«Λαθρέμπορος», μουρμούρισε αποδοκιμαστικά ο Τζούιλιν. «Και τώρα της ανήκει κιόλας. Οι σο’τζίν δεν είναι μονάχα απλή περιουσία, ξέρεις. Υπάρχουν σο’τζίν που έχουν εξουσία πάνω σε άτομα της Γενιάς». Ο Θομ ανασήκωσε ένα δασύτριχο φρύδι προς το μέρος του. Ένα λεπτό μετά, ο ληστοκυνηγός ανασήκωσε τους ώμους του αδιάφορα. «Υποθέτω πως ο Ντόμον είναι άξιος εμπιστοσύνης», είπε κάπως διστακτικά. «Για λαθρέμπορος, τουλάχιστον».
Ο Ματ ρουθούνισε. Ίσως τον ζήλευαν. Όπως και να έχει, ήταν τα’βίρεν κι έπρεπε να μάθουν να ζουν με αυτό. «Άρα, αύριο βράδυ φεύγουμε. Η μόνη αλλαγή στο σχέδιο είναι ότι έχουμε μαζί μας τρεις αληθινές σουλ’ντάμ και μία γυναίκα που ανήκει στη Γενιά, για να μας περάσουν από τις πύλες».
«Κι αυτές οι σουλ’ντάμ πρόκειται να βγάλουν εκτός πόλης τρεις Άες Σεντάι, να τις αφήσουν να φύγουν, και να μην περάσει καθόλου από το μυαλό τους να σημάνουν συναγερμό», μουρμούρισε ο Τζούιλιν. «Κάποτε, την εποχή που ο Ραντ αλ’Θόρ βρισκόταν στο Δάκρυ, είδα να πετούν στον αέρα ένα νόμισμα κι αυτό να στέκεται όρθιο πέντε φορές στη σειρά. Τελικά, φύγαμε και το αφήσαμε να στέκεται εκεί, πάνω στο τραπέζι. Πού ξέρεις, όλα γίνονται».
«Ή τους έχεις ή δεν τους έχεις εμπιστοσύνη, Τζούιλιν», γρύλισε ο Ματ. Ο ληστοκυνηγός έριξε μια αγριεμένη ματιά στα ρούχα, που ήταν κουβαριασμένα στη γωνία, κι ο Ματ κούνησε το κεφάλι του. «Τι έκαναν για να σε βοηθήσουν στο Τάντσικο, Θομ; Αίμα και στάχτες, σταματήστε πια εσείς οι δύο να με κοιτάτε σαν χάνοι! Το ξέρετε, το ξέρουν, και θα μπορούσα να το ξέρω κι εγώ».
«Η Νυνάβε είπε να μην το αναφέρουμε πουθενά», είπε ο Τζούιλιν, λες κι ήταν αυτό το θέμα. «Το ίδιο κι η Ηλαίην. Δώσαμε τον λόγο μας. Δεν θα απείχε και πολύ από την αλήθεια αν έλεγες πως πήραμε όρκο».
Ο Θομ κούνησε το κεφάλι του πάνω στο μαξιλάρι. «Όλα αλλάζουν ανάλογα με την περίσταση, Τζούιλιν. Όπως και να έχει, δεν πήραμε κανέναν όρκο». Φύσηξε τρία τέλεια δαχτυλίδια καπνού, το ένα μέσα στο άλλο. «Μας βοήθησαν να βρούμε και να διαχειριστούμε ένα είδος αρσενικού α’ντάμ, Ματ. Προφανώς, το Μαύρο Άτζα ήθελε να το χρησιμοποιήσει πάνω στον Ραντ. Καταλαβαίνεις τώρα γιατί η Νυνάβε κι η Ηλαίην τηρούσαν σιγή ιχθύος. Αν άρχιζε να κυκλοφορεί παντού ότι υπήρχε ένα τέτοιο πράγμα, το Φως μόνο ξέρει τι είδους φήμες θα ξεπηδούσαν».
