Άσχετα από το αν ο Θομ μιλούσε χαμηλόφωνα, ο Ματ κοίταξε τριγύρω, να δει μήπως άκουγε κανείς. Ο μόνος στα πέριξ ήταν ένας εύσωμος γκριζομάλλης με λιβρέα, ονόματι Νάρβιν, ο οποίος ούτε βιαζόταν ούτε φαινόταν να κουβαλάει τίποτα. Οι υψηλόβαθμοι υπηρέτες, όπως ο Νάρβιν, ούτε κουβαλούσαν ούτε βιάζονταν. Ανοιγόκλεισε τα μάτια του μόλις πρόσεξε τον Ματ, που προσπαθούσε να κοιτάξει συγχρόνως προς πάσα κατεύθυνση, και συνοφρυώθηκε. Ο Ματ ήθελε να γρυλίσει, αλλά αντί γι’ αυτό χαμογέλασε αφοπλιστικά, όπως μόνο αυτός ήξερε, κι ο Νάρβιν συνέχισε να είναι σκυθρωπός. Ο Ματ ήταν σίγουρος πως αυτός ο τύπος ήταν υπεύθυνος των πρώτων προσπαθειών να μετακινήσουν τον Πιπς από τον στάβλο.
«Ο Νόαλ σού ανέφερε τους Αναζητητές;» ρώτησε καχύποπτα, μόλις ο Νάρβιν απομακρύνθηκε αρκετά.
Ο Θομ έκανε μια αποπεμπτική κίνηση με το λιγνό του χέρι. «Φυσικά κι όχι. Μου μίλησε μονάχα για τους σκοτωμούς, παρ’ όλο που μάλλον έχει ακούσει διάφορους ψιθύρους και ξέρει τι σημαίνουν. Σπάνιο ταλέντο. Αναρωτιέμαι αν όντως είχε βρεθεί στο Σάρα», συλλογίστηκε. «Είπε πως...» Ο Θομ καθάρισε τον λαιμό του κάτω από το αγριοκοίταγμα του Ματ. «Τέλος πάντων, αργότερα. Έχω κι άλλες πηγές πληροφοριών εκτός από την πολυθρήνητη Ρισέλ, μερικές εκ των οποίων είναι Αφουγκραστές. Αυτοί οι Αφουγκραστές φαίνεται πως ακούνε τα πάντα».
«Μίλησες με Αφουγκραστές;» Η φωνή του Ματ ακούστηκε τσιριχτή σαν μεντεσές που τρίζει. Σκέφτηκε πως ο λαιμός του είχε σκουριάσει!
«Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αρκεί να μη μάθουν πως το ξέρεις», απάντησε ο Θομ χασκογελώντας. «Ματ, μια κι έχεις να κάνεις με τους Σωντσάν, θα πρέπει να θεωρήσεις ως δεδομένο ότι μπορεί να είναι όλοι τους Αφουγκραστές. Με αυτόν τον τρόπο, μαθαίνεις ό,τι θέλεις χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να πεις λάθος πράγμα σε λάθος αυτί». Έβηξε κι έσιαξε το μουστάκι του, δίχως να κρύβει ιδιαίτερα ένα χαμόγελο τόσο υποτιμητικό για τον εαυτό του, που καταντούσε επαινετικό. «Τυγχάνει να ξέρω δυο-τρεις, που όντως είναι Αφουγκραστές. Όπως και να έχει όμως, η πρόσθετη πληροφορία δεν βλάπτει. Δεν θέλεις να φύγεις πριν επιστρέψει η Τάυλιν; Μοιάζεις κάπως... εγκαταλελειμμένος... τώρα που λείπει».
Ο Ματ βόγκηξε.
Εκείνη τη νύχτα, το γκόλαμ χτύπησε ξανά. Ο Λόπιν κι ο Νέριμ συζητούσαν ζωηρά τα νέα πριν ακόμα ο Ματ τελειώσει το πρωινό του από ψάρι. Ισχυρίζονταν πως είχε προκληθεί σάλος σε ολόκληρη την πόλη. Το πιο πρόσφατο θύμα, μια γυναίκα, βρέθηκε στην είσοδο ενός στενού δρόμου και ξαφνικά όλος ο κόσμος άρχισε να κουβεντιάζει το γεγονός, συνδέοντας τα διάφορα εγκλήματα μεταξύ τους. Ένας τρελός κυκλοφορούσε ελεύθερος, κι ο κόσμος απαιτούσε από τους Σωντσάν περισσότερες περιπολίες στους δρόμους τη νύχτα. Ο Ματ έκανε πέρα το πιάτο του. Η όρεξη του είχε κοπεί. Περισσότερες περιπολίες. Σαν να μην έφτανε αυτό, η Σούροθ μπορεί να ερχόταν νωρίτερα μόλις το μάθαινε, φέρνοντας φυσικά και την Τάυλιν μαζί της. Στην καλύτερη περίπτωση, είχε ακόμα δύο μέρες καιρό. Του φάνηκε ότι θα έβγαζε όσα είχε φάει.
Πέρασε όλο το υπόλοιπο πρωινό κάνοντας βόλτες —κουτσαίνοντας, φυσικά— πάνω-κάτω στο χαλί που ήταν στρωμένο στην κρεβατοκάμαρα της Τάυλιν, αγνοώντας τον πόνο στο πόδι του και πασχίζοντας να σκεφτεί κάτι, οτιδήποτε, που θα του έδινε τη δυνατότητα να κάνει το αδύνατο δυνατό μέσα σε δύο μέρες. Πράγματι, ο πόνος είχε ελαττωθεί. Δεν χρησιμοποιούσε πια την πατερίτσα και ζόριζε τον εαυτό του να ανακτήσει τις δυνάμεις του από μόνος του. Πίστευε ότι μπορούσε να κάνει δύο ή τρία μίλια πεζός, χωρίς να αναγκαστεί να σταματήσει για να ξεκουράσει το πόδι του, όχι για πολλή ώρα τουλάχιστον.
Γύρω στο μεσημέρι, ο Τζούιλιν τού έφερε τα πρώτα πραγματικά καλά νέα που είχε ακούσει εδώ και μια ολόκληρη Εποχή, αν και δεν ήταν ακριβώς νέα. Ήταν ένα υφασμάτινο σακί, που περιείχε δύο φορέματα τυλιγμένα με ένα ασημένιο α’ντάμ.
29
Εναλλακτικό Σχέδιο
Το υπόγειο της Περιπλανώμενης Γυναίκας είχε δοκάρια για οροφή κι ήταν τεράστιο, ωστόσο φάνταζε εξίσου στριμωγμένο με το δωμάτιο που μοιράζονταν ο Θομ κι ο Τζούιλιν, παρ’ όλο που φιλοξενούσε μόνο πέντε ανθρώπους. Η λάμπα λαδιού, που ήταν τοποθετημένη πάνω σε ένα αναποδογυρισμένο βαρέλι, έριχνε τρεμουλιαστές σκιές, ενώ λίγο πιο πέρα ο χώρος ήταν βυθισμένος στο σκοτάδι. Ο διάδρομος ανάμεσα στα ράφια και οι τραχείς πέτρινοι τοίχοι ήταν ελάχιστα φαρδύτεροι από το ύψος ενός βαρελιού, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που το δωμάτιο έμοιαζε στενάχωρο.