Ήταν έτοιμος να ζητήσει από τη Μιν να έρθει μαζί του, όταν η Κυρά Κην όρμησε μέσα, με τον άσπρο κότσο στην κορυφή του κεφαλιού της τόσο σφιχτά πιασμένο και τραβηγμένο, ώστε έμοιαζε σαν να προσπαθεί να αφαιρέσει το δέρμα από το πρόσωπό της. Έριξε μια ματιά γεμάτη δυσπιστία κι αποδοκιμασία προς το μέρος του Λαν και του Ραντ και σούφρωσε τα χείλη της, λες κι αναλογιζόταν τι είχαν κάνει λάθος οι δυο τους. Ο Ραντ είχε προσέξει πως κάπως έτσι κοιτούσε και τους εμπόρους, στο πανδοχείο. Τους άντρες, τουλάχιστον. Βέβαια, αν τα καταλύματα δεν ήταν τόσο άνετα και το φαγητό τόσο καλό, ίσως να μην είχε καθόλου πελατεία.
«Έλαβα αυτό εδώ για τον σύζυγό σας σήμερα το πρωί, Αρχόντισσα Φάρσοου», είπε παραδίδοντας στη Μιν ένα γράμμα σφραγισμένο με μια ακανόνιστη μουντζαλιά από κόκκινο βουλοκέρι. Το μυτερό πηγούνι της ανασηκώθηκε. «Επιπλέον, τον ζήτησε και μια γυναίκα».
«Η Βέριν», είπε ο Ραντ γοργά, για να αποφύγει τις ερωτήσεις και να ξεφορτωθεί τη γυναίκα. Ποιος ήξερε, άραγε, ότι βρισκόταν εδώ για να του στείλει και γράμμα; Η Κάντσουεϊν ή μήπως κάποιος από τους Άσα’μαν που ήταν μαζί της; Μήπως κάποια από τις υπόλοιπες αδελφές; Κοίταξε συνοφρυωμένος το διπλωμένο φύλλο χαρτιού στα χέρια της Μιν, ανυπομονώντας να ξεκουμπιστεί η πανδοχέας.
Τα χείλη της Μιν συστράφηκαν, κι απέφυγε να τον κοιτάξει αυστηρά, επειδή ήξερε ότι ο ίδιος θα ήταν η αιτία να χαμογελάσει. Η θυμηδία της έρρεε στον δεσμό. «Ευχαριστώ, Κυρά Κην. Η Βέριν είναι φίλη».
Το μυτερό πηγούνι ανασηκώθηκε κι άλλο. «Αν θέλετε τη γνώμη μου, Αρχόντισσα Φάρσοου, από τη στιγμή που έχετε έναν τόσο ωραίο σύζυγο, καλό θα είναι να προσέχετε και τις φίλες σας».
Παρακολουθώντας τη γυναίκα να βγαίνει καμαρωτή από την κόκκινη αψιδωτή πόρτα, τα μάτια της Μιν άστραψαν από την ευθυμία που έρρεε στον δεσμό και κατέβαλε προσπάθεια να μη γελάσει. Αντί να δώσει το μήνυμα στον Ραντ, έσπασε τη σφραγίδα με τον αντίχειρά της κι άνοιξε η ίδια το γράμμα, λες κι ήταν κάτοικος αυτής της παρανοϊκής πόλης.
Συνοφρυώθηκε ελαφρά καθώς το διάβαζε, αλλά η μόνη προειδοποίηση που είχε ο Ραντ ήταν μια φευγαλέα αναλαμπή στον δεσμό. Τσαλάκωσε το γράμμα και στράφηκε προς το τζάκι, Ο Ραντ αναπήδησε από τον πάγκο, για να της το πάρει από το χέρι, πριν η Μιν το πετάξει στις φλόγες.
«Μην είσαι ανόητος», του είπε, αρπάζοντάς τον από τον καρπό. Τον κοίταξε κατάματα, και τα μεγάλα μαύρα της μάτια παραήταν σοβαρά. Το μόνο που λάμβανε ο Ραντ μέσω του δεσμού ήταν μια ζοφερή δριμύτητα. «Σε παρακαλώ, μην είσαι ανόητος».
«Υποσχέθηκα στη Βέριν πως θα προσπαθήσω να μην είμαι», της είπε, αλλά η Μιν δεν χαμογέλασε.
Ο Ραντ ίσιωσε τη σελίδα πάνω στο στήθος του. Ο γραφικός χαρακτήρας του κειμένου ήταν γωνιώδης και δεν τον αναγνώριζε. Επιπλέον, δεν υπήρχε υπογραφή.
Ξέρω ποιος είσαι. Σου εύχομαι υγεία κι ευτυχία, αλλά εύχομαι επίσης να φύγεις από το Φαρ Μάντινγκ. Ο Αναγεννημένος Δράκοντας αφήνει πίσω του συντρίμμια και θάνατο. Γνωρίζω πολύ καλά γιατί βρίσκεσαι εδώ. Σκότωσες τον Ρόσεντ, κι ο Κίσμαν είναι επίσης νεκρός. Ο Τόρβαλ με τον Γκέντγουιν μένουν στον τελευταίο όροφο, πάνω από το μαγαζί ενός υποδηματοποιού ονόματι Ζέραμ, στην Οδό Γαλάζιου Κυπρίνου, ακριβώς πάνω από την Πύλη του Ίλιαν. Σκότωσέ τους, φύγε κι άσε το Φαρ Μάντινγκ στην ησυχία του.
Το ρολόι στο Δωμάτιο Γυναικών ανήγγειλε την ώρα. Το φως της ημέρας θα διαρκούσε αρκετές ώρες ακόμα μέχρι να συναντήσει την Κάντσουεϊν.
33
Οδός Γαλάζιου Κυπρίνου
Η Μιν καθόταν οκλαδόν στο κρεβάτι, αν και το φόρεμα ιππασίας δεν τη βόλευε όσο το απλό παντελόνι για μια τέτοια στάση, στριφογυρίζοντας με τα δάχτυλά της· κάποιο από τα μαχαίρια της. Ήταν μια εντελώς άχρηστη ικανότητα, έτσι της είχε πει ο Θομ, αλλά υπήρχαν φορές που τραβούσε τα βλέμματα των ανθρώπων και τους έκανε να την προσέξουν δίχως να χρειαστεί να κάνει η ίδια κάτι παραπάνω. Στο μέσον του δωματίου, ο Ραντ κρατούσε ψηλά το θηκαρωμένο ξίφος του, μελετώντας τις τομές που είχε κάνει στον ειρηνοδεσμό, χωρίς να της δίνει την παραμικρή σημασία. Οι κεφαλές του Δράκοντα στο πάνω μέρος των μπράτσων του λαμπύριζαν σε χρώμα μεταλλικό κόκκινο και χρυσαφί.
«Πρέπει να παραδεχτείς ότι είναι παγίδα», του είπε γρυλίζοντας. «Ο Λαν ιό παραδέχεται. Ακόμα και μια μισότυφλη κατσίκα στο Σελέισιν έχει περισσότερο μυαλό να καταλάβει πως πρόκειται για παγίδα! "Μόνο οι ανόητοι φιλάνε τις σφήκες ή δαγκώνουν τις φλόγες!"» παρέθεσε.