Η έκφραση της Ελάιντα παρέμεινε εξίσου ψυχρή με αυτήν της άλλης γυναίκας· τη χαιρέτησε με ένα αχνό νεύμα, προσποιούμενη πως μελετούσε κάτι χαρτιά στο λουστραρισμένο κουτί. Τα τακτοποίησε ήρεμα και με αργές κινήσεις τα τοποθέτησε ξανά στη θέση τους. Στην πραγματικότητα, δεν είχε διαβάσει λέξη. Το να αφήσει την Αλβιάριν να περιμένει ήταν πικρόχολο, γιατί τόνιζε την ασημαντότητα της δεύτερης, όμως αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να συμπεριφερθεί σε κάποιον που κανονικά θα έπρεπε να την υπηρετεί.
Η επιθυμία κι η απόφαση μιας Άμερλιν ήταν θέσφατο, ο λόγος της αιώνιος νόμος. Ωστόσο, σε πρακτικό επίπεδο, χωρίς την υποστήριξη της Αίθουσας του Πύργου, πολλές από αυτές τις αποφάσεις παρέμεναν στα χαρτιά. Καμιά αδελφή δεν θα τολμούσε να δείξει ανυπακοή σε μια Άμερλιν, όχι άμεσα τουλάχιστον, αν και πολλά διατάγματα απαιτούσαν την εφαρμογή εκατοντάδων άλλων διαδικασιών προκειμένου να πραγματοποιηθούν. Στις καλύτερες των περιπτώσεων, τα θέματα αυτά προχωρούσαν με αργούς ρυθμούς, τόσο αργούς που μερικές φορές ήταν σαν να μην υφίστανται καθόλου, κι αυτό δεν ήταν ό,τι πιο ευχάριστο.
Η Αλβιάριν στεκόταν εκεί, ήρεμη σαν παγωμένη λιμνούλα. Κλείνοντας το κουτί από την Αλτάρα, η Ελάιντα κράτησε έξω το κομμάτι του χαρτιού που θα της έδινε την τελική νίκη. Το ψηλάφισε αφηρημένα με τα δάχτυλά της. Ήταν ένα φυλαχτό. «Μήπως η Τέσλυν κι η Τζολίνε καταδέχτηκαν τελικά να στείλουν νεότερα της ασφαλούς άφιξής τους;»
Ήταν μια υπενθύμιση προς την Αλβιάριν πως καμιά τους δεν έπρεπε να θεωρεί τον εαυτό της απρόσβλητο. Ουδείς νοιαζόταν για το τι συνέβη στο Έμπου Νταρ, κι η Ελάιντα λιγότερο απ' όλους. Η πρωτεύουσα της Αλτάρα θα μπορούσε να χαθεί κάτω από τα κύματα κι, εκτός από τους εμπόρους, να μην το έπαιρνε είδηση κανείς, ούτε καν η υπόλοιπη επαρχία της Αλτάρα. Η Τέσλυν, όμως, ήταν μέλος της Αίθουσας δεκαπέντε σχεδόν χρόνια προτού η Ελάιντα την προστάξει να παραιτηθεί. Αν η Ελάιντα έστελνε μια Καθήμενη -μια Κόκκινη Καθήμενη- η οποία είχε υποστηρίξει την άνοδό της ως πρέσβειρα σε έναν προδιαγεγραμμένο θρόνο, χωρίς κανείς να είναι σίγουρος γιατί, και με δεκάδες φήμες να κυκλοφορούν, τότε θα είχε τη δυνατότητα να αντιτεθεί στον καθένα. Η Τζολίνε ήταν διαφορετική περίπτωση. Είχε κρατήσει την έδρα της για το Πράσινο Άτζα λίγες εβδομάδες μονάχα κι όλοι ήταν σίγουροι πως το Πράσινο την είχε εκλέξει για να αποδείξει πως δεν πτοείται από την καινούργια Άμερλιν, η οποία τής είχε επιβάλει μια τρομερή ποινή. Τέτοια αυθάδεια δεν θα περνούσε έτσι, φυσικά, και δεν πέρασε. Όλοι το ήξεραν.
