«Θα παίξω», υποσχέθηκε ο Ματ. Και θα το έκανε, αν κατάφερνε να βγει εκτός πόλεως. Είχε ήδη παραβεί αρκετούς κανόνες για να του αξίζει να κερδίσει. «Εσύ φρόντισε τον Άνεμο μέχρι να φτάσω εκεί». Ο Όλβερ χαμογέλασε πλατιά, πολύ πλατιά για τα δεδομένα του. Το αγόρι συμπαθούσε το μακροπόδαρο γκρίζο ευνουχισμένο ζώο, σχεδόν όσο συμπαθούσε και το παιχνίδι.
Δυστυχώς, άλλος ένας που πίστευε ότι μπορούσες να κερδίσεις στο Φίδια κι Αλεπούδες ήταν ο Μπέσλαν.
«Απόψε», γρύλισε περπατώντας καμαρωτός πάνω-κάτω μπροστά από το τζάκι, στο καθιστικό της Τάυλιν. Το βλέμμα του λυγερόκορμου άντρα ήταν αρκετά ψυχρό για να μειώνει τη θερμότητα της φλόγας, και τα χέρια του ήταν σφιγμένα πίσω από την πλάτη του, σαν να ήθελε να τα κρατήσει μακριά από τη λαβή του σπαθιού του με τη στενή λεπίδα. Το ποικιλμένο κυλινδρικό ρολόι στο μαρμάρινο πρέκι με τους σκαλιστούς κυματισμούς ήχησε αρμονικά τέσσερις φορές για τη δεύτερη ώρα του πρωινού. «Αν είχα ειδοποιηθεί λίγες μέρες πριν, θα μπορούσα να παρουσιάσω κάτι υπέροχο!»
«Δεν θέλω να παρουσιάσεις τίποτα υπέροχο», του είπε ο Ματ. Δεν ήθελε τίποτα εκ μέρους του αλλά, εντελώς τυχαία, ο Μπέσλαν είχε δει τον Θομ να γλιστράει λίγο νωρίτερα στην αυλή των στάβλων της Περιπλανώμενης Γυναίκας. Ο Θομ είχε πάει να διασκεδάσει την Τζολίνε μέχρι η Εγκήνιν να φέρει τη σουλ’ντάμ το ίδιο απόγευμα, να την κατευνάσει και να της επαναφέρει το κέφι και τους ευγενικούς τρόπους, αν κι υπήρχαν κι άλλοι λόγοι για να επισκεφθεί το πανδοχείο. Όχι πολλοί βέβαια, με τόσους Σωντσάν τριγύρω, αλλά κάμποσοι. Μόνο που ο Μπέσλαν τούς είχε γίνει στενός κορσές κι αρνούνταν να μείνει εκτός παιχνιδιού. «Αν μερικοί φίλοι σου έβαζαν φωτιά στα αποθέματα των Σωντσάν, στον Δρόμο του Κόλπου, θα ήταν αρκετό. Υπ’ όψιν ότι πρέπει να το κάνουν μετά τα μεσάνυχτα. Καλύτερα μία ώρα μετά παρά πριν». Με λίγη τύχη, θα βρισκόταν εκτός πόλεως πριν από τα μεσάνυχτα. «Έτσι, η προσοχή τους θα στρεφόταν νότια κι, όπως ξέρεις πολύ καλά, θεωρούν μεγάλη ζημιά την απώλεια αποθεμάτων».
«Είπα ότι θα το κάνω», είπε ο Μπέσλαν με ξινισμένη μούρη, «αλλά δεν μπορείς να πεις ότι ο εμπρησμός είναι κανένα αξιέπαινο κατόρθωμα».
Ο Ματ ξανακάθισε, ακούμπησε τα χέρια του στα σκαλισμένα σαν μπαμπού μπράτσα του καθίσματος, και συνοφρυώθηκε. Ούτως ή άλλως, ήθελε να ξεκουράσει τα χέρια του, αλλά το δαχτυλίδι με τον σφραγιδόλιθο έκανε έναν μεταλλικό ήχο πάνω στο επιχρυσωμένο ξύλο καθώς χτύπησε ανάλαφρα τα δάχτυλά του. «Μπέσλαν, θα σε δουν σε κάποιο πανδοχείο με το που θα ξεκινήσουν οι εμπρησμοί, έτσι δεν είναι;» Ο άντρας έκανε μια γκριμάτσα. «Μπέσλαν;»
Ο Μπέσλαν τίναξε τα χέρια του ψηλά. «Ξέρω, ξέρω. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να θέσω σε κίνδυνο τη μητέρα. Θα με δουν. Γύρω στα μεσάνυχτα, θα είμαι μεθυσμένος πιότερο κι από τον άντρα της ιδιοκτήτριας! Να είσαι σίγουρος ότι θα με δουν! Μόνο που δεν είναι και τόσο ηρωικό, Ματ. Προσωπικά, κι άσχετα με το τι κάνει η Μητέρα μου, πολεμώ τους Σωντσάν».
Ο Ματ πάσχισε να κρατηθεί, για να μην αναστενάξει απεγνωσμένα. Σχεδόν τα κατάφερε.
Φυσικά, δεν υπήρχε τρόπος να κρύψουν τους τρεις Κοκκινόχερους που θα μετακινούσαν τα άλογα από τους στάβλους. Δύο φορές κιόλας το ίδιο πρωί είχε παρατηρήσει υπηρέτριες να δίνουν κέρματα σε άλλους, και τις δύο φορές η γυναίκα που έδινε τα νομίσματα τον αγριοκοίταξε. Έστω κι αν ο Βάνιν με τον Χάρναν βρίσκονταν σε ασφαλείς θέσεις στα μακρόστενα δωμάτια των στρατώνων, κοντά στους στάβλους, ολόκληρο το Παλάτι γνώριζε πως ο Ματ Κώθον θα έφευγε σύντομα, και τα στοιχήματα είχαν ήδη αρχίσει να καταβάλλονται. Έπρεπε, όμως, να φροντίσει να μη μάθουν πόσο σύντομα πριν να είναι πολύ αργά.
Ο άνεμος επανήλθε δριμύτερος καθώς προχωρούσε το πρωινό, αλλά ο Ματ είχε ήδη σελώσει τον Πιπς κι είχε αρχίσει τους ατελείωτους κύκλους στην αυλή των στάβλων του Παλατιού, κάπως ζαρωμένος πάνω στη σέλα και τραβώντας τον μανδύα γερά πάνω στο κορμί του. Ίππευε λίγο πιο αργά από το συνηθισμένο, έτσι που οι ατσαλένιες οπλές του Πιπς παρήγαγαν έναν μακρόσυρτο, βαρύ ήχο πάνω στο λιθόστρωτο. Πού και πού, έκανε μια γκριμάτσα προς το μέρος της σκοτεινής συννεφιάς, που πλάκωνε τον ουρανό, και κουνούσε το κεφάλι του. Όχι, στον Ματ Κώθον δεν άρεσε διόλου να είναι έξω με τέτοιον καιρό. Ο Ματ Κώθον έπρεπε να βρίσκεται σε μέρος ζεστό και στεγνό μέχρι να καθαρίσει ο ουρανός, ναι, αυτό έπρεπε να κάνει.