Ο Μασέμα ανασήκωσε το χέρι του, μόλις πλησίασε σε απόσταση λίγων βημάτων από τον Πέριν, κι οι άντρες του σταμάτησαν. Τράβηξε πίσω την κουκούλα του και διέτρεξε με το βλέμμα του όλο το μήκος των αντρών με τα τόξα, που είχαν ξεπεζέψει. Έδειχνε να αγνοεί το χιόνι που έπεφτε στο γυμνό του κρανίο. Ο σύντροφός του, ένας πιο μεγαλόσωμος άντρας με ένα σπαθί στην πλάτη κι άλλο ένα στο μπροστάρι της σέλας του, δεν έβγαλε την κουκούλα του, αλλά ο Πέριν είχε την εντύπωση πως κι αυτού το κεφάλι ήταν ξυρισμένο. Ο άντρας κατάφερνε να κοιτάει εξεταστικά και με την ίδια ένταση τόσο τον Μασέμα, όσο και τη φάλαγγα. Τα σκοτεινά του μάτια έκαιγαν εξίσου σχεδόν όπως του Μασέμα. Ο Πέριν σκέφτηκε να τους πει πως, από αυτή την απόσταση μια βαλλίστρα από τους Δύο Ποταμούς ήταν ικανή να εκτοξεύσει ένα βέλος με τέτοια δύναμη, ώστε να διαπεράσει την πανοπλία ενός άντρα και να βγει από την άλλη μεριά. Σκέφτηκε να αναφέρει το θέμα των Σωντσάν. Διακριτικότητα, έτσι τον είχε συμβουλέψει η Μπερελαίν. Ίσως να μην είχε άδικο, δεδομένων των συνθηκών.
«Ερχόσουν να με συναντήσεις;» ρώτησε ξαφνικά ο Μασέμα. Ακόμα κι η φωνή του κόχλαζε από ένταση κι ο τόνος του δεν ήταν διόλου ανέμελος. Ό,τι κι αν έλεγε, ήταν σημαντικό. Το αχνό, τριγωνικό σημάδι πάνω στο μάγουλό του έκανε το ξαφνικό του χαμόγελο να μοιάζει στραβό. Ένα χαμόγελο χωρίς την παραμικρή ζεστασιά. «Τέλος πάντων, να ’μαι λοιπόν. Όπως αναμφίβολα γνωρίζεις πια, όσοι ακολουθούν τον Άρχοντα Αναγεννημένο Δράκοντα —το Φως να φωτίζει το όνομά του!— αρνούνται να μείνουν πίσω. Δεν γίνεται να τους αναγκάσω να το κάνουν. Τον υπηρετούν εξίσου καλά με μένα».
Ο Πέριν είδε μια φλογισμένη παλίρροια να ξετυλίγεται σε όλη την έκταση της Αμαδισία μέχρι την Αλτάρα, ίσως και πιο πέρα, αφήνοντας πίσω της θάνατο κι ερήμωση. Πήρε μια βαθιά ανάσα, ρουφώντας τον παγωμένο αέρα μέσα στα πνευμόνια του. Η Φάιλε ήταν πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Από οτιδήποτε! Αν ήταν να καταστραφεί γι’ αυτήν, ας καταστρεφόταν! «Πάρε τους άντρες σου ανατολικά». Του έκανε εντύπωση πόσο σταθερή ήταν η φωνή του. «Μόλις μπορέσω, θα σας προφτάσω. Η γυναίκα μου απήχθη από Αελίτες και κατευθύνομαι νότια, για να τη φέρω πίσω». Για πρώτη φορά, είδε τον Μασέμα να μένει έκπληκτος.
