«Κι οι σύμβουλοι που έχεις εδώ;» τον ρώτησε, όταν εκείνος ολοκλήρωσε, αν κι ήξερε ότι δεν ήταν ανάγκη. Η αλήθεια ήταν πως δεν ήταν ανάγκη να μάθει και για τα υπόλοιπα. Τα γεγονότα ήταν πολύ μακρινά, ασήμαντα ίσως, για να επηρεάσουν το Άντορ, απλώς μια τυπική ενημέρωση για το τι συνέβαινε σε μακρινές περιοχές. Ωστόσο, ήταν αναμενόμενο να ρωτήσει, μολονότι αμφότεροι γνώριζαν πως ήξερε ήδη την απάντηση — «μην κάνετε τίποτα»— οπότε οι αποκρίσεις του Νόρυ ήταν άμεσες. Το Μουράντυ ούτε μακριά ήταν, ούτε ασήμαντο θεωρούνταν, αλλά αυτή τη φορά ο άντρας δίστασε και σούφρωσε τα χείλη του. Ο Νόρυ ήταν αργός και μεθοδικός, μα σπανίως διστακτικός.
«Τίποτα όσον αφορά σε αυτό το θέμα, Αρχόντισσά μου», είπε τελικά. «Υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα συμβούλευα έναν απεσταλμένο στον Ρέντραν να προσπαθήσει να τον κάνει να αναθεωρήσει τους σκοπούς και τις απόψεις του. Μπορεί να φοβάται για όσα συμβαίνουν στα βόρεια σύνορα του ή για τις επιδρομές των Αελιτών, για τις οποίες τόσο πολλά ακούγονται. Από την άλλη, παρ’ όλο που ποτέ δεν είχε ιδιαίτερες φιλοδοξίες, ίσως θέλει να επιχειρήσει κάτι στη βόρεια Αλτάρα. Ή στο Άντορ, δεδομένων των συνθηκών. Δυστυχώς...» Σφίγγοντας ακόμη τον φάκελο στο στήθος του, άπλωσε τα χέρια του μπροστά κι αναστέναξε, σαν να ζητούσε συγγνώμη, ή από απόγνωση.
Δυστυχώς, δεν είχε γίνει ακόμα βασίλισσα και κανένας απεσταλμένος εκ μέρους της δεν μπορούσε να πλησιάσει τον Ρέντραν. Αν αποτύγχανε στη διεκδίκηση της κι ο Ρέντραν είχε ήδη δεχθεί τον απεσταλμένο της, ο νικητής μπορεί να άδραχνε την ευκαιρία και να θέριζε το Μουράντυ για να του δώσει ένα μάθημα, ενώ ο Άρχοντας Λούαν μαζί με τους υπόλοιπους θα είχαν απλωθεί ήδη στην επικράτεια. Βέβαια, η Ηλαίην ήταν καλύτερα ενημερωμένη απ’ ό,τι ο Αρχιγραμματέας, εξαιτίας της Εγκουέν. Δεν σκόπευε να αποκαλύψει την πηγή της, αλλά αποφάσισε να τον καθησυχάσει. Να γιατί είχε ζαρώσει το στόμα του: επειδή ήξερε τι έπρεπε να γίνει, αλλά ήταν ανίκανος να βρει τρόπο για να το κάνει.
«Γνωρίζω πολύ καλά ποιοι είναι οι στόχοι του Ρέντραν, Αφέντη Νόρυ. Στοχεύει στο ίδιο το Μουράντυ. Οι Αντορινοί στο Μουράντυ έχουν αποδεχθεί τους όρκους από τους Μουραντιανούς ευγενείς στον Βορρά, κι αυτό προξενεί αναστάτωση στους υπόλοιπους. Υπάρχει επίσης μια μεγάλη ομάδα μισθοφόρων —Δρακορκισμένοι στην πραγματικότητα, αλλά ο Ρέντραν νομίζει πως είναι μισθοφόροι— τους οποίους πήρε κρυφά στη δούλεψη του κι αποτελούν διαρκή απειλή, ακόμα κι όταν φύγουν οι άλλοι στρατοί. Σκοπεύει να κάνει χρήση όλων αυτών των απειλών, για να δέσει τους ευγενείς, έτσι ώστε ο καθένας ξεχωριστά να φοβάται να απομακρυνθεί όταν εκλείψουν οι άλλες απειλές. Αν πετύχουν τα σχέδια του, ίσως αποτελέσει μελλοντικό πρόβλημα —αν μη τι άλλο, θα θέλει πίσω εκείνες τις βόρειες περιοχές— αλλά, προς το παρόν, δεν αποτελεί πρόβλημα για το Άντορ».
