Ο Πέριν περιεργάστηκε προσεκτικά τον Μπάλγουερ. Πράγματι, αν οι Άες Σεντάι ήταν ικανές να αλλοιώσουν τόσο πολύ την αλήθεια, ώστε να μην ξεχωρίζεις το άσπρο από το μαύρο, κάτι που έκαναν έτσι κι αλλιώς, πόσο μπορούσες να τις εμπιστευθείς; Η εμπιστοσύνη ήταν ανέκαθεν το ζητούμενο, κάτι που ο Πέριν είχε μάθει με τον σκληρό τρόπο. Ωστόσο, κατάφερε να χαλιναγωγήσει τον θυμό του. Μία σφύρα έπρεπε να χρησιμοποιείται με πολλή προσοχή, πόσω μάλλον όταν δουλεύεις ήδη το αμόνι, όπου ένα απλό λάθος είναι αρκετό για να σου ξεριζώσει την καρδιά από το στήθος. «Ίσως, δε, τα πράγματα να αλλάξουν αν κάποιοι από τους φίλους της Σελάντε αρχίσουν να κάνουν παρέα με τους Αελίτες. Στο κότω-κάτω, θέλουν κι οι ίδιοι να γίνουν Αελίτες, κι έτσι θα έβρισκαν αρκετά προσχήματα. Άσε που μπορεί κάποιος από δαύτους να πιάσει φιλίες με την Μπερελαίν και τη σύμβουλό της».
«Κι αυτό είναι πολύ πιθανό, Άρχοντά μου», απάντησε ο Μπάλγουερ ύστερα από έναν προσωρινό δισταγμό. «Ο πατέρας της Αρχόντισσας Μέντορε είναι Υψηλός Άρχοντας του Δακρύου, κάτι που κάνει και την ίδια αρκετά υψηλόβαθμη, ώστε να προσεγγίσει την Πρώτη του Μαγιέν, και της δίνει το ανάλογο κίνητρο. Πιθανότατα, μια-δυο Καιρχινές να είναι εξίσου υψηλόβαθμες. Δεν θα είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν ανάμεσα στους Αελίτες».
Ο Πέριν ένευσε καταφατικά. Έπρεπε να κρατάς τη σφύρα με εξαιρετική προσοχή, άσχετα αν ήθελες να συντρίψεις οτιδήποτε βρισκόταν μέσα στο βεληνεκές του. «Τότε, κάντε το. Ωστόσο, Αφέντη Μπάλγουερ, από τη στιγμή που έφυγε η Σελάντε, δεν έχεις πάψει να προσπαθείς να με... καθοδηγήσεις. Από δω και πέρα, αν έχεις να πεις κάποια γνώμη, να τη λες. Ακόμα κι αν απορρίπτω τις περισσότερες, όλο και κάποια θα ακούσω. Δεν είμαι πολύ έξυπνος άνθρωπος, αλλά πάντα ήμουν πρόθυμος να ακούω τους ανθρώπους που είναι, και νομίζω πως εσύ είσαι ένας από αυτούς. Απλώς, μην προσπαθείς να με τσιγκλήσεις προς την κατεύθυνση που θέλεις. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό, Αφέντη Μπάλγουερ».
Ο Μπάλγουερ βλεφάρισε κι έπειτα έκανε μια υπόκλιση με τα χέρια πλεγμένα γύρω από τη μέση του. Μύριζε κατάπληξη κι ικανοποίηση. Ικανοποίηση; «Όπως επιθυμείς, Άρχοντά μου. Στον προηγούμενο εργοδότη μου δεν άρεσε να προτείνω κάποιου είδους δράση, εκτός κι αν μου το ζητούσε. Σε διαβεβαιώ πως δεν πρόκειται να ξανακάνω το ίδιο λάθος». Κοίταξε τον Πέριν σαν να κατέληγε σε κάποια απόφαση. «Αν μου επιτρέπεις», είπε προσεκτικά, «θα έλεγα ότι μου είναι πολύ... ευχάριστο να σε υπηρετώ... και, μάλιστα, με τρόπους που δεν περίμενα. Είσαι αυτός που δείχνεις, Άρχοντά μου. Δεν έχεις πουθενά κρυμμένο δηλητήριο για να αιφνιδιάσεις τον απρόσεκτο. Ο προηγούμενος εργοδότης μου ήταν πασίγνωστος για την ευφυΐα του, αλλά πιστεύω πως κι εσύ είσαι εξίσου ευφυής, με διαφορετικό τρόπο. Νομίζω πως θα το μετάνιωνα αν σε άφηνα. Ο καθένας μπορεί να το λέει αυτό για να κρατήσει τη θέση του, αλλά εγώ το εννοώ».