Ήταν, επίσης, μια υπενθύμιση προς την Αλβιάριν, πως κι εκείνη ήταν ευάλωτη, αλλά η λεπτοκαμωμένη γυναίκα απλώς χαμογέλασε ψυχρά. Όσο η Αίθουσα παρέμενε ως είχε, ήταν όντως απρόσβλητη. Ξεφύλλισε τα χαρτιά που κρατούσε στο χέρι της και τράβηξε ένα. «Δεν υπάρχει κανένα νέο από την Τέσλυν, ούτε από την Τζολίνε, Μητέρα, αν κι από τις ειδήσεις που έχεις λάβει μέχρι τώρα από τους θρόνους...» Το χαμόγελο βάθυνε, πλησιάζοντας επικίνδυνα τη θυμηδία. «Βάλθηκαν όλοι να δουν πόσο τους παίρνει, να διαπιστώσουν αν όντως είσαι τόσο δυνατή όσο... όσο η προκάτοχός σου». Ακόμα κι η Αλβιάριν ήταν αρκετά συνετή ώστε να μην αναφέρει το όνομα της Σάντσε παρουσία της άλλης γυναίκας. Ωστόσο, ήταν αλήθεια: κάθε βασιλιάς και βασίλισσα, ακόμα και μερικοί ευγενείς, έμοιαζαν να δοκιμάζουν τα όρια της αντοχής της. Θα έπρεπε, λοιπόν, να κάνει κάτι προς παραδειγματισμό.
Η Αλβιάριν συνέχισε, κοιτώντας το χαρτί: «Πάντως, έχουμε νέα κι από το Έμπου Νταρ. Μέσω του Γκρίζου Άτζα». Άραγε, είχε δώσει επίτηδες έμφαση για να την κάνει να νιώσει ακόμα πιο άσχημα; «Φαίνεται πως η Ηλαίην Τράκαντ κι η Νυνάβε αλ'Μεάρα βρίσκονται εκεί. Μπλοφάρουν, δίνοντας την εντύπωση αληθινών αδελφών με τις ευχές της επαναστατημένης... πρεσβείας... στη Βασίλισσα Τάυλιν. Υπάρχουν κι άλλες δύο -δεν έχουν αναγνωριστεί ακόμα- που μπορεί να κάνουν το ίδιο. Η λίστα με τους υποστηρικτές των επαναστατών είναι ανολοκλήρωτη. Ίσως να είναι κι απλοί σύντροφοι. Το Γκρίζο Άτζα δεν είναι βέβαιο».
«Μα το Φως, τι δουλειά έχουν στο Έμπου Νταρ;» ρώτησε η Ελάιντα αποπεμπτικά. Η Τέσλυν σίγουρα θα τους είχε αναφέρει αυτό ειδικά. «Το Γκρίζο αφήνει να διαρρεύσουν διάφορες φήμες. Το μήνυμα της Τάρνα ανέφερε πως βρίσκονται μαζί με τους επαναστάτες στο Σαλιντάρ». Η Τάρνα Φάιρ είχε αναφέρει πως κάπου εκεί βρισκόταν κι η Σιουάν Σάντσε, όπως επίσης κι ο Λογκαίν Άμπλαρ, που διέδιδαν αυτά τα αισχρά ψέματα, τα οποία καμιά Κόκκινη αδελφή δεν θα ξέπεφτε να παραδεχτεί, πόσω μάλλον να αρνηθεί. Ήταν τόσο σίγουρο πως η Σάντσε είχε αναμειχθεί σ' αυτήν τη χυδαιότητα, όσο και το ότι ο ήλιος θα έβγαινε αύριο από την ανατολή. Γιατί να μην είχε αποσυρθεί όσο ήταν ακόμα καιρός και να μην πέθαινε με ευπρέπεια, μακριά απ' όλους, όπως οι άλλες σιγανεμένες γυναίκες;