«Να πληροφορήσετε σχετικά την Αρχόντισσα Μπιργκίτε», του αποκρίθηκε η Ηλαίην, κρύβοντας την ανακούφιση της. Η Μπιργκίτε δεν είχε προσλάβει ακόμα αρκετές Φρουρούς για να κρατήσει μια πόλη μεγάλη σαν το Κάεμλυν, πόσω μάλλον για να κάνει οτιδήποτε άλλο, αλλά η Ηλαίην δεν περίμενε να έχει εισόδημα από τα κτήματά της πριν από την άνοιξη, κι οι μισθοφόροι ήταν όντως ακριβές. Τώρα, δεν σκόπευε να τις χάσει λόγω έλλειψης χρυσού, πριν η Μπιργκίτε στρατολογήσει άντρες προς αντικατάστασή τους. «Επόμενο θέμα, Αφέντη Νόρυ».
«Φοβάμαι πως πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στο θέμα των υπονόμων, Αρχόντισσά μου. Οι αρουραίοι πολλαπλασιάζονται σαν να έχουμε άνοιξη, και...»
Τα ανακάτεψε όλα μαζί, ανάλογα με το τι θεωρούσε πιο σημαντικό. Ο Νόρυ έμοιαζε να εκλαμβάνει ως προσωπική αποτυχία το γεγονός ότι ακόμα δεν είχε μάθει ποιος είχε ελευθερώσει την Ελένια και τη Νάεαν, παρ’ όλο που δεν είχε περάσει καλά-καλά ούτε βδομάδα από τη διάσωση τους. Η τιμή των σιτηρών, όπως κι άλλων τροφίμων, σκαρφάλωνε ανεξέλεγκτα στα ύψη, κι ήταν ήδη ολοφάνερο πως οι επισκευές στην οροφή του Παλατιού θα καθυστερούσαν και θα στοίχιζαν πολύ περισσότερο απ’ όσο είχαν εκτιμήσει αρχικά οι οικοδόμοι, αλλά το φαγητό γινόταν όλο και πιο ακριβό καθώς προχωρούσε ο χειμώνας κι οι οικοδόμοι αύξαιναν ολοένα τις τιμές. Ο Νόρυ παραδέχτηκε πως η τελευταία του αλληλογραφία με το Νέο Μπρημ μετρούσε ήδη αρκετές μέρες, αν κι οι Μεθορίτες δεν φαίνονταν να έχουν αντίρρηση να παραμείνουν εκεί όπου βρίσκονταν, κάτι που αδυνατούσε να κατανοήσει. Μια στρατιά, πόσω μάλλον του μεγέθους που ισχυρίζονταν, θα είχε απογυμνώσει ήδη ας γύρω περιοχές. Η Ηλαίην, και στις δύο περιπτώσεις, δεν καταλάβαινε γιατί, αλλά αποδεχόταν τα γεγονότα. Προς το παρόν, τουλάχιστον. Φήμες στην Καιρχίν περί κάποιων Άες Σεντάι που είχαν ορκιστεί αφοσίωση στον Ραντ, ήταν ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας για την Εγκουέν, μολονότι φάνταζε μάλλον απίθανο να προβεί μια αδελφή σε τέτοια ενέργεια. Κατά την εκτίμηση του Νόρυ, αυτές ήταν οι λιγότερο ενδιαφέρουσες ειδήσεις, αλλά η Ηλαίην είχε διαφορετική γνώμη. Ο Ραντ δεν θα ανεχόταν να αποξενώσει τις αδελφές με την Εγκουέν. Δεν θα ανεχόταν να αποξενώσει οποιαδήποτε Άες Σεντάι. Φαινόταν, όμως, να ψάχνει τρόπους για να το κάνει.
Η Ρενέ Χάρφορ αντικατέστησε σύντομα τον Χάλγουιν Νόρυ, νεύοντας προς τις φρουρούς της εισόδου καθώς περνούσε από μπροστά τους και χαρίζοντας ένα διάπλατο χαμόγελο στην Αβιέντα. Αν η πλαδαρή γκριζομάλλα ένιωθε κάπως άβολα, επειδή η Ηλαίην αποκαλούσε την Αβιέντα αδελφή, δεν το έδειχνε· μάλιστα, πλέον έμοιαζε να το επικροτεί κιόλας. Άσχετα πάντως από τα χαμόγελα που μοίραζε, η αναφορά της ήταν πολύ πιο ζοφερή από τις ειδήσεις του Αρχιγραμματέα.
«Ο Τζον Σκέλιτ πληρώνεται από τον Οίκο Άρων για να κατασκοπεύει, Αρχόντισσά μου», είπε η Ρενέ, και το στρογγυλό πρόσωπό της ήταν τόσο βλοσυρό, που δεν διέφερε από δήμιο. «Τον έχουν δει δύο φορές μέχρι στιγμής να λαμβάνει χρήματα από άντρες φίλα προσκείμενους στους Άρων. Επίσης, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως η Έστερ Νόρχαμ χρηματίζεται από κάποιον. Δεν κλέβει, αλλά έχει πάνω από πενήντα χρυσές κορώνες κρυμμένες κάτω από μια χαλαρωμένη σανίδα του δαπέδου, και χθες το βράδυ πρόσθεσε άλλες δέκα».
«Πράξε όπως και με τους υπόλοιπους», είπε λυπημένη η Ηλαίην. Η Αρχιυπηρέτρια είχε αποκαλύψει εννέα κατασκόπους, για τους οποίους ήταν, μέχρι στιγμής, σίγουρη. Τέσσερις από δαύτους δούλευαν για ανθρώπους που η Ρενέ δεν είχε καταφέρει ακόμη να ξετρυπώσει. Και μόνο το γεγονός, ότι η Ρενέ είχε βρει έστω κι έναν, ήταν αρκετό για να θυμώσει η Ηλαίην, αλλά ο μπαρμπέρης κι ο κομμωτής ήταν ξεχωριστή περίπτωση. Κι οι δύο βρίσκονταν στην υπηρεσία της μητέρας της. Κρίμα που δεν θεώρησαν απαραίτητο να μεταβιβάσουν την αφοσίωσή τους στη θυγατέρα τής Μοργκέις.
Η Αβιέντα έκανε μια γκριμάτσα καθώς η Κυρά Χάρφορ μουρμούρισε ότι αυτό θα έκανε, αν και δεν υπήρχε λόγος να απαλλάξει τους κατασκόπους ή να τους σκοτώσει, όπως είχε προτείνει η Αβιέντα. Σε αυτή την περίπτωση, θα τους αντικαθιστούσαν άλλοι πληροφοριοδότες, τους οποίους δεν θα ήξερε καν. Μία κατάσκοπος είναι το εργαλείο του εχθρού σον μέχρι να τη γνωρίσεις, της είχε πει η μητέρα της, αλλά τότε μετατρέπεται σε δικό σου εργαλείο. Μόλις ξετρυπώσεις έναν κατάσκοπο, είχε πει ο Θομ, φάσκιωσέ τον μ’ ένα σακί και τάιζέ τον μ’ ένα κουτάλι. Στους άντρες και στις γυναίκες που πρόδωσαν τις υπηρεσίες που προσέφεραν, «επιτρεπόταν» να ανακαλύψουν όσα ήθελε η Ηλαίην να μάθουν, αν και δεν ήταν όλα αληθινά, όπως για παράδειγμα τα νούμερα όσων είχαν στρατολογηθεί από την Μπιργκίτε.