουμπώντας σχεδόν η μία τον ώμο της άλλης. Τα μάτια της Κάιρε σπίθιζαν. Της Τεμπρέιλ φάνταζαν βαριά σαν μολύβι. Η Ηλαίην θυμήθηκε άλλο ένα γνωμικό της Λίνι. Κανένα μαχαίρι δεν είναι τόσο κοφτερό όσο το μίσος μιας αδελφής.