«Επειδή εσύ μου το έκανες δια της βίας, Αλάνα», αποκρίθηκε ψυχρά ο Ραντ. «Αν το ήξεραν κι άλλες αδελφές, εσύ θα μαστιγωνόσουν». Η Μιν τού είχε πει κάποτε πως μπορούσε να εμπιστεύεται την Αλάνα και πως είχε «στο χέρι» την Πράσινη και τέσσερις άλλες αδελφές. Όντως την εμπιστευόταν, και μάλιστα με έναν περίεργο τρόπο, αλλά τον είχε κι η Αλάνα «στο χέρι», κάτι που ο ίδιος δεν ήθελε. «Ελευθέρωσε με, και θα αρνηθώ ότι συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο». Δεν είχε ιδέα αν αυτό ήταν εφικτό, μέχρι που ο Λαν τού μίλησε σχετικά με τον εαυτό του και τη Μυρέλ. «Ελευθέρωσε με, και σε απαλλάσσω από τον όρκο σου».
Τα κύματα του θυμού που έρρεαν μέσω του δεσμού μειώθηκαν χωρίς να εξαφανιστούν εντελώς, αλλά το πρόσωπό της χαλάρωσε κι η φωνή της ηρέμησε. «Μου πονάς τον καρπό».
Το ήξερε. Ένιωθε κι ο ίδιος τον πόνο μέσα από τον δεσμό. Την άφησε, κι η γυναίκα έτριψε τον καρπό της πολύ πιο επιδηκτικά απ’ όσο θα δικαιολογούσε ο πόνος που αισθανόταν. Εξακολουθώντας να τρίβει τον καρπό της, κάθισε στο δεύτερο κάθισμα και σταύρωσε τα πόδια της. Έμοιαζε σαν να είχε πέσει σε περιουλλογή.
«Σκέφτηκα σοβαρά την περίπτωση να αποδεσμευτούμε», είπε τελικά. «Για την ακρίβεια, την ονειρευόμουν». Άφησε ένα αχνό κι αξιοθρήνητο γελάκι. «Έφτασα στο σημείο να ζητήσω από την Κάντσουεϊν να της μεταφέρω τον δεσμό. Αυτό και μόνο, δείχνει πόσο απελπισμένη ήμουν. Πάντως, αν υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορεί να σε χειριστεί, αυτός είναι η Κάντσουεϊν. Μόνο που αρνήθηκε. Έγινε έξαλλη, επειδή το πρότεινα δίχως να σε ρωτήσω, μα ακόμα κι αν συμφωνούσες, εκείνη πάλι θα αρνούνταν». Άπλωσε τα χέρια της. «Οπότε, είσαι δικός μου». Η έκφραση του προσώπου της δεν είχε αλλάξει στο ελάχιστο, αλλά με το που πρόφερε αυτά τα λόγια, η χαρά άστραψε πάλι. «Με όποιον τρόπο κι αν σε απέκτησα, δεν παύεις να είσαι ο Πρόμαχός μου, κι έχω ευθύνη απέναντι σου. Ευθύνη εξίσου ισχυρή με τον όρκο που έδωσα να σε υπακούω. Άρα, δεν πρόκειται να σε ελευθέρωσω για να σε δεσμεύσει καμιά άλλη, εκτός κι αν ξέρω ότι μπορεί να σε χειριστεί καλά. Ποια σε δέσμευσε; Αν είναι τόσο ικανή, θα σε αφήσω να πας μαζί της».
Και μόνο η πιθανότητα να δεχθεί τον δεσμό του η Κάντσουεϊν, προκαλούσε ανατριχίλες στη ραχοκοκαλιά του Ραντ. Η Αλάνα δεν κατάφερε ποτέ να τον ελέγξει με τον δεσμό, κι ο ίδιος δεν πίστευε ότι μπορούσε να το καταφέρει οποιαδήποτε άλλη αδελφή, αλλά δεν σκόπευε να το ρισκάρει με την Κάντσουεϊν. Μα το Φως!
«Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν νοιάζεται για μένα;» τη ρώτησε απαιτητικά αντί να απαντήσει στην ερώτησή της. Άσχετα αν της είχε εμπιστοσύνη ή όχι, θα φρόντιζε να μη μάθει κανείς την απάντηση. Όσα είχαν κάνει η Ηλαίην, η Μιν κι η Αβιέντα ίσως επιτρέπονταν από τον νόμο του Πύργου, ωστόσο ο φόβος της τιμωρίας από τις υπόλοιπες Άες Σεντάι θα ήταν το λιγότερο που θα τις απασχολούσε, αν τυχόν μαθευόταν πως ήταν δεσμευμένες μαζί του με αυτόν τον τρόπο. Ο Ραντ κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και στριφογύρισε στα χέρια του το φλάουτο. «Κι επειδή αρνήθηκε τον δεσμό μου; Ίσως δεν είναι τόσο αδιάφορη για τις συνέπειες όσο εσύ. Ήρθε μαζί μου στην Καιρχίν κι ο μόνος λόγος που έμεινε παραπάνω ήμουν εγώ. Θα πρέπει, δηλαδή, να το χάψω ότι αποφάσισε να επισκεφθεί κάποιους φίλους της ενόσω ήμουν κι εγώ παρών; Σε έφερε μέχρι το Φαρ Μάντινγκ, για να μπορέσει να με ξετρυπώσει».
«Ραντ, ήθελε να ξέρει πού βρίσκεσαι σε καθημερινή βάση», είπε η Αλάνα αποπεμπτικά, «αλλά αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω κι ένας βοσκός στο Σελέισιν που να μην αναρωτιέται που βρίσκεσαι. Όλος ο κόσμος θέλει να το ξέρει. Γνωρίζω πως ήσουν κάπου στον Νότο, αμετακίνητος για μέρες. Όλα αυτά τελείωσαν. Όταν ανακάλυψα πως αυτή κι η Βέριν έρχονταν προς τα εδώ, χρειάστηκε να την παρακαλέσω —γονατιστή!— να με πάρει μαζί. Ωστόσο, ούτε εγώ ήξερα πως ήσουν εδώ, μέχρι που πέρασα την πύλη, στους λόφους πάνω από την πόλη. Πριν από αυτό, νόμιζα πως θα χρειαζόταν να Ταξιδέψω τον μισό δρόμο έως το Δάκρυ για να σε βρω. Η Κάντσουεϊν με δίδαξε μόλις φτάσαμε εδώ, οπότε μη νομίζεις πως μπορείς να με αποφύγεις έτσι εύκολα στο άμεσο μέλλον».
Η Κάντσουεϊν είχε μάθει στην Αλάνα να Ταξιδεύει; Ναι, αλλά το ποιος είχε διδάξει την Κάντσουεϊν παρέμενε άγνωστο. Βέβαια, υπέθετε ότι δεν είχε ιδιαίτερη σημασία. «Κι ο Ντάμερ με τους άλλους δύο επέτρεψαν στους εαυτούς τους να δεσμευθούν; Ή μήπως εκείνες οι αδελφές τούς πήραν με το "έτσι θέλω", όπως πήρες εσύ εμένα;»
Ένα ελαφρύ φούντωμα κηλίδωσε τα μάγουλά της, αλλά η φωνή της παρέμεινε σταθερή. «Άκουσα τη Μερίς να το ζητάει από τον Τζαχάρ. Του πήρε δύο μέρες να αποδεχθεί κι, απ’ ό,τι είδα, δεν τον πίεσε. Για τους άλλους δεν μπορώ να πω τίποτα, αλλά, όπως είπε η Κάντσουεϊν, μπορείς πάντα να τους ρωτήσεις. Ραντ, πρέπει να καταλάβεις πως αυτοί οι άνθρωποι φοβούνταν να πάνε σε αυτό που αποκαλείς "Μαύρο Πύργο"». Τα χείλη της συστράφηκαν μόλις πρόφερε το όνομα, κι η έκφραση της ξίνισε. «Φοβούνταν πως θα κατηγορηθούν για την επίθεση εναντίον σου. Αν απλώς το έσκαγαν, θα τους έπαιρναν στο κυνήγι σαν να ήταν λιποτάκτες. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, αυτή είναι η επίσημη εντολή σου; Πού αλλού θα πήγαιναν εκτός από τις Άες Σεντάι; Για να μη σου πω ότι, σε τελική ανάλυση, καλά έκαναν». Χαμογέλασε λες και πρόσεξε ξαφνικά κάτι υπέροχο, κι ο τόνος της φωνής της έγινε ενθουσιώδης. «Ραντ, ο Ντάμερ ανακάλυψε έναν τρόπο να Θεραπεύει το σιγάνεμα! Μα το Φως, μπορώ να προφέρω αυτή τη λέξη χωρίς να παγώνει η γλώσσα μου. Θεράπευσε την Ιργκαίην, τη Ρονάιλε και τη Σασέιλ. Έχουν ορκιστεί κι αυτές πίστη απέναντί σου, όπως κι όλες οι άλλες».