Για πρώτη φορά, το ύψος του δεν τραβούσε την προσοχή. Στο Φαρ Μάντινγκ υπήρχαν κάμποσοι ψηλοί άντρες, εκ των οποίων ελάχιστοι ντόπιοι. Ο ίδιος ο Μάνελ Ρόσεντ ήταν μόλις ένα χέρι πιο κοντός από τον Ραντ. Ο Ραντ παρέμενε αρκετά πιο πίσω, αφήνοντας τον κόσμο και τα ατομικά φορεία να περνούν ανάμεσά τους, κρύβοντας μερικές φορές το θήραμά του. Έχοντας βάψει τα μαλλιά του μαύρα με βότανα που του είχε προμηθεύσει η Νυνάβε, αμφέβαλλε αν ο αποστάτης Άσα’μαν θα τον αντιλαμβανόταν, ακόμα κι αν γύριζε να κοιτάξει. Από τη μεριά του, δεν ανησυχούσε μήπως έχανε τον Ρόσεντ. Οι περισσότεροι ντόπιοι φορούσαν απαλά χρώματα, με λαμπερά στολίδια γύρω από το στήθος και τους ώμους, οι δε ευκατάστατοι ίσως διέθεταν πιάστρες για τα μαλλιά γεμάτες πετράδια, οι ξενομερίτες έμποροι όμως αρκούνταν σε απλή και σεμνή ενδυμασία, έτσι που να μη δείχνουν υπέρ το δέον πλούσιοι, ενώ οι φρουροί κι οι οδηγοί τους ήταν τυλιγμένοι σε τραχιά μάλλινα. Το κατακόκκινο μεταξωτό πανωφόρι του Ρόσεντ ξεχώριζε. Βάδιζε στην πλατεία, με αγέρωχο, βασιλικό βήμα, με το ένα του χέρι να ακουμπάει ανάλαφρα στη λαβή του ξίφους του και με τον μανδύα με τη γούνινη επένδυση να ανεμίζει από τον δυνατό αέρα. Ήταν ανόητος. Ο μανδύας που ανέμιζε και το ξίφος του μπορούσαν εύκολα να τραβήξουν την προσοχή. Τα μακριά, γυριστά μουστάκια του μαρτυρούσαν ότι ήταν Μουραντιανός, που θα έπρεπε να τουρτουρίζει όπως οποιοδήποτε ανθρώπινο ον, κι αυτό το σπαθί... Πράγματι, ήταν εντελώς άμυαλος κι ανόητος.
Εσύ είσαι ο ανόητος, που ήρθες μέχρις εδώ, ακούστηκε η ξέπνοη κι άγρια φωνή του Λουζ Θέριν μέσα στο μυαλό του. Τρέλα! Παράνοια! Πρέπει να φύγουμε! Να φύγουμε!
Αγνοώντας τη φωνή, ο Ραντ έσφιξε πιότερο τα εφαρμοστά του γάντια και διατήρησε έναν σταθερό βηματισμό πίσω από τον Ρόσεντ. Αρκετοί από τους Φρουρούς του Δρόμου, στην πλατεία, τον παρακολουθούσαν. Οι ξένοι θεωρούνταν ταραχοποιοί και θερμοκέφαλοι, κι οι Μουραντιανοί είχαν κακή φήμη. Ένας ξένος που έχει μαζί του ξίφος τραβούσε πάντα την προσοχή των Φρουρών. Πάλι καλά που ο Ραντ είχε αποφασίσει να αφήσει το δικό του στο πανδοχείο, με τη Μιν, η εικόνα της οποίας φώλιαζε τώρα στο πίσω μέρος του μυαλού του, εντονότερη από την εικόνα της Ηλαίην, της Αβιέντα ή της Αλάνα. Ελάχιστα πρόσεχε τον κόσμο, γύρω του. Η Μιν έμοιαζε ζωντανή μέσα του.