Τα μάτια του Νόρυ γούρλωσαν κι έγειρε το κεφάλι του πρώτα από τη μια μεριά κι έπειτα από την άλλη, κοιτώντας την εξεταστικά. Έβρεξε τα χείλη του πριν μιλήσει. «Αυτό εξηγεί πολλά, Αρχόντισσά μου. Ναι, ναι, θα μπορούσε». Άγγιξε ξανά τα χείλη του με τη γλώσσα. «Υπάρχει και κάτι άλλο που ανέφερε ο σύνδεσμός μου στην Καιρχίν κι... εμμ... ξέχασα να αναφέρω. Όπως ίσως ξέρετε, η πρόθεσή σας να διεκδικήσετε τον Θρόνο του Ήλιου είναι πασίγνωστη κι έχει ευρεία υποστήριξη. Φαίνεται πως πολλοί Καιρχινοί μιλούν ανοιχτά για την έλευσή τους στο Άντορ, για να σας βοηθήσουν στην κατάκτηση του Θρόνου του Λιονταριού, ώστε να μπορέσετε να πάρετε τον Θρόνο του Ήλιου συντομότερα. Δεν νομίζω πως χρειάζεστε τις συμβουλές μου σχετικά με αυτές τις προσφορές».
Η Ηλαίην ένευσε, αρκετά καταδεκτικά δεδομένων των συνθηκών. Η βοήθεια από την Καιρχίν θα ήταν χειρότερη από τους μισθοφόρους, αφού Άντορ και Καιρχίν είχαν μεγάλο παρελθόν πολεμικών αναμετρήσεων μεταξύ τους. Ο Χάλγουιν Νόρυ δεν το είχε ξεχάσει. Ποτέ δεν ξεχνούσε τίποτα. Άρα, γιατί αποφάσισε να της μιλήσει, αντί να την αφήσει να εκπλαγεί από την έλευση των υποστηρικτών της από την Καιρχίν; Μήπως τον είχε εντυπωσιάσει η επίδειξη γνώσεων εκ μέρους της; Ή μήπως φοβόταν ότι θα το μάθαινε, αν της το κρατούσε μυστικό; Την περίμενε υπομονετικά να μιλήσει, σαν αποκαμωμένος ερωδιός που περιμένει... κάποιο ψάρι;
«Ετοίμασε μια επιστολή, για να την υπογράψω και να τη σφραγίσω, Αφέντη Νόρυ, η οποία θα σταλεί σε κάθε Μείζονα Οίκο της Καιρχίν. Κατ’ αρχάς, κατάστησε σαφές το αναφαίρετο δικαίωμά μου στον Θρόνο του Ήλιου ως θυγατέρα του Τάρινγκεηλ Ντέημοντρεντ κι ανάφερε ότι θα έρθω για να προβώ στη διεκδίκηση του όταν ηρεμήσει κάπως η κατάσταση στο Άντορ. Πες ότι δεν θα φέρω στρατό μαζί μου, μια και γνωρίζω πολύ καλά ότι οι Αντορινοί στρατιώτες στο έδαφος της Καιρχίν θα γίνουν αφορμή να στραφεί όλος ο πληθυσμός εναντίον μου, και δικαίως. Ολοκλήρωσε με την ευγνωμοσύνη μου για την υποστήριξη του έργου μου από πολλούς Καιρχινούς, και με την ελπίδα μου, ότι οποιαδήποτε διένεξη με την Καιρχίν μπορεί να επιλυθεί ειρηνικά». Οι ευφυείς θα αντιλαμβάνονταν το μήνυμα πίσω από τις λέξεις και, με λίγη τύχη, θα τα εξηγούσαν σε όσους δεν ήταν τόσο έξυπνοι.