Κρυμμένο δηλητήριο; Πριν μπει στην υπηρεσία του Πέριν, ο Μπάλγουερ εργαζόταν ως γραμματέας μιας Μουραντιανής αριστοκράτισσας, οι δουλειές της οποίας δεν πήγαιναν καλά, οπότε δεν μπορούσε να τον κρατήσει. Το Μουράντυ μάλλον ήταν πολύ πιο άγριο μέρος απ’ όσο νόμιζε. «Δεν βλέπω για ποιο λόγο θα έπρεπε να φύγεις από τη δούλεψή μου. Πες μου απλώς τι θέλεις να κάνεις, κι άσε με ν’ αποφασίσω. Μην προσπαθείς να με τσιγκλήσεις. Α, και ξέχνα τις κολακείες».
«Ποτέ μου δεν κολάκεψα, Άρχοντά μου. Είμαι ειδήμων στο να προσαρμόζομαι στις ανάγκες του κυρίου μου. Είναι απαραίτητο προσόν στο επάγγελμά μου». Ο μικροκαμωμένος άντρας υποκλίθηκε ακόμα μία φορά. Ποτέ στο παρελθόν δεν ήταν τόσο τυπικός. «Αν δεν έχεις να με ρωτήσεις τίποτα άλλο, Άρχοντά μου, μπορώ να πάω να βρω την Αρχόντισσα Μέντορε;»
Ο Πέριν ένευσε καταφατικά. Ο μικρόσωμος άντρας υποκλίθηκε ξανά κι απομακρύνθηκε προς το μέρος του καταυλισμού, με βήμα που έμοιαζε σαν να γλιστράει, ενώ ο μανδύας του ανέμιζε πίσω του καθώς απέφευγε τους κοφτερούς πασσάλους, σαν σπουργίτι που χοροπηδάει στο χιόνι. Παράξενος τύπος.
«Δεν τον εμπιστεύομαι», μουρμούρισε ο Άραμ, κοιτώντας τον Μπάλγουερ που ξεμάκραινε. «Και δεν εμπιστεύομαι ούτε τη Σελάντε, ούτε τους δικούς της. Θα τα βρουν με τις Άες Σεντάι, θυμήσου τα λόγια μου».
«Κάποιον πρέπει να εμπιστευθείς, τελικά», απάντησε τραχιά ο Πέριν. Το θέμα ήταν, ποιον; Ανέβηκε στη σέλα του Γοργοπόδη και σπιρούνισε στα πλευρά το καστανοκόκκινο ζώο. Η σφύρα είναι άχρηστη αν την έχεις παρατημένη κάπου.
6
Η Οσμή ενός Ονείρου
Ο ψυχρός αέρας φαινόταν καθαρός και αναζωογονητικός στην όσφρηση του Πέριν καθώς κάλπαζε στο δάσος, οι αύρες γεμάτες με τη φρεσκάδα του χιονιού, που πεταγόταν σαν σιντριβάνι κάτω από τις οπλές του Γοργοπόδη. Εδώ έξω, ο Πέριν μπορούσε να ξεχάσει τους παλιούς φίλους που ήταν πρόθυμοι να πιστέψουν τις χειρότερες φήμες. Μπορούσε να προσπαθήσει να ξεχάσει ακόμη και τον Μασέμα, τις Άες Σεντάι και τις Σοφές. Οι Σάιντο, βέβαια, ήταν σφηνωμένοι στο κρανίο του, μια σιδερένια σπαζοκεφαλιά που δεν λυνόταν όσο κι αν πάλευε. Ήθελε να βγάλει τα κομμάτια ένα-ένα, αλλά κάτι τέτοιο δεν είχε ποτέ αποτέλεσμα με έναν γρίφο σιδηρουργού.