Τώρα μάλιστα. Τα είχε σκεφτεί όλα. Καμιά εικοσαριά; Θα έπρεπε να έχει από κοντά την Μπιργκίτε, μη τυχόν και το νούμερο ανέβαινε στις πενήντα ή και παραπάνω. Ικανές να τη φρουρούν καλύτερα από τους άντρες. Η Ηλαίην μόρφασε. Αυτό σήμαινε πως θα είχε φρουρούς ακόμα και στο μπάνιο. «Είμαι σίγουρη πως η Κάσεϊλ θα τα καταφέρει μια χαρά. Μια σημαιοφόρος μπορεί να τα βγάλει πέρα με είκοσι φύλακες». Ήταν επίσης σίγουρη πως μπορούσε να δώσει στην Κάσεϊλ να καταλάβει ότι ήταν αναγκαία η διακριτικότητα. Και να κρατάει τις φρουρούς έξω όσο θα έκανε μπάνιο. «Κι αυτός ο άντρας που περνούσε απ’ έξω την κατάλληλη στιγμή, Μέλαρ — πώς τον είπες; Τι ξέρεις γι’ αυτόν, Μπιργκίτε;»
«Ντόιλιν Μέλαρ», είπε αργά η Μπιργκίτε, και τα φρύδια της τραβήχτηκαν κάτω, σχηματίζοντας μια απότομη γωνία. «Ψυχρός τύπος, αν και χαμογελάει πολύ, ειδικά σε γυναίκες. Κορτάρει τις υπηρέτριες κι, απ’ όσο ξέρω, τις πιο πολλές τις τουμπάρει —του αρέσει να μιλάει για τις "κατακτήσεις" του— αλλά δεν σε πιέζει, αν τυχόν αρνηθείς. Ισχυρίζεται πως έχει δουλέψει ως φύλακας σε έμπορο, έπειτα μισθοφόρος και τώρα Κυνηγός του Κέρατος. Σίγουρα είναι αρκετά επιδέξιος για να τον κάνω υπολοχαγό. Είναι Αντορινός, από κάπου δυτικά, κοντά στο Μπάερλον. Λέει πως πολέμησε για τη μητέρα σου κατά τη διάρκεια της Διαδοχής, αν κι εκείνη την εποχή θα πρέπει να ήταν μικρός ακόμα. Εν πάση περιπτώσει, γνωρίζει τις σωστές απαντήσεις —το ήλεγξα— άρα ίσως να ήταν ανακατεμένος. Οι μισθοφόροι λένε ψέματα για το παρελθόν τους χωρίς δεύτερη σκέψη».
Σταυρώνοντας τα χέρια της κάτω από το στήθος της, η Ηλαίην συλλογίστηκε κάποια πράγματα σχετικά με τον Ντόιλιν Μέλαρ. Το μόνο που θυμόταν ήταν η ανάμνηση ενός νευρώδους άντρα με τραχύ πρόσωπο να πνίγει έναν από τους επιτιθέμενους παλεύοντας πάνω από το δηλητηριασμένο εγχειρίδιο. Ενός άντρα με ικανότητες στρατιώτη, αρκετές για να τον κάνει η Μπιργκίτε αξιωματικό. Φρόντιζε, έτσι ώστε όσο το δυνατόν περισσότεροι αξιοματικοί να ήταν, αν μη τι άλλο, Αντορινοί. Μια διάσωση της τελευταίας στιγμής, ένας άντρας εναντίον τριών κι ένα ξίφος που εκσφενδονίστηκε στο δωμάτιο σαν ακόντιο. Ναι, πράγματι έμοιαζε με ιστορία βάρδου. «Του αξίζει η αρμόζουσα ανταμοιβή. Μια προαγωγή σε Αρχηγό γενικού προστάγματος των σωματοφυλάκων μου, Μπιργκίτε. Η Κάσεϊλ μπορεί να γίνει υπαρχηγός».
«Είσαι παλαβή;» ξέσπασε η Νυνάβε, αλλά η Ηλαίην τής έκανε νόημα να σωπάσει.
«Θα νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια ξέροντας πως είναι εκεί, Νυνάβε. Σίγουρα δεν θα προσπαθήσει να φλερτάρει εμένα, όχι όταν έχει γύρω του την Κάσεϊλ κι άλλες είκοσι φρουρούς σαν αυτή. Με τη φήμη που έχει βγάλει, θα τον παρακολουθούν σαν γεράκια. Πόσες είπες, Μπιργκίτε; Είκοσι; Μέχρι εκεί, καλά είναι».
«Είκοσι», είπε η Μπιργκίτε αφηρημένα. «Ή περίπου». Ωστόσο, δεν υπήρχε τίποτα που να υποδηλώνει αφηρημάδα στο βλέμμα που κάρφωσε στην Ηλαίην. Έγειρε έντονα μπροστά, με τα χέρια ακουμπισμένα πάνω στα γόνατά της. «Υποθέτω πως ξέρεις τι κάνεις». Ωραία. Για μια φορά, θα συμπεριφερόταν ως αληθινή Πρόμαχος αντί να καβγαδίζει. «Ο Φρουρός-Υπολοχαγός Μέλαρ γίνεται Φρουρός-Αρχηγός Μέλαρ, επειδή έσωσε τη ζωή της Κόρης-Διαδόχου, κάτι που θα τον κάνει να καυχιέται ακόμα περισσότερο. Εκτός αν νομίζεις πως είναι καλύτερο να το κρατήσουμε μυστικό».
Η Ηλαίην κούνησε το κεφάλι της. «Όχι, όχι, καθόλου. Ας το μάθει όλη η πόλη. Κάποιος προσπάθησε να με δολοφονήσει κι ο Υπολοχαγός-Αρχηγός Μέλαρ μου έσωσε τη ζωή. Το θέμα του δηλητηρίου, όμως, θα το κρατήσουμε μυστικό. Όλο και κάποιου μπορεί να του ξεφύγει κάτι».