Ο Ματ χρειάστηκε να καταβάλει προσπάθεια για να μη μείνει με το στόμα ανοικτό. Ταπεινωμένη κι ευερέθιστη; Μάλλον με λέαινα έμοιαζε, ικανή να φάει ακόμα και τον Μπλάερικ και τον Φεν. «Πίστεψε με, δεν πρόκειται να αφήσω καμιά Άες Σεντάι στις τρώγλες, εκτός κι αν θέλει η ίδια να μείνει», της είπε, κάνοντας τη φωνή του όσο πιο πικρή μπορούσε. Η γυναίκα εξακολουθούσε να είναι ξεροκέφαλη. Ίσως επέμενε να προσπαθήσουν να απελευθερώσουν και τις άλλες δύο όπως την Πιούρα. Μα το Φως, δεν έπρεπε να μπλέξει με τις Άες Σεντάι, και δεν ήταν απαραίτητες οι αρχαίες αναμνήσεις για να τον προειδοποιήθουν για κάτι τέτοιο! Οι δικές του έφταναν και περίσσευαν.
Ο Φεν τον τσίγκλησε ελαφρά στον αριστερό ώμο με το σκληρό του δάχτυλο. «Πρόσεχε τη γλώσσα σου», είπε ο Πρόμαχος ως προειδοποίηση.
Ο Μπλάερικ τον τσίγκλησε στον άλλο ώμο. «Και να θυμάσαι σε ποια μιλάς!»
Η Τζολίνε ρουθούνισε προκλητικά με τον τόνο της φωνής του, αλλά δεν έδωσε συνέχεια.
Ο Ματ αισθάνθηκε έναν κόμπο να χαλαρώνει στον σβέρκο του, εκεί όπου θα μπορούσε να πέσει το τσεκούρι ενός δήμιου. Οι Άες Σεντάι διαστρέβλωναν τα λόγια τους όταν μιλούσαν με άλλους, αλλά δεν περίμεναν ποτέ από τους άλλους να χρησιμοποιούν τα δικά τους κόλπα.
Ο Ματ στράφηκε στη Σετάλε. «Κυρά Ανάν, όπως καταλαβαίνεις, οι βάρκες του άντρα σου είναι πολύ καλύτερες...»
«Μπορεί», τον διέκοψε η γυναίκα, «μόνο που ο Τζάσφερ σάλπαρε με τις δέκα βάρκες του κι όλο μας το σόι πριν από τρεις μέρες. Έχω την εντύπωση πως οι συντεχνίες θα θέλουν να του πούνε δυο λογάκια, αν κι όταν επιστρέψει. Υποτίθεται πως δεν επιτρέπεται να παίρνει μαζί του επιβάτες. Πλέουν προς το Ίλιαν, όπου θα με περιμένουν. Βλέπεις, δεν σκοπεύω να φτάσω μέχρι την Ταρ Βάλον».
Αυτή τη φορά, ο Ματ δεν κατόρθωσε να συγκρατήσει μια σύσπαση στο πρόσωπό του. Σκόπευε να χρησιμοποιήθει τις ψαρόβαρκες του Τζάσφερ Ανάν αν αποτύγχανε να πείσει τον Λούκα. Επικίνδυνη επιλογή, είναι αλήθεια, ίσως και κάτι παραπάνω από επικίνδυνη. Τρελή ίσως. Το πιθανότερο ήταν πως οι σουλ’ντάμ που βρίσκονταν στις αποβάθρες θα ήθελαν να ελέγξουν κάθε είδους διαταγή πριν επιβιβαστούν οι νταμέην στα ψαράδικα, ειδικά καταμεσής της νύχτας. Ωστόσο, οι βάρκες δεν αποτελούσαν την πρώτη του προτεραιότητα. Φαίνεται πως δεν θα απέφευγε να κάνει τον Λούκα να πονέσει, όσο χρειαζόταν τουλάχιστον.
«Άφησες το σόι σου να φύγει τέτοια εποχή;» Η δυσπιστία κι η καταφρόνια ήταν ανακατεμένες στη φωνή της Τζολίνε. «Τώρα που έρχονται οι χειρότερες καταιγίδες;»
Με την πλάτη στραμμένη προς το μέρος της Άες Σεντάι, η Κυρά Ανάν ανασήκωσε περήφανα το κεφάλι της, αν κι η ίδια δεν έδειχνε την ανάλογη έπαρση. «Έχω τέτοια εμπιστοσύνη στον Τζάσφερ που, εν ανάγκη, θα τον άφηνα να καταπλεύσει στο στόμα ενός κέμαρος. Τον εμπιστεύομαι όσο εσύ τους Προμάχους σου, Πράσινη, κι ακόμα περισσότερο».
Ξαφνικά συνοφρυωμένη, η Τζολίνε τράβηξε τον φανό από τη σιδερένια βάση του και τον έφερε μπροστά από την πανδοχέα, έτσι ώστε το φως του να πέφτει στο πρόσωπό της. «Έχουμε ξανασυναντηθεί; Μερικές φορές, όταν δεν μπορώ να δω το πρόσωπό σου, η φωνή σου μου ακούγεται οικεία».
Αντί να απαντήσει, η Σετάλε πήρε το α’ντάμ από τα χέρια του Ματ και ψαχούλεψε το πλακουτσωτό τμηματικό βραχιόλι στη μια άκρη του στρογγυλού ασημένιου λουριού. Ολόκληρο το αντικείμενο ήταν τμηματικό, συνταιριαγμένο με τέτοια επιδεξιότητα, που αδυνατούσες να πεις με ποιον τρόπο είχε φτιαχτεί. «Ίσως περάσαμε μαζί τη δοκιμασία».
«Δοκιμασία;» ρώτησε ο Ματ, κι εκείνα τα καστανά μάτια τον κατακεραύνωσαν.
«Δεν μπορεί κάθε γυναίκα να γίνει σουλ’ντάμ. Θα έπρεπε να το ξέρεις. Εγώ ελπίζω να μπορώ, αλλά καλύτερα να βεβαιωθούμε τώρα και να μην το αφήσουμε για την τελευταία στιγμή». Αγριοκοιτάζοντας το πεισματικά κλειστό βραχιόλι, το στριφογύρισε στα χέρια της. «Ξέρεις πώς ανοίγει αυτό; Δεν μπορώ να βρω ούτε καν σε ποιο σημείο ανοίγει».
«Ναι», είπε άψυχα ο Ματ. Η μόνη φορά που είχε μιλήσει με τους Σωντσάν περί σουλ’ντάμ και νταμέην ήταν όταν τους ρωτούσε με επιφύλαξη πώς τις χρησιμοποιούσαν στη μάχη. Ποτέ δεν του πέρασε από το μυαλό ο τρόπος που διάλεγαν μία σουλ’ντάμ. Ίσως να αναγκαζόταν να τις πολεμήσει —εκείνες οι αρχαίες αναμνήσεις δεν τον άφηναν σε χλωρό κλαρί, και τον έβαζαν να σκέφτεται συνέχεια πώς να πολεμάει— αλλά σίγουρα δεν σκόπευε σε καμιά περίπτωση να τις στρατολογήσει. «Καλύτερα να το δοκιμάσουμε τώρα». Καλύτερα τώρα, παρά... Μα το Φως!