Αναστενάζοντας, η Σιάιν έγειρε πίσω και σταύρωσε τα πόδια της, τινάζοντας νωχελικά το ένα πέλμα με το γοβάκι. Γιατί οι άνθρωποι πάντα νομίζουν πως δεν ξέρεις όσα αυτοί; Ο κόσμος ήταν γεμάτος ηλίθιους! «Η Μογκέντιεν σε διέταξε να με υπακούς, Μάριλιν. Το ξέρω επειδή μου το είπε ο Μοριντίν. Το είπε εμμέσως, αλλά νομίζω ότι, μόλις κουνάει το δαχτυλάκι του, η Μογκέντιεν πετάγεται μέχρι εκεί πάνω». Ήταν επικίνδυνο να μιλάει κανείς με αυτόν τον τρόπο για τους Εκλεκτούς, αλλά έπρεπε να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα. «Θες να μου ξαναπείς τι δεν θα έκανες;»
Η στενοπρόσωπη Άες Σεντάι έγλειψε τα χείλη της κι έριξε άλλη μία ματιά στη Φάλιον. Άραγε, η γυναίκα φοβόταν μήπως η ίδια κατέληγε έτσι; Η αλήθεια ήταν πως η Σιάιν θα μπορούσε σε δευτερόλεπτα να ανταλλάξει τη Φάλιον με μια υπηρέτρια κατάλληλη για αρχόντισσα. Τέλος πάντων, όσο έφερνε εις πέρας και τις υπόλοιπες υπηρεσίες της, δεν υπήρχε θέμα. Το πιθανότερο, άλλωστε, ήταν πως αμφότερες θα έπρεπε να πεθάνουν στο τέλος αυτής της ιστορίας. Η Σιάιν δεν ήθελε να αφήνει εκκρεμότητες.
«Δεν είπα ψέματα ως προς αυτό», είπε αργά η Μάριλιν. «Όντως δεν θα έκανα ούτε δέκα βήματα. Υπάρχει, εντούτοις, ήδη μια γυναίκα εντός του Παλατιού. Μπορεί να κάνει όσα χρειάζεσαι. Ωστόσο, θα πάρει λίγο καιρό για να έρθουμε σε επαφή μαζί της».
«Απλώς φρόντισε να μην πάρει πολύ χρόνο, Μάριλιν». Ώστε, κάποια από τις αδελφές στο Παλάτι ανήκε στο Μαύρο Άτζα, ε; Βέβαια, θα έπρεπε να είναι Άες Σεντάι, όχι απλώς Σκοτεινόφιλη για να κάνει όσα χρειαζόταν η Σιάιν.
Η πόρτα άνοιξε κι ο Μούρελιν έριξε ένα ερωτηματικό βλέμμα στο εσωτερικό, με τον βαρύ και μυώδη όγκο του να κλείνει σχεδόν την είσοδο. Λίγο πιο πέρα, η γυναίκα διέκρινε κι έναν άλλον άντρα. Με ένα της νεύμα, ο Μούρελιν έκανε στην άκρη κι ένευσε στον Ντάβεντ Χάνλον να περάσει μέσα, κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Ο Χάνλον ήταν σκεπασμένος με έναν μαύρο χιτώνα, από τον οποίο έβγαλε το ένα χέρι του σαν φίδι, για να χουφτώσει τα πισινά της Φάλιον μέσα από το φόρεμά της. Εκείνη τον αγριοκοίταξε με πικρία, αλλά δεν απομακρύνθηκε. Ο Χάνλον αποτελούσε μέρος της τιμωρίας της, ωστόσο η Σιάιν δεν είχε καμιά όρεξη να τον βλέπει να πασπατεύει τη γυναίκα.
«Άσ’ τα αυτά γι’ αργότερα», τον διέταξε. «Πέτυχε;» Ένα πλατύ χαμόγελο χώρισε στα δυο το πρόσωπό του που έμοιαζε με τσεκούρι. «Όλα έγιναν όπως τα σχεδίασα, φυσικά». Πέταξε πάνω από τον ώμο του μια πτυχή του μανδύα, αποκαλύπτοντας πάνω στο κόκκινο πανωφόρι του χρυσά σιρίτια, δηλωτικά του βαθμού του. «Μιλάς στον Αρχηγό της Βασιλικής Σωματοφυλακής».
11
Ιδέες Μεγάλης Σημασίας
Χωρίς να ρίξει καν ματιά, ο Ραντ διάβηκε την πόλη και βγήκε σε ένα μεγάλο, σκοτεινό δωμάτιο. Η υπερπροσπάθεια να κρατήσει την ύφανση και να καταπολεμήσει το σαϊντίν, τον έκανε να τρικλίζει· ήθελε να βάλει τα χέρια στο στόμα του, να διπλωθεί στα δύο και να κάνει εμετό πάνω στα ρούχα του. Με το ζόρι κρατιόταν όρθιος. Ελάχιστο φως περνούσε μέσα από τις σχισμές ανάμεσα στα παντζούρια των λιγοστών, μικρών παραθύρων ψηλά σε έναν τοίχο, μόλις αρκετό για να βλέπει, χρησιμοποιώντας τη Δύναμη μέσα του. Διάφορα έπιπλα και μεγάλα αντικείμενα καλυμμένα με υφάσματα γέμιζαν τον χώρο, ενώ εδώ κι εκεί υπήρχαν σκόρπια βαρέλια από εκείνα που χρησιμοποιούν για την αποθήκευση πήλινων σκευών, κιβώτια ποικίλων μορφών και μεγεθών, κουτιά, καφάσια και μπιχλιμπίδια. Στενά διαδρομάκια, πλάτους ενός-δύο βημάτων, ήταν οι μόνοι ελεύθεροι χώροι. Είχε σιγουρευτεί πως δεν θα έβρισκε υπηρέτες να ψάχνουν κάτι ή να καθαρίζουν. Ο ψηλότερος όροφος του Βασιλικού Παλατιού είχε κάμποσες τέτοιες αποθήκες, που έμοιαζαν με σοφίτες τεράστιων αγροτόσπιτων, ολότελα ξεχασμένες. Άλλωστε, ο ίδιος ήταν τα’βίρεν. Πάλι καλά που δεν υπήρχε κανείς παρών όταν άνοιξε η πύλη. Η μία άκρη της είχε κόψει τη γωνία από ένα άδειο σεντούκι, τυλιγμένο με ένα κουρελιασμένο και σάπιο δέρμα, ενώ η άλλη άκρη είχε ξυρίσει κατά μήκος την επιφάνεια ενός μακρόστενου, ένθετου τραπεζιού, φορτωμένου με βάζα και ξύλινα κουτιά, κάνοντάς τη να μοιάζει με λείο γυαλί. Ίσως κάποια Βασίλισσα του Άντορ να είχε φάει σε αυτό το τραπέζι, έναν ή δύο αιώνες πριν.
Έναν ή δύο αιώνες πριν, γέλασε βαριά ο Λουζ Θέριν μέσα στο κεφάλι του. Πολύς καιρός. Για την αγάπη του Φωτός, πάμε να φύγουμε! Εδώ είναι το Χάσμα του Χαμού! Η φωνή έφθινε ολοένα καθώς ο άντρας κατέφυγε στα βάθη του νου του Ραντ.