Выбрать главу

Ο Μπάλγουερ τον ακολουθούσε σε όλο τον δρόμο ανάμεσα στους πασσάλους, μέχρι που αποφάσισε πως ήταν μόνοι τους για να του μιλήσει. «Οι καβαλάρηδες που έστειλε ο Μασέμα, Άρχοντά μου», είπε και, κρατώντας σφιχτά τον μανδύα του, έριξε ένα βλέμμα γεμάτο καχυποψία προς το μέρος του Άραμ, ο οποίος του το ανταπέδωσε κοιτώντας τον κατάματα.

«Ξέρω», είπε ο Πέριν. «Πιστεύεις ότι πάνε στους Λευκομανδίτες». Ανυπομονούσε να απομακρυνθεί από τους φίλους του. Ακούμπησε το χέρι με το οποίο κρατούσε τα ηνία στο μπροστάρι της σέλας, αλλά απέφυγε να βάλει το πόδι του στον αναβολέα. Ο Γοργοπόδης τίναξε το κεφάλι του, εξίσου ανυπόμονος. «Ο Μασέμα θα μπορούσε εξίσου εύκολα να στέλνει μηνύματα και στους Σωντσάν».

«Όπως τα λες, Άρχοντά μου. Για την ακρίβεια, η πιθανότητα να συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι βάσιμη. Ωστόσο, θα ήθελα να επισημάνω για μία ακόμη φορά ότι η άποψη του Μασέμα για τις Άες Σεντάι δεν διαφέρει και πολύ από εκείνη για τους Λευκομανδίτες. Για την ακρίβεια, οι δύο απόψεις ταυτίζονται. Αν ήταν στο χέρι του, θα φρόντιζε να ξεκάνει και την τελευταία αδελφή. Ωστόσο, η άποψή του για τους Σωντσάν είναι πιο... ρεαλιστική, αν μου επιτρέπεις, κι ελάχιστα συμφωνεί με τις υπόλοιπες».

«Όσο και να μισείς τους Λευκομανδίτες, Αφέντη Μπάλγουερ, δεν βρίσκονται αναγκαστικά στη ρίζα κάθε κακού. Επιπλέον, ο Μασέμα είχε και στο παρελθόν δοσοληψίες με τους Σωντσάν».

«Όπως τα λες, Άρχοντά μου». Η έκφραση στο πρόσωπο του Μπάλγουερ δεν άλλαξε καθόλου, αλλά η αμφιβολία αναδυόταν από μέσα του. Ο Πέριν δεν μπορούσε να αποδείξει τις συναντήσεις του Μασέμα με τους Σωντσάν, και το να μιλήσει σε κάποιον για όσα είχε μάθει, θα πρόσθετε κι άλλες δυσκολίες στις ήδη υπάρχουσες. Όλα αυτά ήταν πολύ προβληματικά για τον Μπάλγουερ, καθότι άνθρωπος που αρεσκόταν στις αποδείξεις. «Όσο για τις Άες Σεντάι και τις Σοφές, Άρχοντά μου... Οι μεν Άες Σεντάι πιστεύουν πως ξέρουν τα πάντα καλύτερα απ’ όλους, με εξαίρεση ίσως άλλες Άες Σεντάι, και μάλλον το ίδιο ισχύει και για τις Σοφές».

Ο Πέριν ρουθούνισε, ξεφυσώντας λευκές τούφες αχνού. «Πες μου κάτι που να μη γνωρίζω. Όπως, για παράδειγμα, γιατί να συναντηθεί η Μασούρι με τον Μασέμα και γιατί οι Σοφές να επιτρέψουν κάτι τέτοιο. Θα στοιχημάτιζα τον Γοργοπόδη με ένα καρφί από πέταλο ότι δεν το έκανε δίχως την άδειά τους». Η Ανούρα ήταν άλλο θέμα, όμως εκείνη θα μπορούσε κάλλιστα να δρα με δική της πρωτοβουλία. Δεν ήταν και πολύ πιθανό να είχε πάρει εντολές από την Μπερελαίν.

Μετακινώντας τον μανδύα πάνω στους ώμους του, ο Μπάλγουερ έριξε μια ματιά πίσω, πέρα από τις σειρές των κοφτερών πασσάλων του καταυλισμού, προς τις σκηνές των Αελιτών, μισοκλείνοντας τα μάτια του, λες κι ήλπιζε να διαπερνούσε το βλέμμα του τα πάνινα τοιχώματα. «Οι πιθανότητες είναι πολλές, Άρχοντά μου», αποκρίθηκε κάπως δύστροπα. «Για κάποιους ορκισμένους, ό,τι δεν απαγορεύεται, σημαίνει ότι επιτρέπεται, κι οτιδήποτε δεν αποτελεί προσταγή, μπορεί κάλλιστα να αγνοηθεί. Άλλοι, πάλι, δρουν με βάση οτιδήποτε πιστεύουν ότι θα ωφελήσει τον αφέντη τους, δίχως να ζητούν απαραίτητα άδεια. Φαίνεται πως, τόσο οι Άες Σεντάι, όσο κι οι Σοφές, εμπίπτουν σε μία από τις δύο κατηγορίες, αλλά πέραν τούτου, μόνο εικασίες μπορώ να κάνω».

«Απλώς ρώτησα. Οι Άες Σεντάι δεν λένε ψέματα κι, αν επιμείνω αρκετά, ίσως η Μασούρι μού αποκαλύψει όλη την αλήθεια».

Ο Μπάλγουερ μόρφασε λες και ξαφνικά τον είχε πονέσει το στομάχι του. «Ίσως, Άρχοντά μου. Ίσως. Το πιθανότερο, όμως, είναι να σου πει κάτι που να μοιάζει με την αλήθεια. Όπως πολύ καλά ξέρεις, οι Άες Σεντάι είναι πολύ έμπειρες σε τέτοια θέματα. Αλλά, όπως και να έχει, η Μασούρι θα αναρωτηθεί από πού έμαθες αυτά που ρωτάς, κι οι συνειρμοί μπορεί να οδηγήσουν στον Χάβιαρ και στον Νέριον. Υπό αυτές τις συνθήκες, η γυναίκα μπορεί να μιλήσει σε οποιονδήποτε. Η ευθύτητα δεν είναι πάντα ο καλύτερος τρόπος. Υπάρχουν φορές που μερικά πράγματα πρέπει να γίνονται συγκαλυμμένα, για σιγουριά».

«Τα ’λεγα εγώ, πως δεν μπορεί να έχει κανείς εμπιστοσύνη στις Άες Σεντάι», είπε άξαφνα ο Άραμ. «Τα ’λεγα, Άρχοντα Πέριν». Σώπασε μόλις ο Πέριν ανασήκωσε το χέρι του, αλλά η αποφορά της οργής εκ μέρους του ήταν τόσο έντονη, ώστε ο Πέριν χρειάστηκε να ξεφυσήσει για να καθαρίσει τα πνευμόνια του. Ένα μέρος του εαυτού του ήθελε να ρουφήξει βαθιά την οσμή και να την αφήσει να τον καταφάει.