Καθώς ο Ρόσεντ άφηνε την Αμχάρα, προχωρώντας βαθύτερα στο εσωτερικό της πόλης, ένα σμήνος περιστέρια σηκώθηκε πεταρίζοντας από τις οροφές, αλλά αντί να κάνουν τις αλάνθαστες βουτιές που τα ύψωναν στον ουρανό, τα πουλιά άρχισαν να πέφτουν με δύναμη το ένα πάνω στο άλλο, και μερικά τσακίστηκαν φτερουγίζοντας στο λιθόστρωτο. Ο κόσμος έμεινε με το στόμα ανοικτό, το ίδιο κι οι Φρουροί του Δρόμου, που ένα λεπτό πριν παρακολουθούσαν επίμονα τον Ρόσεντ. Ο άντρας δεν είχε ρίξει ματιά πίσω του, αλλά ούτως ή άλλως δεν είχε ιδιαίτερη σημασία. Γνώριζε ότι ο Ραντ βρισκόταν στην πόλη, χωρίς να χρειαστεί να δει τα αποτελέσματα της παρουσίας ενός τα’βίρεν, αλλιώς δεν θα ήταν εκεί.
Ακολουθώντας τον Ρόσεντ στην Οδό Χαράς, που στην πραγματικότητα ήταν δύο φαρδιές ευθείες χωρισμένες από μια προσεγμένη σειρά άφυλλων δέντρων με γκρίζους κορμούς, ο Ραντ χαμογέλασε. Ο Ρόσεντ κι οι φίλοι του θεωρούσαν εαυτούς εξαιρετικά έξυπνους. Ίσως είχαν ανακαλύψει τον χάρτη της βορεινής πλευράς των Πεδιάδων του Μαρέντο τοποθετημένο ανάποδα στα ράφια στην Πέτρα του Δακρύου, ή το βιβλίο σχετικά με τις πόλεις του Νότου βαλμένο σε άλλο ράφι, στη βιβλιοθήκη του παλατιού Αεσντάισαρ, στο Τσάτσιν, ή κάποια άλλη από τις ενδείξεις που είχε αφήσει πίσω του. Πάνω στη βιασύνη του, κάποιος ίσως κάνει μερικά λαθάκια, αλλά δύο ή τρία μαζεμένα ήταν αρκετά για να υποδείξουν το Φαρ Μάντινγκ. Ο Ρόσεντ κι οι υπόλοιποι τα διέκριναν πολύ γρήγορα, γρηγορότερα απ’ όσο περίμενε, αλλιώς θα ζητούσαν τη βοήθεια κάποιου άλλου για να τους τα υποδείξει. Όπως και να έχει, λίγη σημασία είχε πια.
Δεν ήταν σίγουρος γιατί ο Μουραντιανός είχε έρθει νωρίτερα από τους άλλους, αλλά ήξερε ότι σύντομα θα έρχονταν ο Τόρβαλ με τον Ντασίβα κι ο Γκέντγουιν με τον Κίσμαν, για να αποτελειώσουν ό,τι είχαν αφήσει μισό στην Καιρχίν. Κρίμα που κανείς από τους Αποδιωγμένους δεν ήταν αρκετά ανόητος για να τον κυνηγήσει εδώ. Απλώς έστελναν τους άλλους να κάνουν τη δουλειά. Ήθελε να σκοτώσει τον Ρόσεντ πριν καταφθάσουν οι υπόλοιποι, αν γινόταν. Ακόμα κι εδώ, που λίγο-πολύ ήταν όλοι τους στην ίδια μοίρα, ίσως θα ήταν καλύτερα να αποκτήσει το πλεονέκτημα. Ο Ρόσεντ βρισκόταν εδώ και δύο μέρες στο Φαρ Μάντινγκ, ρωτώντας εδώ κι εκεί για έναν ψηλό κοκκινομάλλη, κορδωμένος σαν να μην τον απασχολούσε τίποτα στον κόσμο. Είχε παρατηρήσει κάμποσους που λίγο-πολύ ανταποκρίνονταν στην περιγραφή του, αλλά εξακολουθούσε να πιστεύει πως ήταν ο κυνηγός κι όχι το θήραμα.