Η Ηλαίην ποδοκρότησε αγανακτισμένη. Ο τίτλος της Μπιργκίτε ήταν ένα βραβείο που είχε κερδίσει με την αξία της, και το άξιζε δέκα φορές παραπάνω από τότε που δεσμεύτηκε με αυτή τη γυναίκα κι άλλες δέκα χιλιάδες φορές πριν από τον δεσμό! Όπως και να έχει, είχε σκεφτεί κάποια πράγματα, αλλά κατόπιν εορτής. Ωστόσο, είχε κάνει αρκετό καλό. Άσχετα αν προέρχονταν από ακόλουθη ή από Άες Σεντάι, η Μπιργκίτε είχε διαλέξει σε ποιες διαταγές θα υπάκουε. Όχι όταν επρόκειτο για κάτι σημαντικό —ή όταν πίστευε η ίδια ότι ήταν κάτι σοβαρό— αλλά σχετικά με οτιδήποτε άλλο, ειδικά σε θέματα που αποκαλούσε μη αναγκαία ρίσκα ή ανάρμοστη συμπεριφορά. Λες κι η Μπιργκίτε με το Ασημένιο Τόξο θα μιλούσε σε κάποιον για ρίσκα! Όσον αφορά δε την αρμόζουσα συμπεριφορά, η Μπιργκίτε ξεφάντωνε στις ταβέρνες! Έπινε, χαρτόπαιζε κι έκανε τα γλυκά μάτια στους μορφονιούς! Απολάμβανε να τους κοιτάει, ακόμα κι αν προτιμούσε κάποιους που έμοιαζαν να έχουν φάει πολύ ξύλο. Η Ηλαίην δεν επιθυμούσε να την αλλάξει —τη θαύμαζε, τη συμπαθούσε πολύ και τη θεωρούσε φίλη— αλλά ήθελε η σχέση τους να είναι κάτι πιο κοντινό στη σχέση Προμάχου με Άες Σεντάι. Και κάτι πολύ πιο μακρινό από τη σχέση της γνωστικής μεγαλύτερης αδελφής με την κατεργάρα μικρότερη.
Συνειδητοποίησε ξαφνικά πως στεκόταν εκεί, στραβοκοιτάζοντας στο πουθενά. Οι υπηρέτες περνούσαν διστακτικοί και χαμήλωναν τα κεφάλια τους, λες και φοβούνταν πως αγριοκοίταζε εκείνους. Χαλαρώνοντας την έκφραση στο πρόσωπό της, έκανε νόημα σε έναν άχαρο σπυριάρη νεαρό, ο οποίος κατέβαινε τον διάδρομο. Το αγόρι υποκλίθηκε τόσο αδέξια και τόσο βαθιά, ώστε σκόνταψε και παραλίγο να πέσει χάμω.
«Βρες την Κυρά Χάρφορ και πες της να έρθει αμέσως στα διαμερίσματά μου», του είπε, προσθέτοντας κατόπιν με φωνή διόλου αγενή: «Και να θυμάσαι πως οι ανώτεροι σου δεν θα ευχαριστηθούν καθόλου, αν σε πιάσουν να σουλατσάρεις στο Παλάτι αντί να δουλεύεις». Ο νεαρός έμεινε με το στόμα ανοιχτό, λες κι η γυναίκα είχε διαβάσει τη σκέψη του. Ίσως και να το πίστευε. Τα γουρλωμένα μάτια του έπεσαν πάνω στο δαχτυλίδι με το Μέγα Ερπετό, άφησε μια κραυγή κι έκανε μια βαθύτερη υπόκλιση πριν το βάλει στα πόδια.
Η Ηλαίην χαμογέλασε, αν και δεν το ήθελε. Τον είχε πληγώσει, αλλά ήταν πολύ νέος για κατάσκοπος και πολύ νευρικός για να μην κάνει κάποια βρωμοδουλειά. Από την άλλη... Το χαμόγελό της έσβησε. Από την άλλη, δεν ήταν πολύ νεότερος από την ίδια.
8
Θαλασσινές και Σόι
Η Ηλαίην δεν εξεπλάγη όταν συνάντησε την Αρχιυπηρέτρια πριν φτάσει στα διαμερίσματά της. Σε τελική ανάλυση, αμφότερες κατευθύνονταν προς το ίδιο μέρος. Η Κυρά Χάρφορ υποκλίθηκε και συντονίστηκε στο βήμα της, κουβαλώντας υπό μάλης έναν ανάγλυφο δερμάτινο φάκελο. Σίγουρα είχε ξυπνήσει εξίσου νωρίς με την Ηλαίην, αν όχι νωρίτερα, αλλά ο πορφυρός της χιτώνας φαινόταν φρεσκοσιδερωμένος και το Άσπρο Λιοντάρι, στο πρόσθιο μέρος, φάνταζε καθαρό κι ωχρό σαν φρέσκο χιόνι. Οι υπηρέτες τάχυναν το βήμα τους κι άρχισαν να λουστράρουν με πιο γρήγορες κινήσεις μόλις την πρόσεξαν. Η Ρενέ Χάρφορ δεν ήταν σκληρή, αλλά διατηρούσε μια αυστηρή πειθαρχία στο Παλάτι, όπως ο Γκάρεθ Μπράυν στους Φρουρούς.
«Φοβάμαι πως δεν έχω συλλάβει ακόμα κανέναν κατάσκοπο, Αρχόντισσά μου», είπε, απαντώντας στην ερώτηση της Ηλαίην, με φωνή βαθιά, που μόλις κι έφτανε στα αυτιά της, «αλλά πιστεύω πως ξετρύπωσα ένα ζευγάρι. Πρόκειται για μια γυναίκα κι έναν άντρα, που πιάστηκαν εν ώρα υπηρεσίας κατά τους τελευταίους μήνες της βασιλείας της αείμνηστης βασίλισσας μητέρας σας. Έφυγαν από το Παλάτι μόλις έμαθαν ότι είχα αρχίσει ανακρίσεις, χωρίς μάλιστα να πάρουν κανένα από τα υπάρχοντά τους μαζί, ούτε καν έναν μανδύα. Θα έλεγα πως ήταν σαν να παραδέχονται την ενοχή τους. Εκτός κι αν φοβούνταν πως θα τους έπιαναν για κάποια άλλη βρωμοδουλειά», συμπλήρωσε απρόθυμα. «Έχουν σημειωθεί ορισμένα περιστατικά μικροκλοπών, φοβάμαι».