«Και ποιος νοιάζεται τι θα έλεγε ο κόσμος;» Ένα αρσενικό α’ντάμ; Μα το Φως, αν το Μαύρο Άτζα απειλούσε με αυτό τον Ραντ ή οι Σωντσάν είχαν... Τα χρώματα στροβιλίστηκαν ξανά μέσα στο κεφάλι του, και ζόρισε τον εαυτό του να πάψει να σκέφτεται τον Ραντ. «Το κουτσομπολιό δεν κάνει κακό σε... κανέναν». Τα χρώματα χάθηκαν. Μπορούσε να το αποφύγει, αρκεί να μη σκεφτόταν... Τα χρώματα στροβιλίστηκαν ξανά κι ο Ματ δάγκωσε δυνατά την άκρη της πίπας του.
«Δεν είναι αλήθεια, Ματ. Οι ιστορίες διαθέτουν δύναμη. Τόσο οι διηγήσεις των αοιδών όσο και τα έπη των βάρδων, ακόμα κι οι διαδόσεις στους δρόμους. Αναμοχλεύουν τα πάθη κι αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν τον κόσμο. Σήμερα, άκουσα κάποιον να λέει πως ο Ραντ ορκίστηκε πίστη στην Ελάιντα κι ότι βρισκόταν στον Λευκό Πύργο. Ο τύπος το πίστευε, Ματ. Τι θα γίνει αν αρχίσουν να το πιστεύουν κάμποσοι Δακρυνοί, για παράδειγμα; Οι Δακρυνοί δεν συμπαθούν ιδιαίτερα τις Άες Σεντάι, καλά δεν τα λέω, Τζούιλιν;»
«Μερικοί τις συμπαθούν», παρενέβη ο Τζούιλιν, και πρόσθεσε, λες κι ο Θομ τού το έβγαλε με το τσιγκέλι: «Οι περισσότεροι. Αλλά, απ’ όσο γνωρίζω, λίγοι από εμάς έχουν συναντήσει Άες Σεντάι. Άλλωστε, με βάση τον προϋπάρχοντα νόμο, που απαγορεύει τη διαβίβαση, ελάχιστες Άες Σεντάι φτάνουν μέχρι το Δάκρυ και, φυσικά, σπάνια γνωστοποιούν την άφιξή τους».
«Άσχετο αυτό, αγαπητέ μου Δακρυνέ φίλε, φιλικά προσκείμενε στις Άες Σεντάι. Επιπλέον, δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο επιχείρημά μου. Το Δάκρυ είναι σταθερά προσκολλημένο στον Ραντ, οι ευγενείς τουλάχιστον, επειδή φοβούνται πως, αν δεν ταχθούν υπέρ του, εκείνος θα επιστρέψει, αλλά αν πιστεύουν πως τον κρατάει δέσμιο ο Πύργος, ίσως και να μην επιστρέψει. Αν πιστεύουν πως είναι εργαλείο στα χέρια του Πύργου, έχουν κάθε λόγο να στραφούν εναντίον του. Αν αυτά τα δύο γίνουν πιστευτά από αρκετούς Δακρυνούς, ο Ραντ θα φύγει από το Δάκρυ τόσο γρήγορα όσο τράβηξε το Καλαντόρ. Αυτή είναι η μία φήμη, που αφορά μονάχα στο Δάκρυ, αλλά εξίσου μεγάλη ζημιά μπορεί να γίνει και στην Καιρχίν, στο Ίλιαν κι οπουδήποτε αλλού. Δεν έχω ιδέα τι είδους ιστορίες μπορεί να ξεπηδήσουν από ένα αρσενικό α’ντάμ, σε έναν κόσμο με τον Αναγεννημένο Δράκοντα και τους Άσα’μαν, αλλά παραείμαι γέρος για να το ανακαλύψω».