«Αελίτες; Συνεπώς, δεν είναι όλα φήμες, ε;» Κοίταξε συνοφρυωμένος τις Σοφές, στην αντικριστή μεριά της φάλαγγας. «Νότια είπες;» Σταύρωσε τα γαντοφορεμένα του χέρια πάνω στο μπροστάρι της σέλας του και στράφηκε να κοιτάξει εξεταστικά τον Πέριν. Η οσμή του άντρα ήταν σκέτη παράνοια. Ο Πέριν δεν διέκρινε τίποτα άλλο εκτός από αλλοφροσύνη σε αυτή την οσμή. «Θα έρθω μαζί σου», είπε τελικά ο Μασέμα, σαν να πήρε μια ξαφνική απόφαση. Παράξενο που ανυπομονούσε τόσο πολύ να βρει τον Ραντ, και μάλιστα χωρίς καθυστέρηση. Αν μη τι άλλο, δεν ήταν ανάγκη να τον αγγίξει η Δύναμη για να κάνει κάτι τέτοιο. «Όλοι όσοι ακολουθούν τον Άρχοντα Αναγεννημένο Δράκοντα —το Φως να φωτίζει το όνομά του!— θα έρθουν κι αυτοί. Είναι θέλημα Φωτός να σκοτώνεις βάρβαρους Αελίτες». Η ματιά του τρεμόπαιξε προς τη μεριά των Σοφών και το χαμόγελό του έγινε πιο παγερό από πριν.
«Θα εκτιμούσα τη βοήθεια σου», είπε ψέματα ο Πέριν. Αυτός ο συρφετός θα ήταν εντελώς άχρηστος απέναντι σε Αελίτες. Ωστόσο, μετρούσαν αρκετές χιλιάδες και στο παρελθόν είχαν αναχαιτίσει στρατούς ολόκληρους, αν όχι κι Αελίτικο στρατό. Ένιωσε στο μυαλό του να μετακινείται ένα κομμάτι του παζλ. Κόντευε να σωριαστεί κάτω από την κούραση. Δεν ήξερε πως, αλλά ήταν σίγουρος ότι θα του συνέβαινε, αν και τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. «Ωστόσο, προηγούνται κατά πολύ. Σκοπεύω να Ταξιδέψω, να κάνω χρήση της Μίας Δύναμης, για να τους προλάβω. Ξέρω πολύ καλά πώς νιώθεις για όλα αυτά».
Ανήσυχα μουρμουρητά διέτρεξαν τον όγκο των αντρών που είχαν μαζευτεί πίσω από τον Μασέμα. Αντάλλασσαν ματιές και μετατόπιζαν τα όπλα τους. Τα αυτιά του Πέριν έπιασαν κάποια μουρμουρητά και κατάρες, καθώς και φράσεις όπως «κίτρινα μάτια» και «Σκιογέννητος». Ο δεύτερος άντρας με το ξυρισμένο κεφάλι αγριοκοίταξε τον Πέριν λες κι ο τελευταίος είχε πει καμιά βλασφημία, αλλά ο Μασέμα απλώς τον κοιτούσε, σαν να πάσχιζε να κάνει μια τρύπα στο κεφάλι του Πέριν και να δει τι υπήρχε στο εσωτερικό.
«Θα στενοχωρηθεί πραγματικά αν πάθει κάτι η γυναίκα σου», είπε τελικά ο τρελός. Η έμφαση στην πρότασή του αφορούσε ξεκάθαρα στον Ραντ, ένα όνομα που η παρουσία του Μασέμα δεν επέτρεπε να προφερθεί. «Μόνο γι’ αυτή την περίσταση θα υπάρξει... άφεση. Αποκλειστικά και μόνο για να βρεις τη γυναίκα σου, μια κι είστε φίλοι. Μόνο γι’ αυτό». Μιλούσε ήρεμα —για τα δικά του δεδομένα, δηλαδή— αλλά τα βαθουλωτά και σκοτεινά του μάτια έβγαζαν μαύρες φωτιές και το πρόσωπό του είχε διαστρεβλωθεί από μια ακατανόητη οργή.